ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

รัก...คำๆนี้  ถ้ามีไว้
ใจ....จะสุขสันต์  และหรรษา
เมื่อ...ยามได้พบ  และสบตา
หวั่น...ในวิญญา  ประหม่าทรวง

รัก....คำๆนี้  ถ้ามีไว้
ใจ....จะผูกแน่น  และแหนหวง
เมื่อ....ยามอิงแอบ  แนบแดดวง
หวั่น...กลัวรักลวง  ใครช่วงชิง

รัก....คำๆนี้   ถ้ามีไว้
ใจ....จะมิเฉย   มิเคยนิ่ง
เมื่อ....รักเข้าตา  ไขว่คว้าอิง
หวั่น....กลัวรักจริง  ถูกทิ้งไกล
(เพราะมันมีอยู่เจ็ดคำไม่รู้จะเรียกว่าอะไรก็เลยต้องเรียกว่า...กลอนเจ็ด)   

Orion264(มือขวา) มิถุนายน 13, 2013

=====

(รับ)....ท่าน คือดวง ดารา นำร่อง
โปรด ชี้ช่อง เรือเดิน ทะเล
โปรด อย่าละ นาวา รวนเร
พา ให้เห เข้าฝั่ง สำราญ

....ยาม เมื่อลม พายุ พัดกล้า
ครา เมื่อเกิด ระลอก ปั่นป่วน
คลื่น ตีแคม นาวา เหหวน
ขอ ด่วนช่วย ให้พ้น อัปปาง

นี่ก็อาจเรียกว่า กลอนเจ็ด นะครับ
เป็นเพลงโบสถ์ ผมร้องตอนเป็นนักเรียน
๓ คำแรก ผมวรรคตามจังหวะทำนองขับร้องครับ

น่าสังเกต ผู้แต่งไม่ยึดเคร่งกฎเกณฑ์นัก
กล่าวคือ ส่งสัมผัส คำท้าย วรรคแรกและวรรคสาม แล้วไปรับที่ คำ ๑ หรือ ๒ หรือ ๓ ในวรรคถัดไป
น่าสนใจดีจริง ๆ ครับ

(เนื้อหา หากผิดพลาด ต้องขออภัย ณ ที่นี้ เพราะเขียนจากความทรงจำครับ)

toshare

กลอนแปด (อีกแบบ) ?

....นามพระ เยซู ระลึก นึกดู
อุรา ดนู รู้สึก อ่อนหวาน
แลเห็น พระองค์ แสนสุข สำราญ
หวานสิ่ง ใดใด ไม่มี เปรียบปาน

....นามพระ เยซู สิ้นลิ้น เจรจา
สิ้นปาก- กาเขียน แจ้ง(ถะ) แถลงไข
ผู้ใด เคยรัก แล้วจัก เข้าใจ
อะไร เรียกว่า นามพระ เยซู

เป็นเพลงโบสถ์ ผมร้องตอนเป็นนักเรียน
เนือหา หากผิดพลาด ต้องขออภัย ณ ที่นี้ เพราะเขียนจากความทรงจำครับ

กลอนแปด (อีกแบบ) ?
นี่เป็นอีกตัวอย่างครับ

ผมลองตั้งใจดูในลักษณะ การแต่งคำประพันธ์
รู้สึกว่า คนโบราณท่านเก่งภาษาไทยจริง ๆ ใช้คำง่าย ๆ ความหมายลึกซึ้ง
สัมผัสก็หนาแน่นดี ทั้งสัมผัสสระ สัมผัสอักษร

....น่าพิศ- (ศะ)วง พระองค์ ทรงฤทธิ์
ลงมา เป็นมิตร กับชาว เนื้อหนัง
ถ่อมองค์ ลงมา เจรจา สอนสั่ง
ปลอบใจ ให้ฟัง ตลอด เรื่อยมา
....พระเย-  ซูเจ้า ข้าเจ้า ทุพพล
กิจการ กุศล ยากจน นักหนา
ลูกขอ พระคุณ เกื้อหนุน ศรัทธา
ให้เกรง อาชญา ไม่กล้า ล่วงเกิน

ดนุ, ดนู (แบบ) (กลอน) ส. ฉัน, ข้าพเจ้า. (ป., ส. ตนุ ว่า ตัวตน; เล็กน้อย, เบาบาง). (อยู่ในบทก่อนครับ)
 
ทุพพล [ทุบพน] (แบบ) ว. มีกําลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้, ทุรพล ก็ว่า. (ป.; ส. ทุรฺพล).
อาชญา [อาดยา, อาดชะยา] น. อํานาจ; โทษ (มักใช้สําหรับพระเจ้าแผ่นดินหรือเจ้านาย)

เป็นเพลงโบสถ์ ผมร้องตอนเป็นนักเรียน
เนื้อหา หากผิดพลาด ต้องขออภัย ณ ที่นี้ เพราะเขียนจากความทรงจำครับ