|
หัวข้อ: ... ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน ... เริ่มหัวข้อโดย: Moo Dum ที่ 21 มิถุนายน 2013, 08:45:AM น้ำตาไหล ใจเศร้า ปนเหงาโศก ลมพัดโบก โชกฝน ระคนหนาว รินหลั่งล้น ท้นใจ ไหลร่วงพราว มวลหมู่ดาว วาววับ ดับดวงดัง ดอกไม้ช้ำ ร่ำไห้ ก้านใบหย่อน กลีบบางอ่อน ซ่อนรอย หมอง..คอย..หวัง ทนโดดเดี่ยว เปลี่ยวช้ำ เพียงลำพัง อยู่ก็ยัง ดั่งตาย คล้ายคล้ายกัน ภาพรักหวาน ผ่านมา ตาแวววับ พลันวูบดับ ลับเลี่ยง เหลือเพียงฝัน แล้วจางหาย คลายเลือน เหมือนหมอกควัน ความผูกพัน วันก่อน ไม่ย้อนมา ชีพวางวาย ตายอย่างไร้ ใครรักฉัน ยังสุขสันต์ ฉันอิ่มใจ ยิ่งใหญ่กว่า สุขได้มี คนที่ฉัน รักสัญญา ชื่นอุรา ว่าทั้งใจ ได้รักเธอ Moo Dum emo_111 emo_126 emo_111 "ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็ยังอิ่มใจที่ยังมีคนที่ฉันรัก" จากนวนิยายเรื่อง ข้างหลังภาพ โดย ศรีบูรพา โดนใจจัง หัวข้อ: Re: ... ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน ... เริ่มหัวข้อโดย: อาทิตา ที่ 21 มิถุนายน 2013, 11:38:AM สายฝนหลั่ง พรั่งพรู ฤดูหนาว ใจปวดร้าว เศร้าโศก วิโยคหาย สายลมซัด พัดกระหน่ำ ระส่ำกาย ฤๅจะตาย เพราะไร้รัก กระอักทรวง ดวงเดือนดับ ลับแสง แห่งห้วงหน ขอบฟ้าปน หม่นสีเศร้า ราวสิ้นสรวง จักจั่น สนั่นไพร ให้โรยรวง พะยอมพวง ร่วงโรยเฉา ราวสิ้นใจ ชีพใกล้สิ้น ระรินรวย ม้วนมรณ์มาตร สิ้นสวาท พลาดหวัง พังสลาย ต้องแดดิ้น สิ้นชีวา ให้อาลัย แทบสิ้นใจ เมื่อไร้รัก ที่จากจร ------------------------------- อาทิตา 21 มิ.ย. 56 หัวข้อ: Re: ... ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน ... เริ่มหัวข้อโดย: Moo Dum ที่ 22 มิถุนายน 2013, 08:46:AM พิรุณโรย โปรยซู่ ฤดูฝน ใจทุกข์ทน หม่นหมอง ต้องแอบซ่อน ถึงฝืนยิ้ม พริ้มพราย ตาฉายวอน ทุกข์ตะกอน นอนจม ถมห้องใจ จันทรามัว สลัวดับ ลับหมู่เมฆ เงียบวิเวก เสกสรรค์ ฝันหม่นไหม้ เรไรร้อง ก้องดัง ทั้งพฤกษ์ไพร แต่ฤทัย ไยเงียบ เฉียบเยือกเย็น ชีพดับสิ้น ดินกลบ จบวิบาก วันลาจาก พรากไป ใครรู้เห็น ฉันมิได้ ไห้ช้ำ ร่ำลำเค็ญ สุขได้เป็น เช่นคน ล้นรักเธอ Moo Dum emo_111 emo_126 emo_111 หัวข้อ: Re: ... ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน ... เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 22 มิถุนายน 2013, 09:28:AM emo_116 ฉ่ำชื่นใจในฤดีได้มีรัก แจ้งประจักษ์ปักจินต์ถวิลเพ้อ ยากใจงดปลดปลงหลงละเมอ บางครั้งเจอเผลอจูบรูปนวลตา รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจเธอไม่เหลียว แต่ยากเหนี่ยวเกี่ยวห้ามความปรารถนา ให้ลืมรสหมดสิ้นจากวิญญาณ์ ด้วยตรึงตราช้านานในมานมน จะคอยตามงามเนตรทุกเขตคาม รักติดตามยามเยื้องเบื้องสถล ถึงสูญลับดับดิ้นสิ้นชีพชนม์ จะเวียนวนด้นดั้นวิญญาณตาม... -บูรพาฯ- emo_126 หัวข้อ: Re: ... ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน ... เริ่มหัวข้อโดย: Moo Dum ที่ 23 มิถุนายน 2013, 06:10:AM วิญญาณรัก ภักดี ไม่มีเปลี่ยน ยังวนเวียน เพียรถึง รำพึงถาม ต่างมิติ มิใช่แตก แยกนงราม ยังงดงาม ความรัก ประจักษ์ใจ สุขปนเจ็บ เหน็บจิต คิดแล้วเศร้า กี่ครั้งเล่า เขาชิด สนิทใกล้ เราก็เพียง เลี่ยงดู อยู่ห่างไป ใครหนอใคร ไหนรู้ ผู้แพ้ตรม รักได้มี ฤดีใน ใจชื่นฉ่ำ (ขอบคุณ "ฉ่ำชื่นใจในฤดีได้มีรัก" ของท่านบูรพาฯ ครับ) ถูกยีย่ำ ช้ำหมอง ต้องขื่นขม แต่ไฉน ไม่ร้อง ครองระทม กลับชื่นชม สมใจ ได้รักเธอ Moo Dum emo_126 หัวข้อ: Re: ... ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน ... เริ่มหัวข้อโดย: วิกิจกุล ที่ 23 มิถุนายน 2013, 07:20:AM ข้างหลังภาพ เขียนรัก เป็นอักษร ลาจากจร ดวงจิต คิดถึงเสมอ ดวงวิญญาน เวียนว่าย เคียงกายเธอ ร้าวดวงมาน นักเออ มองตัวเรา ชิดกายนาง ยามลับ ดับลาโลก ผู้อับโชค ดวงชะตา รักอับเฉา ชีพยังอยู่ รักนี้ เป็นสีเทา เพียงเศษเถ้า ธุลี ยามแลมอง ชะงักการ กระทำ จำห้ามหัก รักแสนรัก เธอมาก อยากแตะต้อง อยากบอกรัก แนบชิิด คิดครอบครอง ฝันรังรอง คู่เคียง ล่มอับปาง มอบรักมั่น ชั่วกาลปาวสาน ดวงวิญญาน รักอยู่ คู่เคียงข้าง คำว่ารัก หลังภาพ แม้หมึกจาง ไม่ลาร้าง แปรเปลี่ยน เขียนจากใจ |