|
หัวข้อ: ฝึกเขียนกาพย์ยานี11(ตัณหาคือยาพิษ) เริ่มหัวข้อโดย: ดุลย์ ละมุน ที่ 11 มิถุนายน 2013, 07:44:PM ผกาบุปผาหอม กลิ่นหว่านล้อมยามแรกเจอ ใครชมนิยมเผลอ ให้หลงเล่ห์เสน่หา สีสวยฉาบรวยพิษ เปิดใจปิดด้วยปัญญา ลดละปรารถนา แสงธรรมส่องจิตผ่องใส อันรูปรสกลิ่นเสียง ตัณหาเพียงชักพาไป งดงามเพียงความใคร่ ชั่วข้ามคืนกลับขื่นขม สติดำริมั่น รู้เท่าทันความทุกข์ตรม แก้เหตุกิเลสถม ใช้แสงธรรมดุจเทียนทอง ตรองดูให้รู้แจ้ง จะพบแหล่งรุ้งเรืองรอง เพริศพร่างบนทางหมอง ด้วยหลักพุทธพิสุทธิ์นำ emo_85 หัวข้อ: Re: ฝึกเขียนกาพย์ยานี11(ตัณหาคือยาพิษ) เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 11 มิถุนายน 2013, 08:10:PM emo_116 emo_126 emo_116 บุปผา ผกามาศ ช่างพิลาส สะอาดล้ำ ภู่ผึ้ง คะนึงนำ บินดอมดม ชมเกสร บานอยู่ หมู่แมกไม้ กลางพงไพร ใกล้ผุกร่อน เหว่ว้า คราแรมรอน อากาศร้อน ร่อนสู่ดิน เวียนวน ทนอ้างว้าง หยาดน้ำค้าง ต่างเกาะสิ้น หนาวผ่าน ผลาญชีวิน ดับแดดิ้น กลิ่นกำจาย วัฏฏะ ถ้าเลี่ยงได้ จิตสดใส ใจมุ่งหมาย ร่มเย็น ศิระคลาย เรื่องร้ายร้าย กลับกลายดี พันทอง ๑๑/๐๖/๕๖ emo_126 emo_126 หัวข้อ: Re: ฝึกเขียนกาพย์ยานี11(ตัณหาคือยาพิษ) เริ่มหัวข้อโดย: ดุลย์ ละมุน ที่ 11 มิถุนายน 2013, 11:54:PM ตัณหามายาภาพ อัตตาฉาบล้วนมากมี อาจมผสมสี เย้ายวนแสงแมลงหลง มนุษย์ผู้สุดเขลา เสพมัวเมาเป็นมั่นคง เชิดชูว่ากูหงส์ แท้เพียงกาวงศ์สามานย์ ไกลธรรมไกลคำพระ เสพมันดะเป็นสันดาน เพริศพร่างเพียงล้างผลาญ เพลิงแผดเผาหลงเฝ้าฝัน นรกแย่งกกกอด แย่งยื้อพรอดดุจแพรพรรณ ยึดถือความดื้อรั้น ห่างไกลลิบรสนิพพาน emo_85 หัวข้อ: Re: ฝึกเขียนกาพย์ยานี11(ตัณหาคือยาพิษ) เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 12 มิถุนายน 2013, 08:05:AM emo_126 emo_116 บนโลก ที่โศกแสน ฝังไฟแค้น แล่นลิ่วผ่าน ระกำ ช้ำดวงมาน ตราบวันนี้ มีแต่ตรม อัตตา พาให้ทุกข์ ไล่โหมบุก มิสุขสม ยึดติด จิตระทม คำเยินยอ เราพอใจ โกรธเกลียด โดนเหยียดหยาม ถูกประณาม หาความใส่ จริงเท็จ เผ็ดเติมไฟ จนเผาไหม้ ในพริบตา หยุดเถอะ นะเกลอเอ๋ย การนิ่งเฉย เคยคบหา ปล่อยวาง บ้างบางครา หันหน้ามา พูดจากัน พันทอง ๑๒/๐๖/๕๖ emo_126 emo_126 หัวข้อ: Re: ฝึกเขียนกาพย์ยานี11(ตัณหาคือยาพิษ) เริ่มหัวข้อโดย: ดารกะ ที่ 12 มิถุนายน 2013, 08:57:AM emo_126 ยาพิษ ติดน้ำผึ้ง คำหวานซึ้ง ตรึงใฝ่ฝัน เสกถ้อย ร้อยรำพัน เพิกผกผัน พลันเพี้ยนไป ตัณหา มิตาหัน บ้าบอดพลัน นั่นไฉน รักมาก เฝ้าฝากใจ มีแต่ให้ ไร้ตริตรอง จดจำ คำอย่าเขลา รู้ไหมเล่า จะเฝ้าหมอง ชื่นใจ ในครรลอง อย่าให้พร่อง ต้องพิษตรม emo_126 emo_103 ก้อย หัวข้อ: Re: ฝึกเขียนกาพย์ยานี11(ตัณหาคือยาพิษ) เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 12 มิถุนายน 2013, 12:37:PM คำคมคือยาพิษ ที่ยังติดฝังใจนั้น ไม่คลายหายจากกัน คำพูดมันกินข้างใน หยั่งลึกเป็นรากแก้ว ลงเป็นแนวดิ่งเช่นไทร ยากจะตัดเยื่อใย ผลนี้ไกลตามกาบิน ถอดยอดกิ่งก้านใบ ผลิสดใสให้ถวิล แมลงมาล้อมกิน ดอกใบสิ้นรากยืนยง ยังคงแตกก้านใหม่ เริ่มเติบใหญ่อย่างมั่นคง กระจายรากลึกลง เช่นพิษตรงที่หัวใจ หัวข้อ: Re: ฝึกเขียนกาพย์ยานี11(ตัณหาคือยาพิษ) เริ่มหัวข้อโดย: ดุลย์ ละมุน ที่ 12 มิถุนายน 2013, 02:31:PM รากแฝงด้วยแรงหลง ดั่งเกลียวกรงกักเกี่ยวไว้ พิษพอกทั่วดอกใบ เปรียบบัวเผื่อนกลีบเปื้อนโคลน นั้นไซร้หัวใจคน ตัณหาล้นเร่งลุกโชน เมามัวในหัวโขน เสพตัณหาเป็นอาหาร อธรรมครอบงำจิต สะดับพิษด้วยเพลงมาร หลงรั้งในสังขาร เริงสนุกแท้ทุกข์เข็ญ วันใดดวงใจเปิด ก่อกำเนิดความร่มเย็น เปิดตาปัญญาเห็น แจ่มประจักษ์ในมรรคา emo_85 |