|
หัวข้อ: บทกวีเพ้อบ้ารำพันกลอน เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 11 มิถุนายน 2013, 05:27:AM บทกวีเพ้อบ้ารำพันกลอน ๐รำคาญใจไม่มีกวีแก้ว ที่ส่อแววปลุกฝันในวันหวัง จะขีดเขียนเวียนวาดกลัวพลาดพลั้ง สิ้นกำลังความคิดลิขิตกลอน ๐เขียนหมูหมากาไก่ไปเถอะหนอ คนเฝ้ารอยังรักในอักษร จักทนอ่านผ่านตาดุจอาวรณ์ แม้ใคร่จรเต็มกลืนก็ฝืนทน๐ ๐ตัดใจลาอาลัยมิใคร่ขาด พิศวาสวงวรรณอยู่พันหน เฝ้าตีแผ่แล่ลึกสำนึกตน สู้ดั้นด้นร้อยกรองผยองกานท์๐ ๐เปล่งถ้อยคำซ้ำซากจนอยากสับ ให้ย่อยยับยุบลงก็สงสาร กลัวทั้งผองมองเห็นเฉกเช่นมาร ที่พร่าผลาญน้ำคำว่าฉ่ำใจ๐ ๐คิดบ่ออกบอกตนสู้ทนเขียน แม้เบียดเบียนสุนทรีย์รุจีไหน ผลงานเราเฝ้าเสนอปรนเปรอไป อาจมีใครแม้หนึ่งเขาซึ้งทรวง๐ ๐จะติดใจในกวีลีลาแก้ว ที่เพริศแพร้วอิ่มเอมเกษมสรวง ซึมซับงานหวานรสทุกหยดยวง เฝ้าโหยหวงเห็นค่าบอกว่าดี๐ Orion264(มือขวา) ๑๑ มิถุนายน ๒๕๕๖ emo_95 หมายเหตุ กลอนนี้ไม่ได้หมายถึงใครแค่บ่นไปเรื่อยเปื่อยในยามที่คิดกลอนไม่ออกเท่านั้น หัวข้อ: Re: บทกวีเพ้อบ้ารำพันกลอน เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 11 มิถุนายน 2013, 08:08:AM emo_89 ประทับทรวงดวงจิตคิดถวิล พร้อมใจจินต์สิ้นสลักอักษรศรี เรียงร้อยรินจินตนาบรรดามี แทนวจีชี้เชิญจำเริญแล ถึงเปรียบแม้แค่หิ่งห้อยที่ด้อยแสง มิกล้าแกร่งแข่งขันประชันแข ด้วยใจเจียมเปี่ยมทรวงล้นดวงแด ขอเพียงแต่แค่เขียนเวียนระบาย... -บูรพาฯ- emo_126 หัวข้อ: Re: บทกวีเพ้อบ้ารำพันกลอน เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 11 มิถุนายน 2013, 08:28:AM เพราะหลงใหลในกาพย์กลอนอักษรศรี ทุกวจีเอ่ยเอื้อนเพื่อนสหาย อ่านมิอ่านผ่านแวะและทักทาย ตามสบายขอบอกมิหลอกกัน ในอารมณ์ตรมเศร้าเราก็เขียน ร้อนจวนเจียนจะบ้าก็กล้าฝัน อารมณ์รักหนักยิ่งทุกสิ่งอัน เพ้อรำพันรำพึงคิดถึงไป แค่นักกลอนอ่อนหัดถนัดแต่ง มิกล้าแข่งกับกวีที่ยิ่งใหญ่ แต่เรื่องรักภักดีนี่กว่าใคร ด้วยดวงใจดวงนี้มีเพื่อเธอ ---กังวาน--- |