|
หัวข้อ: เหงา เริ่มหัวข้อโดย: lovevill ที่ 06 มิถุนายน 2013, 12:28:AM เสียงลมหวนชวนให้ ใจเหว่ว้า
เขียนภาษาอักษรา พาให้หมอง แล้วนำมาประดับจับทำนอง จะกลั่นกรองเป็นกลอน วอนเจ้ามา ว่าวันนี้ตัวข้านั่งเหงาเศร้า พลอยคอยเจ้ากลับมาเป็นเราสอง แสนอ้างว้างเหว่ว้าน่าลำพอง คอยประคองตัวเองบรรเลงไป นานแสนนานเจ้านั้นก็มิกลับ คอยหายลับดับไปใยใจสอง ใยเจ้ารู้ไม่กลัมาปรองดอง หยิ่งผยองจากไปไม่ใยดี emo_115 หัวข้อ: Re: เหงา เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 06 มิถุนายน 2013, 12:55:AM แปลกจริง กลอนนี้จะว่ากลอนเศร้าก็ไม่ใช่ คล้ายคนแต่งแกล้งซ่อนอารมณ์ขันในกลอนเศร้ามากกว่า โดยเฉพาะตรง "แสนอ้างว้างเหว่ว้าน่าลำพอง" กับ "ใยเจ้ารู้ไม่กลัมาปรองดอง หยิ่งผยองจากไปไม่ใยดี" นั่น มันเป็นการซ่อนอารมณ์ขันว้ในกลอนเศร้าชัดๆ แสดงว่าคนที่แต่งกลอนนี้แต่งไปหัวเราะชอบใจไป emo_82 หัวข้อ: Re: เหงา เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 06 มิถุนายน 2013, 01:53:PM emo_111 มาร่วมทรวงดวงฤทัยเปิดใจเหงา ร่วมกันเศร้าเฝ้าหามารศรี โถกระไรไม่เมตตาไร้ปรานี ช้ำฤดีชีวาหมองจาบัลย์ หากล่วงเกินเชิญเปิดปากพิพากษา พิจารณาว่าไปไม่ดื้อรั้น จะขอยอมพร้อมรับกับโทษทัณฑ์ เพียงคำมั่นหันหน้ามาปรองดอง... emo_55 emo_126 -บูรพาฯ- |