ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

น้ำตาที่หยดไปช่วยอะไรได้
ร่ำไห้ไปแล้วเธอมาสงสารฉันหรือ
พลาดผิดไปแทนที่จะมาหารือ
มันจะถือเป็นความรักได้อย่างไร

แต่ก่อนนั้นพูดจากันไม่เคยเว้น
ไม่ซ่อนเร้นความรักไว้ที่ไหน
นำออกมาแสดงให้เห็นถึงหัวใจ
ว่าทำไมเราถึงได้รักกัน

เอาอย่างงี้ตกลงกันฉันตัดใจ
จะไม่ไปรักเธอเหมือนดั่งฝัน
ฉันจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างของคืนวัน
ไม่จดจำมันไว้ในเบื้องลึกของหัวใจ

แล้ววันหนึ่ง
ฉันจะลืมเธอ
ลืมวันที่เผลอมอบใจ
ลืมวันที่มีความหมาย
ความรัก... ความห่วงใย
แม้อาลัยจะไม่มี.....  (ตัดบัว  อย่าให้เหลือใย  นะ)

ต้องตัดให้หมดสิ้น

ในความรัก ความจริง มีหลายสิ่งอย่าง
หากรักกันเกินกว่าทิ้งคว้าง ปรารถนา
เข้าใจกันสิ บนถนนแห่งกาลเวลา
อีกยาวไกลข้างหน้า อย่าพึ่งทะเลาะกัน

เธอฉันคือความรัก เหมือนนักแข่ง
อาจมีบ้าง กระทบแรง บนถนนฝัน
ยอมกันบ้างสิ อย่าคิดว่าแพ้ เพราะไม่ใช่พนัน
คือยอมรัก ยอมอย่างนั้น สำคัญกว่าสิ่งใด

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

   นึกถึงวันเก่าๆ
วันที่เรามีความสุขกันเธอนึกบ้างไหม
มันก็แค่ความรักข้างเดียวขอทำใจ
แต่เหตุใดหัวใจยังไม่ลืม

ขอตัดใจจากเธอในวันนี้
ขอเลือกทางที่ดี ๆ กว่าวันนั้น
ขอลืมเธอขอลืมความผูกพัน
ขอเธอนั้นอย่าคิดจะกลับมา

ขอสายลมพัดมาให้ฉันไหลคิด
ว่าชีวิตของฉันยังมีค่า
ขอพิงพักโอบดินพสุธา
ขอให้ช่วยซับน้ำตาคนอาลัย

สายน้ำสายนที
ทั้งวารีที่กำลังรินไหล
ช่วยพัดพาความรู้สึกไปไกล ๆ
ไม่อยากมีแล้วหัวใจ ...... ไม่อยากมีแล้วจริง ๆ