|
หัวข้อ: หัวใจพเนจร เริ่มหัวข้อโดย: sitang ที่ 26 พฤษภาคม 2013, 03:05:PM หัวใจพเนจร [/b]ยอดรัก....คงจักสิ้นสุดชะตากรรมของเราแล้วกระมัง อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นแลอบอวลรัญจวนด้วยละอองไอเสน่หา ครานี้คงจักเป็นนาทีสุดท้าย..... คือจุดสิ้นสุดของคำว่าเรา แต่ทว่ามันคือจุดเริ่มต้นของคำว่า ลา... ก่อนหน้านี้ดวงชีวีของฉันนั้นระหกระเหินร่อนเร่วเนจรเซซัง... มาแต่หนไหนอันไกลโพ้น หากแต่ความอ่อนโยนในความรัก ชักนำให้เรามีปรารถนาร่วมกันมีดวงหฤทัยแลลมหายใจเดียวกัน... แต่แล้วใครบางคนนั้นโหดร้ายยิ่งนัก เขากำกับขีดเขียนชะตาชีวิตฉันและชีวิตเธอ ให้หมดสิ้นความปรารถนานั้นสำหรับเรา ไม่มีคำว่าเราอีกแล้ว ที่รัก ขณะนี้ฉันกำลังจะเดินไปไกลเพื่อกลับไปในที่ที่ฉันมิเคยจากมา คราเงียบเหงาเหว่ว้าเหน็บหนาว ฉันคงจักรำลึกถึงเธอ และฉันคงจะลืมเธอจนมิมีเหลือเสี้ยวธุลีละอองไอในความทรงจำ....เมื่อฉันอยู่ในอ้อมกอด....... อ้อมกอดของใครคนหนึ่งที่ดวงหฤทัยมีความปรารถนา มีความรัก...เช่นเดียวกับฉัน เป็นไปได้ว่าจะไม่มีอ้อมกอดของใครที่จะมากอดฉัน การเดินทางของฉันคงไม่มีการสิ้นสุดลง... จุดสิ้นสุดของคำว่าเรา และ จุดเริ่มต้นของคำว่า ลา ความเจ็บปวด...คงมิได้เกิดขึ้นกับฉันแค่ครั้งเดียว ฤๅกระนั้นคราบภาพเงาอันเลือนลางที่จืดจางในความทรงจำ คงจักมีนับเอนกอนันต์จนฉันมิอยากจะรับรู้ถึงเรื่องราวที่ฉันลืม โอ......ที่รัก ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าดวงใจของฉันจะพเนจรไปถึงไหน เหมือนบางครั้งฉันนั้นได้พบนิวาสสถานอันเปี่ยมสุขแล้วแต่ฉันก็จากไปบนหนทางอันเปลี่ยวร้างเหว่ว้าและเงียบเหงาอีก เธอ...ที่รักของฉัน อย่าอาลัยกับหัวใจที่หมายแต่จะร่อนเร่พเนจรดวงนี้เลย........... บ้าน...บ้านหรือ ? ฉันลืมไปหมดแล้ว ฉันไม่รู้หรอก ว่าหัวใจดวงนี้มีบ้านหรือเปล่า ? แต่ฉันก็เสียใจเหมือนกัน................................... แต่ตอนนี้ฉันชินชาเสียแล้วที่มีหัวใจที่พเนจรเช่นนี้ หัวข้อ: Re: หัวใจพเนจร เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 26 พฤษภาคม 2013, 10:15:PM (http://sphotos-b.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/p480x480/37020_567508369950008_1697317427_n.jpg)
ขอบพระคุณรูปภาพประกอบจากอินเตอร์เนตค่ะ เอาล่ะ.. หากเหนื่อยนักพักหัวใจ ลงชั่วครู่ ไกลสุดกู่แล้วกระมัง ทางวิถี เราต่างย่ำหัวใจ อันอ้างว้างมาแรมปี คงถึงคราที่ฤดี จะโรยรา ลอง...เติมสีฟ้าด้วยฟ้า หลับตาวาด เติมอากาศ ด้วยมือสร้าง พงพฤกษา เติมความรักด้วยรักจากใจอีกครา เติมพลังแห่งศรัทธาด้วยตัวเราเอง แล้วหลับตานิทราในอ้อมกอดหญ้า เอนกายาพักผ่อนลงนอนเขลง ให้ใบไม้ ทักทายอย่างกันเอง หยุดพักความรีบเร่งของหัวใจ เถอะ...หัวใจพเนจร ที่อ่อนล้า แม้นยากจักคั่นเวลาด้วยวินาทีที่สดใส ลองใช้ใจแลกด้วยใจ วักแรงพลังขึ้นใหม่ เถิด..หัวใจพเนจร หัวข้อ: Re: หัวใจพเนจร เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 29 พฤษภาคม 2013, 12:36:PM เร่ร่อนรอนแรมร้างรัง เพื่อผ่อนผุพัง เพียงพบพักพิงผูกพัน ไห้โหยหักเหหุนหัน อกอึดอัดอั้น ร้อนรุ่มร้าวรานไร้รื่น ใจจึงจารเจ็บจดจำ ปากปดปรักปรำ คือคำคล่องคอคายคืน ใฝ่ฝันฟันฝ่าเฝ้าฝืน เยื่อใยยั่งยืน แท้เทียวทุบทิ้งอาทร ฤทัยระทมรันทด ท่องเที่ยวเลี้ยวลด กำหนดสันโดษที่หมาย ด้นดั้นแดนดงเดียวดาย ลอยตามพระพาย ข้ามเขตโขดเขินสิงขร ทุ่งโปร่งโค้งฟ้าทาทาบ มิ่งไม้ไหววาบ ละมุนกรุ่นกลิ่นกำจร ภุมรีภุมรามากภมร เชยซับเกสร กำซาบซึ้งซ่านหวานแทน หทัยเอยเคยท่องทุกทุ่ง ข้ามหนองคลองคุ้ง ผ่านพนาทั่วแคว้นแดนถิ่น ประสบประเสริฐสมถวิล ลุสวรรค์บนดิน เคียงคู่อัปสรท้าวแถน กลางพงนวลอนงค์เยื้องกาย ปอยผมคลี่สยาย ยักย้ายดั่งยูงรำแพน สลดสลายหายหวั่นอัศจรรย์แสน ดื่มด่ำดินแดน ใจพเนจร..นอนนิ่ง..หลับตา เนิน จำราย |