ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

รอฝนซาฟ้าสางเมื่อลางรุ่ง
ด้วยใจมุ่งจุดหมายประกายฝัน
เพื่อยามสายยลแสงแห่งตะวัน
เฉกนิรันดร์นั้นแลชะแง้คอย

เมื่อฝนพรำฝันพร่าคืนฟ้าหม่น
หนาวสุดทนสั่นเทิ้มคนเคลิ้มหงอย
ขาดอิงซบอบทรวงช่วงหลุดลอย
ตาละห้อยร้อยเห็นก็เข็นใจ

คือชีวิตชิดว่างเส้นทางรัก
ปล่อยจมปลักจนเปรอะเยอะคนใกล้
แต่คงขาดคนคอยน้อยหทัย
รอฟ้าใหม่ฟอนหม่นร่นเลือนลา

คือสิ่งหวังสั่งแว่วแจ้วในอก
ดังฝนตกฟ้าแต้มแซมวัสสาน์
ใจก็รอกิ่งรักปักวิญญา
เหมือนรอฟ้ารับฟื้นคืนแสงทอง

อรุณฉานเรืองฉายประกายหวัง
คือพลังพาเราหลุดเศร้าหมอง
ฝันมีใครมาคู่อยู่เคียงครอง
ผูกใจสองจมสู่ห้วงอู่รัก


เจ้าของกลอนบทนี้