|
หัวข้อ: ใส่ใจใครไยเล่า(กลอนที่แต่งได้ยาก) เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 18 พฤษภาคม 2013, 02:39:PM ใส่ใจใครไยเล่า (กลอนที่แต่งได้ยาก) ใส่ใจใครไยเล่าเหงาเท่านั้น ห่วงผูกพันฝันค้างวางว่างเฉย เพื่อนเยือนเตือนเหมือนเห็นเช่นเคยเคย ล่วงกาลเลยเขาทิ้งชิงชิ่งลา โอ้..โมโหโถใจใครได้ทุกข์ ? สูญสิ้นสุขคุกขังยังดั่งว่า นี่กี่ปีกี่หนทนหม่นมา หวังรักษาพิษร้ายกลายหน่ายคลอน ฝันวันนั้นมันเก่าเศร้าเข้าเกาะ ดุจคราวเคราะห์เหมาะเหลือเบื่อเมื่อหลอน ลำนำคำช้ำชอกออกบอกกวอน เป็นบทกลอนซ่อนเศร้าเหงาเช้าเย็น หอบปลอบมอบตอบแทนแสนแหนหวง ดังหนึ่งดวงฤดีชีวีเช่น เมื่อเหลือเพื่อเยื่อใยใครไหนเป็น รักหลบเร้นจำถอยปล่อยลอยไป Orion264(มือขวา) ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๖ กลอนนี้ไม่ถึงขั้นกลบท เป็นแค่กลอนที่แต่งได้ยากเท่านั้น emo_62 หัวข้อ: Re: ใส่ใจใครไยเล่า(กลอนที่แต่งได้ยาก) เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 18 พฤษภาคม 2013, 03:36:PM emo_126 emo_126 ใส่ใจใคร ไยเล่า เมาเข้าขั้น ห่วงสุขสันต์ วันว่าง ต่างวางไหว เพื่อนเตือนเหมือน เบือนเช่น เล่นไฟไฟ อาจเผาไหม้ ใจหญิง จริงจริงเลย แม้นโมโห โห่ให้ ใจใครปวด เดินดั้นดวด หวดหด อดหมดเหวย ทีนี้มี ที่ไหน ไม่ใหม่เอย คงชวดเชย เช่นชาย วายร้ายจริง พันทอง emo_126 emo_126 หัวข้อ: Re: ใส่ใจใครไยเล่า(กลอนที่แต่งได้ยาก) เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 18 พฤษภาคม 2013, 04:18:PM emo_82 emo_82 emo_82 มืออะไรใครกันมันคันมือ ใหม่ใช่ไหมใครถือหรือมือใหม่ ไยไปไหนไม่บอกหลอกปอกไย จางวางวายหายเบื่อเหลือเจือจาง แม่นคักคักมักหลายคล้ายทายแม่น ข้างต่างห่างกวางแล่นแอ่นสองข้าง ทางนางเดินเพลินฉุดสะดุดทาง เย็นเป็นกลางห่างหัวกลัวตัวเย็น “ไพร พนาวัลย์” ยากกว่าที่คิด emo_82 emo_82 หัวข้อ: Re: ใส่ใจใครไยเล่า(กลอนที่แต่งได้ยาก) เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 18 พฤษภาคม 2013, 04:49:PM เหอะ จริงๆแล้วกลอนนี้มาจากคำว่า ใส่ใจใคร ในวรรคแรกคำเดียวเท่านั้น แต่ผมไม่กล้าใช้ในวรรคที่สองและสี่ เพราะกลัวจะผิดเรื่องฉันลักษณ์ แต่ลุงไพรมาทำให้ดูก็ดีแล้วละ สรูปแล้วกลอนนี้ผมมั่วเอาทั้งบท เพียงแค่หาสระสี่ตัวมาเรียงในสี่คำแรกของวรรคหนึ่งกับวรรคสามเท่านั้นเอง ขอขอบคุณ เจ๊พัน คุณจารุทัส และและลุงไพรที่ให้ความสนใจครับ อิอิ emo_20 emo_126 emo_82 emo_82 emo_94 |