|
หัวข้อ: กระทู้นี้ ไม่มีแมว เริ่มหัวข้อโดย: กรกช ที่ 16 พฤษภาคม 2013, 11:31:PM #๑๖๘ เรื่องขำขำ ช่วยย่อยหลังมื้ออาหารและก่อนนอน กาลครั้งหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้ ในงานเลี้ยงสังสรรค์แห่งหนึ่ง หลังจากทักทายพูดคุยเจรจากัน ระหว่างรออาหารที่สั่งไว้ เพื่อนคนหนึ่งก็หยิบเอาของฝากมาวางบนโต๊ะ เป็นผลอินทผลัมที่แยกบรรจุใส่ห่อพลาสติกเป็นชิ้น ๆ ไป หลายคนในโต๊ะเคยรับประทานมาก่อน ก็เจรจากันว่า "ใช่ ใช่ เคยชิมแล้ว" "มันมีเมล็ดข้างในด้วยนี่" ''ใช่ เมล็ดมันคล้าย ๆ ลูกสมอนะ แต่เล็กกว่า เรียวกว่า" "ผลมันหวาน... ๆ นะ" "ใช่ ใช่ มันหวานที่เนื้อเลยนะ ไม่ได้ใส่น้ำตาล" "ฮือ...ฮา...ฮือ...ฮา" (ซาวน์เอฟเฟ็ค...ประมาณว่า ต่างคนต่างคุยกัน ไม่สามารถจับเป็นคำพูดได้) แล้วของฝากก็เวียนแจกจ่ายจนครบรอบ ได้ชิมรสชาติกันคนละคำ พอดีอาหารที่สั่งไว้มาพอดี ทุกคนก็หันมาสนใจอาหารกันแทน เมื่ออาหารเริ่มพร่องลงไป บทสนทนาต่าง ๆ ก็กลับมาใหม่ พร้อมกับของฝากที่กลายเป็นของหวานคั่นรายการ แต่แล้วทุกคนก็หยุดพูดคุยกัน เมื่อได้ยินคำถามจากเพื่อนคนหนึ่ง "เออ ไส้มันเป็นอัลมอนด์เหรอ ?" คนถามหันมาถามเจ้าของของฝาก พร้อมรอยยิ้มนิด ๆ ทุกคนหันมามองคนถามด้วยสายตาแปลกใจ ว่า "?" "เรอะ" "หือม์" "ช่าย เป็นไง อร่อยมั้ย" เจ้าของของฝากตอบกลับ พร้อมสายตาดีใจ แกมเจ้าเล่ห์นิด ๆ ทุกคนหันกลับมามองเจ้าของของฝากด้วยสายตาแปลกใจกว่าเดิม "อ้าว" "เหรอ" "แล้วกัน" แล้วเสียงหนึ่งก็โพล่งขึ้นมาว่า "อ้าว มันมีไส้ข้างในด้วยเรอะ ? เราไม่ได้ชิมไส้มัน คายทิ้งไว้นี่" แล้วชี้ไปที่ชามใส่เศษอาหารข้างหน้า ทันใดนั้น คนที่เหลือต่างหันกลับมามองในชามใส่เศษอาหารข้างหน้าตนเอง แล้วต่างร้องว่า "อ้าว" "เฮ้ย" "จริงอ่ะ" "ตายแล้ว" แทบทุกคนมีเมล็ดอัลมอนด์ที่ทำหน้าน้อยใจวางอยู่ในชาม บางเมล็ดยังกลับเข้าไปอยู่ในห่อที่แกะแล้วดังเดิม จากนั้น เสียงหัวเราะที่ความหมายต่าง ๆ กันก็ดังขึ้นพร้อม ๆ กัน พร้อมกับของฝากถูกเวียนใหม่อีกรอบ ผสมกับรอยยิ้มของเมล็ดอัลมอนด์ที่รู้ตัวว่า ฉันจะไม่ถูกทิ้งอีกแล้วอย่างแน่นอน สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของหลาย ๆ คน คือ ........... (เว้นไว้เป็นปริศนา ให้เติมคำตอบเอาเอง) นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...รู้มาก อร่อยน้อย...รู้น้อย อร่อยมาก... ขออภัย...หากเรื่องนี้ไปตรงกับเรื่องจริงของใครบางคน และ ขออภัย...หาก over action ในบางลีลา ใครอ่านแล้วยังไม่ get แนะนำให้ย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ต้นใหม่ เอ้า...หุย...ฮาาาาา.... ปริศนาก็คือ...กรกชคือใครในวงสนทนา ๑. เจ้าของของฝาก ๒. เจ้าของคำถามพิศวง ๓. เจ้าของคำโพล่งที่แสนตกใจ ๔. เจ้าของเมล็ดอัลมอนด์ในชาม ๕. เจ้าคนตะกละที่กินเมล็ดอัลมอนด์แบบไม่รู้ และ สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของหลาย ๆ คน คือ ........... (คำพูดหรือคำถามใดที่ผุดขึ้นมาในใจเป็นคำแรก ประโยคแรกหลังจากอ่านจบ) หัวข้อ: Re: กระทู้นี้ ไม่มีแมว เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 17 พฤษภาคม 2013, 12:18:AM emo_84 emo_84 emo_84 ปริศนาก็คือ...กรกชคือใครในวงสนทนา ...คือ ข้อที่หนึ่งค่ะ emo_50 ๑. เจ้าของของฝาก ๒. เจ้าของคำถามพิศวง ๓. เจ้าของคำโพล่งที่แสนตกใจ ๔. เจ้าของเมล็ดอัลมอนด์ในชาม ๕. เจ้าคนตะกละที่กินเมล็ดอัลมอนด์แบบไม่รู้ และ สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของหลาย ๆ คน คือ .....กินอินทผาลัมคายเมล็ด เม็ดใน ไยถึงคิดกันเป็นใส่ไส้เมล็ดอัลมอนด์ไปได้นะ...... emo_15 คำพูดหรือคำถามใดที่ผุดขึ้นมาในใจเป็นคำแรก ประโยคแรกหลังจากอ่านจบ คือ...กระทู้นี้ ไม่มีแมวจริงๆด้วยนะ emo_26 โปรดตอบกระทู้ด้วยนะ ขอร้องละ... ช่วยแชร์มาจาก รัตนาวดีค่ะ emo_85 emo_116 emo_95 emo_126 emo_86 หัวข้อ: กระทู้นี้ ไม่มีแมว (เรื่องของกบล้วนๆ) เริ่มหัวข้อโดย: กรกช ที่ 31 พฤษภาคม 2013, 09:11:AM #๑๗๔ ใครผิด ? แม่กบ แม่กด กบตุ๊ดพบจุดจบ กบจุด พบจุดจบ จุดจบกบ พบกบตุ๊ด กบตุ๊ด พบกบจุด จุดพบตุ๊ด จุดจบกบ โจทก์ตบกบโฉดโกรธ โจทก์กบ ตบกบโฉด กบโฉดโกรธ กบโจทก์ตบ กบโกรธ โจทก์ตบกบ โกรธโจทก์ตบ กบโฉดโกรธ โจทก์ตุ๊ดโกรธโฉดฉุด โจทก์ตุ๊ด โกรธโฉดฉุด โฉดฉุดตุ๊ด โจทก์ตุ๊ดโกรธ ตุ๊ดโกรธ โฉดฉุดโจทก์ โจทก์โกรธโฉด โกรธโฉดฉุด ตกลงจะตัดสินยังไง หัวข้อ: Re: กระทู้นี้ ไม่มีแมว เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 31 พฤษภาคม 2013, 09:58:AM ตัดสินให้ทั้งคู่เข้าห้องขังไป หัวข้อ: Re: กระทู้นี้ ไม่มีแมว เริ่มหัวข้อโดย: กรกช ที่ 22 มิถุนายน 2013, 05:42:AM emo_84 emo_84 emo_84 ปริศนาก็คือ...กรกชคือใครในวงสนทนา ...คือ ข้อที่หนึ่งค่ะ emo_50 ๑. เจ้าของของฝาก ๒. เจ้าของคำถามพิศวง ๓. เจ้าของคำโพล่งที่แสนตกใจ ๔. เจ้าของเมล็ดอัลมอนด์ในชาม ๕. เจ้าคนตะกละที่กินเมล็ดอัลมอนด์แบบไม่รู้ และ สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของหลาย ๆ คน คือ .....กินอินทผาลัมคายเมล็ด เม็ดใน ไยถึงคิดกันเป็นใส่ไส้เมล็ดอัลมอนด์ไปได้นะ...... emo_15 คำพูดหรือคำถามใดที่ผุดขึ้นมาในใจเป็นคำแรก ประโยคแรกหลังจากอ่านจบ คือ...กระทู้นี้ ไม่มีแมวจริงๆด้วยนะ emo_26 ช่วยแชร์มาจาก รัตนาวดีค่ะ emo_85 emo_116 emo_95 emo_126 emo_86 #๒๐๓ -๐- มาเฉลย คำถาม ถามเอาไว้ ว่ากรกช คือใคร ในวงนี่ เฉลยได้ แต่ก็อาย เหมือนกันซี เพราะรู้ว่า ผลนี้ มีเมล็ดใน -๐- เวลากิน ไม่กล้ากัด กลัวฟันหัก มันแข็งปั้ก พลาดมา น้ำตาไหล ก็เลยดุน เมล็ดออก ลอกทิ้งไป ลิ้มเนื้อใส หวานเจี๊ยบเชียว ให้เสียวฟัน -๐- พอได้รู้ ที่แท้ แม่อัลมอนด์ ทำหน้างอน ในชาม เหมือนถามฉัน ว่าหล่อนผิด ตรงไหน ไม่เคี้ยวมัน แสนอายพลัน เพราะแสนรู้ ดูแสนเซอะ -๐- ก็ใครหนอ สร้างสรร ขยันคิด เกิดนิมิต อันใด ใส่เลอะเ ทอะ ตั้งแต่เกิด จนแก่ ไม่เคยเจอะ ให้เราเฟอะ ฟะได้ นายช่างทำ -๐- ส่วนเจ้าของ ของฝาก ก็ปากหนัก ไม่ยอมทัก เตือนสะกิด มิตรถลำ แค่หืออือ สักหน่อย ปล่อยเพื่อนทำ มันน่ายำ บาทา ฝ่าดงรุม -๐- คำว่า เลอะเ ทอะ (เขียนติดกัน) จะกลายเป็น เลอะเธอะ เฉลยคำตอบ...กรกชคือใครในวงสนทนา ตอบ ข้อ ๔. เจ้าของเมล็ดอัลมอนด์ในชาม และ สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของหลาย ๆ คน คือ ........... ใครหนอช่างคิดนะ สรรสร้างสินค้าแบบที่คาดไม่ถึงมาสู่ธุรกิจ และน่าโมโหเจ้าของของฝากเสียจริง ๆ นั่งอมพะนำมองดูเฉย ไม่นำเสนอจุดขาย พาลให้มูลค่าเพิ่มของสินค้าหายไปเสียเฉย ๆ |