|
หัวข้อ: สิ่งที่ควรค่า เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 13 พฤษภาคม 2013, 09:56:AM สิ่งที่ควรค่า ผ่าหัวใจออกวางอย่างใสซื่อ หวังให้ความเชื่อถือเฉิดเรืองฉาย ขจัดมืดโมหันธ์อันตราย คล้องโซ่สายศรัทธาอย่าระแวง เปลือยวิญญาณสานรักถักใยมิตร โดยไม่คิดมีเหลือบสิ่งเคลือบแฝง ประกาศสิ้นดินฟ้ามาชี้แจง มิแปลกแปลงอำพรางแต่อย่างใด ถือซื่อสัตย์วัจนีย์เป็นที่ตั้ง ไม่ได้หวังอ้างอิงกับสิ่งไหน หวังความยุติธรรมอ่าอำไพ สถิย์ใจสถิตย์มิตรสถิตย์ปราณ สิ่งพิสูจน์พูดไปสองไพเบี้ย กลับนิ่งเสียไม่ซึ้งถึงแก่นสาร คุณค่าความเป็นคนบนร้าวราน ไร้หลักฐานก็ไร้มิตรสนิทรัก จึงเห็นชาติธาตุแท้ที่แผ่เผื่อ ข้างในเนื้อใช่ว่าตาประจักษ์ เป็นแค่คนบนกานท์เที่ยวหว่านทัก ใช่สมัครสมาคมสมควรคำ ผ่าหัวใจออกวางอย่างใสซื่อ หวังให้ความเชื่อถือนั้นงามขำ ล้วนสายลมพัดพาน่าจดจำ เข้าตอกย้ำความรู้สึกร้าวลึกไกล Orion264(มือขวา) ๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๖ หัวข้อ: Re: สิ่งที่ควรค่า เริ่มหัวข้อโดย: yaguza ที่ 13 พฤษภาคม 2013, 10:03:AM ยอดเยี่ยมครับ emo_95 emo_95 emo_95 หัวข้อ: Re: สิ่งที่ควรค่า เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 13 พฤษภาคม 2013, 04:28:PM มีอขวาส่งตรงมารอท่ารับ บีบกระชับสัมผัสสะบัดไหว มิตรจิตมอบตอบต่อก่อมิตรใจ มาผูกใยร้องเต้นหยอกเล่นกัน ลานไหนกว้างวางลงบรรจงคิด ค่อยประดิษฐ์ร้อยเสียงเรียบเรียงฉันท์ฯ ถือเป็นเพื่อนพี่น้องข้องเกี่ยวกัน ที่ยาวบั่นให้หมดที่หดเติม ยังตามติดชิดชมคมภาษา ตัดเรื่องล้าร้าวลึกจงฮึกเหิม กลอนขาดเหลือเอื้อเฟื้อกันต่อเติม เรี่ยมแล้วเริ่มนวยนาดวาดลีลา .................................. เนิน จำราย หัวข้อ: Re: สิ่งที่ควรค่า เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 13 พฤษภาคม 2013, 08:54:PM emo_126 emo_126 ผ่าหัวใจ ออกวาง จ้างไม่เชื่อ ใช้มีดเถือ หั่นสับ สลับหน้า ยังจดจำ คำน้อย ถ้อยวาจา ที่ผลาญพล่า แหลกยับ ดับดิ้นไป แม้เปลือยเปล่า ล่อนจ้อน เหลือท่อนล่าง ก็มิวาง ใจดอก จะบอกให้ เข็ดขยาด พลาดพลั้ง นั่งช้ำใจ ดวงฤทัย แหว่งโหว่ โง่ดักดาน แม้ปากว่า ซื่อสัตย์ ยังกลัดกลุ้ม รักเกิดรุม สุมไฟ ไหม้ทุกด้าน เกินรับไหว ใจหนอ ทรมาน เก็บอาการ เสียรู้ อยู่เหมือนตาย พันทอง ๑๓/๐๕/๕๖ emo_111 emo_111 |