พิมพ์หน้านี้ - ~.บทเรียนแห่งชีวิต.~

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 12 พฤษภาคม 2013, 09:19:PM



หัวข้อ: ~.บทเรียนแห่งชีวิต.~
เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 12 พฤษภาคม 2013, 09:19:PM

(http://gallery.photo.net/photo/7051161-lg.jpg)

(http://upic.me/i/fa/line3.gif)

ความเจ็บปวดรวดร้าวคราวก่อนนั้น
ยังหวาดหวั่นรู้สึกนึกเสมอ
มิอยากชิดอยากใกล้ได้พบเจอ
ทรวงยังเอ่อด้วยฤทธิ์แห่งพิษร้าย

ปิดประตูสี่ห้องครองความเหงา
นั่งจับเจ่าหัวใจไร้จุดหมาย
คะนึงหวลครวญฝันอันพร่างพราย
แล้วสุดท้ายเคว้งคว้างตกกลางดิน

ไม่รู้เลยอะไรในเหตุผล
ความสับสนปิดทางสว่างสิ้น
หัวใจบีบตีบตันขั้นรวยริน
ไม่ยลยินสิ่งใดใครพูดกัน

ณ นาทีนี้ไปใจจะผ่อง
ลบความหมองจากใจไปตามฝัน
ทุกย่างก้าวเดินไปใจเท่าทัน
เจ็บครั้งนั้นบทเรียนใช่เปลี่ยนทาง

โลกนี้แสนยิ่งใหญ่ไม่มืดมิด
ตั้งเข็มทิศให้ตรงคงระหว่าง
อดีตเพียงร่องรอยคอยวันจาง
เจ็บแปลบบ้างช่างมันแรงดันมี

บอกหัวใจให้สู้อยู่ด้วยหวัง
ร้อยพันครั้งปวดร้าวไม่ก้าวหนี
ขอยืนหยัดเกาะติดชิดเวที
ด้วยตัวของตนนี้..ที่เดียวดาย

(http://www.homelittlegirl.com/Smileys/cat/sexy02.gif)

"กานต์ฑิตา"

๑๒ พฤษภาคม ๒๕๕๖

(http://upic.me/i/dq/dvd17.gif)









หัวข้อ: Re: ~.บทเรียนแห่งชีวิต.~
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 13 พฤษภาคม 2013, 08:54:PM

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_020.gif)

ขอเชิดชูปณิธานที่หาญกล้า
เธอฟันฝ่าอุปสรรคหนักเหลือหลาย
ด้วยดวงจิตดั่งเพชรเด็ดกว่าชาย
เพื่อจุดหมายไกลสุดคือหลุดพ้น

ในระหว่างทางเหงาและเปล่าเปลี่ยว
ทั้งคดเคี้ยวสูงชันเธอดั้นด้น
ท่ามกระแสมืดมิดในจิตคน
และวังวนกิเลสล้วนเภทภัย

อาจเคยเผลอโหยหาวันว้าเหว่
ก็รู้เล่ห์เท่าทันเลิกหวั่นไหว
แล้วก้าวเดินสู่ฝันอันอำไพ
ที่ผ่านไปทั้งหมดคือบทเรียน


 (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_020.gif)