|
หัวข้อ: ~ รัตติกาลนานเกิน ~ เริ่มหัวข้อโดย: ธาตรี รติกานท์ ที่ 12 พฤษภาคม 2013, 02:56:PM (http://article.amino10.com/wp-content/uploads/2012/10/4.jpg) เพิ่งจากพี่ไปไม่นานนัก แต่เหมือนสักหลายวันใจปั่นป่วน คอยนับกาลผ่านไปใจยิ่งครวญ นี่กว่าจวนจะพบหน้าคงบ้าตาย ฝืนข่มตาให้หลับระงับจิต หวังยามลงหลับสนิทความคิดหาย อีกพลิกแพลงตะแคงขวาแล้วมาซ้าย ยังมิคลายลงเลยโธ่เอ๋ยเรา ลองสวมสอดกอดหมอนให้ผ่อนผัน ให้อุ่นนั้นแทนไออุ่นอกเขา แต่มิเทียมเทียบทันพอบรรเทา อุ่นนั้นเล่าเพียงกายมิคลายใจ จะโทรหาดูเวลาเกือบห้าทุ่ม แสนกลัดกลุ้มเกินเวลาร่วมปราศัย หากโทรคงคุยเพลินจนเกินไป เช้าวันใหม่อาจระโหยร่วงโรยแรง รัตติกาลนานเกินดำเนินช้า กว่าอุษาสบสุรีย์สาดสีแสง กว่าได้พบสบพักตร์ประจักษ์แสดง คงเหี่ยวแห้งด้วยเหงารุมเร้าฤดี รัตติกร รติกานท์ ๐๒.๐๕.๒๕๕๖ add complete by Klonthaiclub fb (https://www.facebook.com/poemwebboard) หัวข้อ: Re: ~ รัตติกาลนานเกิน ~ เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 13 พฤษภาคม 2013, 06:31:AM emo_126 emo_126 การรอคอย เนิ่นนาน มานปวดร้าว ยินเพียงข่าว คราวใด ใจเจ็บจี๋ กว่าจะพบ ยากเหลือ เถือฤดี จากวันนี้ เลื่อนวันนั้น แสนหวั่นทรวง ห้วงฤทัย ไหวเอน เช่นเคยหนอ น้ำตาคลอ ทุกครั้ง ยังเหน็บหน่วง รู้ทั้งรู้ อยู่อย่าง หมางแดดวง กาลเลยล่วง ห่วงหา ระอานัก เธอไม่รู้ หัวใจ ในวันนี้ เหนื่อยเหลือที ที่ปล่อย คอยเสียหนัก อยากยั้งหยุด สุดเอื้อม เอือมเพราะรัก อยากหยุดพัก แสนห่วง ดวงกมล พันทอง emo_126 emo_12 หัวข้อ: Re: ~ รัตติกาลนานเกิน ~ เริ่มหัวข้อโดย: ~ขลุ่ยกันแสง~ ที่ 13 พฤษภาคม 2013, 09:40:AM emo_126 emo_126 การรอคอย เนิ่นนาน มานปวดร้าว ยินเพียงข่าว คราวใด ใจเจ็บจี๋ กว่าจะพบ ยากเหลือ เถือฤดี จากวันนี้ เลื่อนวันนั้น แสนหวั่นทรวง ห้วงฤทัย ไหวเอน เช่นเคยหนอ น้ำตาคลอ ทุกครั้ง ยังเหน็บหน่วง รู้ทั้งรู้ อยู่อย่าง หมางแดดวง กาลเลยล่วง ห่วงหา ระอานัก เธอไม่รู้ หัวใจ ในวันนี้ เหนื่อยเหลือที ที่ปล่อย คอยเสียหนัก อยากยั้งหยุด สุดเอื้อม เอือมเพราะรัก อยากหยุดพัก แสนห่วง ดวงกมล พันทอง emo_126 emo_12 หากรักมาก ยากเบา เร่าร้อนจิต หากครุ่นคิด ยากให้ ใจหลุดพ้น เมื่อต้องพราก จากไป ไกลกมล ให้สับสน จนอ่อน คลอนฤทัย สุดโหยหา พาให้ ใจไหวหวั่น พร่ำรำพัน วันคืน สะอื้นไห้ อยากลืมเลือน การรอ ขอคลายใจ แต่ทรวงใน คัดค้าน ต่อการลืม emo_62 emo_111 emo_95 หัวข้อ: Re: ~ รัตติกาลนานเกิน ~ เริ่มหัวข้อโดย: ธาตรี รติกานท์ ที่ 13 พฤษภาคม 2013, 03:14:PM (http://p1.s1sf.com/mv/0/wb/i/ui/6/33894/naak6_1361419422.jpg;r:width=580;static:p_s1sf_mv_0;file:dc111a.jpg) ~ ยังรอ ~ รอคืนวันเวลาคราหวนกลับ เฝ้าคอยนับด้วยใจหวังได้ปลื้ม หากมีมนต์เทวามาหยิบยืม เร่งถึงพลันวันดื่มด่ำทันใด ดอกกระถินริมรั้วร่วงหลายหน ผ่านร้อนหนาวคราวฝนจนออกใหม่ มันคณาเกินคำนวณควรเท่าไร ที่ดอกใบร่วงออกและงอกเงย จำคำมั่นสัญญาคราพี่จาก มินานมากหรอกวจีพี่เฉลย แต่ผ่านกาลนานปีพี่ลืมเลย โอ้พี่เอ๋ยอกน้องสุดหมองนัก กว่าบรรจบพบปะอยากจะรู้ น้องจะอยู่อย่างไรด้วยไร้หลัก รีบกลับมาเถิดพี่สุดที่รัก ยังเฝ้าภักดิ์แม้สิ้นหวังก็ยังรอ รัตติกร รติกานท์ ๑๓.๐๕.๒๕๕๖ |