พิมพ์หน้านี้ - เหตุเกิดจากคำทักทายธรรมดา~*

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเปล่า => ข้อความที่เริ่มโดย: แป้งน้ำ ที่ 03 พฤษภาคม 2013, 12:59:PM



หัวข้อ: เหตุเกิดจากคำทักทายธรรมดา~*
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งน้ำ ที่ 03 พฤษภาคม 2013, 12:59:PM


(http://dl8.glitter-graphics.net/pub/1931/1931428mnds66o5n2.gif) (http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=13267.0)

เริ่มจากอาการ . . . ตื่นเต้น
ตอนที่เห็นชื่อคนคอมเม้นต์ . .. ใต้โพสต์
แอบเก็บไว้เป็นมุมโปรด
ถึงแม้จัดอยู่ในโหมด . . . คำทักทายธรรมดา

ต่อจากนั้น .. . ก็เกิดอาการ "อิ่มสุข"
อยากเปิดอ่านซ้ำทุก ~ ทุก นาที . .. เพื่อเติมรอยยิ้มบนใบหน้า
- - คนคอมเม้นต์อาจไม่คิดอะไร - -
แต่คนหลังจอแอบฝันไกล . . ไปต่าง ~ ต่าง นานา
สาเหตุก็เพราะคำทักทายธรรมดา . . เป็นคำที่มา . .. จากคุณ~*


(http://dl9.glitter-graphics.net/pub/927/927509jsycjklbis.gif)


หัวข้อ: Re: เหตุเกิดจากคำทักทายธรรมดา~*
เริ่มหัวข้อโดย: Shumbala ที่ 03 พฤษภาคม 2013, 04:00:PM
จะมีดาวสักดวงไหม??
ที่เธอมองครั้งใด..หัวใจก็อบอุ่น
แสงดาวเหมือนคำทักทายอันละมุน
อวลกลิ่นกรุ่น..ของความคิดถึง..จนซึ้งใจ

เพราะฉันฝาก..คำทักทาย..ในทุกครั้ง
ที่นั่งมองดาวดวงหนึ่งซึ่งสุกใส
ความคิดถึง..ยังคงเดินทางไป
ข้ามขอบฟ้าแสนไกล..ไปหาเธอ

 emo_126


หัวข้อ: Re: เหตุเกิดจากคำทักทายธรรมดา~*
เริ่มหัวข้อโดย: ฌลา ที่ 14 พฤษภาคม 2013, 11:27:AM

(http://i562.photobucket.com/albums/ss68/alatariel_lissesul/Line/l_mtsakura2.gif)

...ได้แต่ส่งคำทักทาย...ธรรมดา...
เพราะไม่กล้าบอกบางอย่างที่สำคัญกว่า...คำนั้น
ได้แต่พูดคุยห่าง-ห่าง...ไม่กล้าตั้งความหวัง...ตามต้องการ
ได้ทักทายเหมือนมองผ่าน...ทั้ง-ทั้งที่นั่งตั้งใจอ่าน...ทุกคำของเธอ

...เพราะบางอย่าง...ยังไหวเอน...
และในหัวใจยังอยากจะเย็น...ไม่อยากเสนอ
ปล่อยเวลาให้ผ่านช้า-ช้า...ให้ทุกสิ่งตอกย้ำคุณค่า...ยามพบเจอ
ให้หนึ่งคำทักทายมั่นคงเสมอ...ก่อนจะยืนยันคำนั้นให้เธอ...มั่นใจ...

(http://i562.photobucket.com/albums/ss68/alatariel_lissesul/Line/l_mtsakura1.gif)