|
หัวข้อ: ฉัน เริ่มหัวข้อโดย: supised70 ที่ 26 เมษายน 2013, 11:12:PM ฉัน ชายหนุ่มผู้หลงไหลในตัวอักษร ฉัน ชายหนุ่มผู้ก้าวย่างสู่เส้นทางวรรณกรรม ฉัน ชายหนุ่มผู้แหวกว่ายในกระแสน้ำอันเชี่ยวกรากสายนี้ ฉัน ชายหนุ่มผู้เล่าเรื่องราวจากความจริง ฉัน ชายหนุ่มผู้สร้างสรรค์เรื่องสั้นผ่านปัญหาสังคม ฉัน ชายหนุ่มผู้สร้างวรรค์นวนิยายผ่านจินตนาการ ฉัน ชายหนุ่มผู้ขีดเขียนบทกวีผ่านความรู้สึก ฉัน ชายหนุ่มผู้บอกเล่าตัวตน ให้คุณฟัง. มาแนะนำตัวครับ ชื่อหวาย เพิ่งเริ่มแต่งกลอนได้ไม่นาน ต้องขอคำแนะนำจากพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกคนด้วยนะครับ #สามารถพูดคุยและติดตามผลงานของผม(กลอน บทความ นิยาย) ได้ที่ www.facebook.com/supisedsasi (http://www.facebook.com/supisedsasi) เลยนะครับ บทต่อๆ ไปจะนำมาลงเรื่อยๆ นะครับ ขอบคุณครับ หัวข้อ: Re: ฉัน เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 27 เมษายน 2013, 12:19:AM ฉัน ชายหนุ่มผู้หลงไหลในตัวอักษร ฉัน ชายหนุ่มผู้ก้าวย่างสู่เส้นทางวรรณกรรม ฉัน ชายหนุ่มผู้แหวกว่ายในกระแสน้ำอันเชี่ยวกรากสายนี้ ฉัน ชายหนุ่มผู้เล่าเรื่องราวจากความจริง ฉัน ชายหนุ่มผู้สร้างสรรค์เรื่องสั้นผ่านปัญหาสังคม ฉัน ชายหนุ่มผู้สร้างวรรค์นวนิยายผ่านจินตนาการ ฉัน ชายหนุ่มผู้ขีดเขียนบทกวีผ่านความรู้สึก ฉัน ชายหนุ่มผู้บอกเล่าตัวตน ให้คุณฟัง. มาแนะนำตัวครับ ชื่อหวาย เพิ่งเริ่มแต่งกลอนได้ไม่นาน ต้องขอคำแนะนำจากพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกคนด้วยนะครับ #สามารถพูดคุยและติดตามผลงานของผม(กลอน บทความ นิยาย) ได้ที่ [url=http://www.facebook.com/supisedsasi]www.facebook.com/supisedsasi[/url] ([url]http://www.facebook.com/supisedsasi[/url]) เลยนะครับ บทต่อๆ ไปจะนำมาลงเรื่อยๆ นะครับ ขอบคุณครับ บอกเล่าเรื่องราวจากความเป็นจริงแน่นา..... เพราะเห็นส่วนมากพวกนักกลอนล้วนแต่งกลอนมุสาทั้งนั้น....... emo_86 หัวข้อ: Re: ฉัน เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 27 เมษายน 2013, 12:38:PM "อย่าเอะอะไป"
พี่ชายของฉันดุเสียงต่ำมือป้องตัวฉันไว้ ไม่ให้วิ่งเข้าไปในโกดัง ฉันที่แทบขาดสติตอนนี้น้ำตารินไหลลงแก้ม ฉันค่อยๆขยับตัวไปข้างหลังช้าๆโดยไม่รู้ว่ามีร่างๆหนึ่งยืนค้ำหัวเราสองพี่น้องซึ่งซุ่มดูคนในโกดังอยู่ ฉันหันหลังกลับไปทางทีมา ทันใดนั้น! ร่างสูงท่วมหัวก็พลันมาปรากฎต่อหน้าความหวาดกลัวทำให้ฉันแทบจะร้องกรี๊ดและหายใจไม่ออก สิ่งที่เห็นครั้งสุดท้ายคือชายร่างสูงยิ้มเหี้ยมใช้ผ้าที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นผ้าเย็นมาโปะจมูกฉัน ผ้านั่นต้องใส่ยาสลบแน่! สติสุดท้ายของฉันฉุดลง ภวังค์สีเทาเข้าครอบงำจากนั้นก็เริ่มโปรยแสงสีดำสนิทจนไม่เหลืออะไรเลยในภวังค์ ฉันเริ่มมีสติพร้อมกับความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในสมองและความคิดอื่นที่ประเดประดังถาโถมเข้ามาแต่ตอนนี้ฉันรู้ว่าความคิดแรกไม่ถูกเพราะฉันยังไม่ตาย และความคิดที่สองฉันก็ผิดเพราะที่นี่ไม่ใช่สวรรค์ ความคิดที่สามก็ผิดเพราะที่นี่ไม่ได้มืดแต่ฉันถูกผ้าปิดตาและปิดปากไว้ฉันรู้สึกถึงแสงที่เข้ามากระทบเปลือกตาได้รางๆ และความคิดที่สี่ฉันคิดว่าถูกแน่นอน ตอนนี้ฉันอยู่ในโกดังและคนที่ฉันรู้สึกได้ถึงเสียงหายใจหอบแรงๆก็น่าจะเป็นพี่ชายของฉันซึ่งถูกผูกติดกันกับหลังฉัน ให้ตายสิ! ฉันเข้ามาในโกดังได้แล้วแท้ๆ แต่ฉันทำอะไรไม่ได้เลย เก้าอี้นี่! ก็แข็งชะมัด ถึงฉันจะเรียกร้องออกความคิดเห็นไม่ได้ แต่ฉันก็คนนะเว้ย มีความคิดเหมือนกัน จู่ๆใจฉันก็กระตุกวูบถ้าฉันเป็นแบบนี้แล้วใครจะไปช่วยน้องชายฉันได้ ตำรวจจะมาเมื่อไหร่ไม่รู้ แล้วฉันมาเป็นแบบนี้ ฉันน่าจะเชื่อคำพวกตำรวจเสียก่อนก็ดีว่าอย่าเพิ่งผลีผลามเข้ามา ขอโทษนะ พี่ขอโทษนะ พี่ขอโทษจริงๆ... เสียงไซเรนของรถตำรวจและรถพยาบาลดังแว่วมา และตามด้วยเสียงอึกทึกครึกโครมข้างนอก เสียงปืนลั่นสองสามนัด ฉันเริ่มรู้สึกว่าสติของฉันจะเริ่มเลือนรางลงอีกครั้ง สิ่งสุดท้ายที่ฉันคิดคือ ...น้อง...พี่ขอโทษนะ...พี่ไม่อาจช่วยน้องได้...พี่ขอโทษจริงๆ แล้วสติทั้งปวงของฉันก็พลันผลุบหายไป เห็นในนี้กระทู้เขาเขียนกลอนเปล่ากันเลยลองเขียนเรื่องเล่นๆแบบที่อยากเขียนด้วยว่า แบบที่ไม่มีชื่อเรียกขานกันค่ะ ข้าพเจ้าชอบอ่านกลอน ข้าพเจ้าชอบอ้อนด้วยอักขระ ข้าพเจ้าชอบดื่มด่ำภณะ ข้าพเจ้าชอบวาทะของคำที่คม ป.ล. (ปัจฉิมลิขิต) ยินดีต้อนรับนะคะคุณหวาย |