|
หัวข้อ: ~ตราบวัน..ฉันสิ้นลม~ เริ่มหัวข้อโดย: ~ขลุ่ยกันแสง~ ที่ 23 เมษายน 2013, 11:23:PM อยากจะบอก ออกไป ให้เธอรู้
เธอจะอยู่ กับใคร ฉันไม่สน วันเวลา ล่วงผ่าน ยังทานทน ยังมากล้น แน่นหนัก ประจักษ์ทรวง สิบสามปี ที่ผ่าน ได้พานพบ ได้ประสบ คนดี ที่แหนหวง ได้รู้จัก ได้รัก ปักแดดวง ได้เป็นห่วง ดูแล แม่แก้วตา จากวันแรก ที่ตอบ มอบรักให้ ใจแลกใจ คู่ชิด สนิทหา สนุกสุข ทุกข์เศร้า เราร่วมมา ได้ฟันฝ่า เคียงคู่ อยู่แรมปี ถึงวันนี้ สิ่งที่ เคยมีให้ ไม่เคยไกล จางหาย ตายจากพี่ ยังคงเป็น เช่นเก่า เราเคยมี เอ่อล้นปรี่ ฤดี มิเปลี่ยนแปลง ยังคงเป็น เช่นวันแรก ที่แลกรัก เฝ้าฟูมฟัก รักนี้ มิมีแหนง และจะเป็น เช่นนี้ หากมีแรง มิเปลี่ยนแปลง ตราบวัน..ฉันสิ้นลม emo_84 emo_116 emo_68 หัวข้อ: Re: ~ตราบวัน..ฉันสิ้นลม~ เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 24 เมษายน 2013, 08:06:AM emo_116 emo_126 emo_115 ตอนแรกเริ่ม เติมเต็ม อย่างเข้มข้น หวานหยดปน เปไป ไร้ความขม น้ำอ้อยแย่ แพ้พ่าย กลายจ่อมจม เกิดหมองตรม คมครอบ มอบดวงแด อันคำน้อย ด่างด่า ไม่ว่ากล่าว ตามใจสาว คราวครั้ง ยังแน่วแน่ จะทำผิด ปิดตาหู สู้คอยแล ไม่เคยแปร เปลี่ยนไป ในทุกวัน หลายปีผ่าน คร้านจำ คำที่อ้่าง ไร้ความต่าง แต่ต้น ทนทุกข์ฉัน อันอ้อยตาล หวานลิ้น ก็สิ้นพลัน เจื่อนจิตบั่น สรรค์หา มาด่าทอ ที่เคยมั่น สัญญา กลับลาลด ลืมไปหมด หยดย้อย ระห้อยหนอ เจ็บแล้วจำ จริงเจ้า เฝ้าตารอ ปวดจนท้อ แทบคลั่ง นั่งซึมเซา พันทอง emo_116 emo_126 emo_116 หัวข้อ: Re: ~ตราบวัน..ฉันสิ้นลม~ เริ่มหัวข้อโดย: ~ขลุ่ยกันแสง~ ที่ 24 เมษายน 2013, 04:27:PM ไฉนเลย เอ่ยออก บอกอย่างนี้
มีหรือพี่ พลั้งเผลอ ทำเธอเศร้า ด้วยรักหญิง จริงแท้ ยิ่งแดเรา จะทำเจ้า เศร้าได้ อย่างไรกัน ว่าลืมหมด หยดย้อย ถ้อยคำหวาน น้องนงคราญ พูดได้ อย่างไรนั่น ดั่งอ้อยตาล หวานชื่น ทุกคืนวัน เป็นเช่นนั้น เจ็บจำ ด้วยคำใด หรือพี่เพ้อ ละเมอ ตอนเผลอหลับ สมองกลับ ตอนที่ พี่หลับใหล หรือด่าทอ ตอนเมา ให้เศร้าใจ ขออภัย..ตอนหลับ กับตอนเมา emo_116 emo_84 emo_68 หัวข้อ: Re: ~ตราบวัน..ฉันสิ้นลม~ เริ่มหัวข้อโดย: ดุลย์ ละมุน ที่ 25 เมษายน 2013, 10:18:AM ที่เคยมั่น สัญญา กลับลาลด ลืมไปหมด หยดย้อย ระห้อยหนอ เจ็บแล้วจำ จริงเจ้า เฝ้าตารอ ปวดจนท้อ แทบคลั่ง นั่งซึมเซา พันทอง ยังแน่นหนัก รักนุช พี่สุดห่วง เพียงพุ่มพวง ดวงใจ หาใดเท่า แม้นหินผา หนาแน่น คงแบนเบา- เมื่อเทียบใจ รักเจ้า ทุกเช้าเย็น อันทิวา ราตรี มีหมุนผ่าน แต่ดวงมาน ภักดิ์นาง มิว่างเว้น ดังกระต่าย หมายมั่น เฝ้าจันทร์เพ็ญ เพียงแลเห็น ไอนวล ชวนภิรมย์ ถึงเนิ่นนาน ผ่านคืน กี่หมื่นครั้ง ใจพี่ยัง ฝังรัก เฝ้าถักถม หมายมอบเพียง กานดา แม่ตาคม ให้เจ้าชม ใจพี่ ที่รักนาง emo_85 ปล. คิดถึงชาวบ้านกลอนทุกท่านเสมอครับ ห่างหายไปนาน อิอิ |