|
หัวข้อ: คำ..ของน้ำค้าง เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 15 เมษายน 2013, 11:09:PM (http://uauction2.uamulet.com/picture/AU383/2013/3/16/thum_6349902587670600001.JPG) ขอบพระคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เนตค่ะ ดึกหนึ่งแว่วแผ่วคำของน้ำค้าง กับเสียงของลมคว้างอย่างเศร้าเศร้า ฉันคนเดิมเติมค่าฟ้าสีเทา ด้วยน้ำคำเบาเบา ว่าฟ้างาม กระซิบเสียงเนิบช้ากว่าเคยกล่าว ความปวดร้าวเริ่มแทรกแตกคำถาม เธออยู่ไหนหนอดาวแสงวาววาม ฉันคงเฝ้าติดตามทุกค่ำคืน ยามนี้สายลมมลายูยังโอนอ่อน ยินเสียงสวดขอพรของผู้ตื่น ภาวนาให้โพยภัยพ่ายพังครืน มลายสิ้นแผ่นผืนธรณิน ฉัน..ยังคงแว่วแผ่วคำของน้ำค้าง และลมคว้างเศร้าเศร้าแนบเนาถิ่น- สะตอแดนด้ามขวานอยู่อาจิณ หวัง...อัศวินขี่ม้าขาวมาสักวัน ........................ ป.ล. ไม่อยากเห็นอัศวิน เป็นแค่ก้อนหินในรูปปั้น ที่ต่างใครชื่นชมในนิยายนั้น ว่าเก่งกาจสารพันเกินบรรยาย หัวข้อ: Re: คำ..ของน้ำค้าง เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 16 เมษายน 2013, 11:59:AM หวังที่ปลายฟ้า..... มองมังคุดสุดสายตาทรวงล้า..หลาย ลองกองร่วงพร่วงพรูอยู่โปรยปราย เสียงความตาย..โอยทหารกล้า...ไม่น่าเลย แนวปุดช้างชายสวนล้วนหมดดอก แม่กระรอกอดไปก่อนนะหล่อนเอ๋ย เครือกล้วยเถื่อนฝักสะตอช่อรำเพย มันปูเผยบอกหน่อเหรียงลูกเนียงครวญ ลัทธิ..พิโรธโกรธเกรี้ยวขบเคี้ยวข้า ปวดอุราตรองตรึกรำลึกหวน มองรอบกายกลิ่นความตายยังอบอวล เดินขึ้นควนลมเย็นตอบมอบเป็นพลัง บินหลาดงสุงสิงบนกิ่งไม้ ว่าจากใต้ไปแน่ไม่แลหลัง หรือสุขเราลาลับไม่กลับรัง แต่ก็หวัง..สักวัน..ตะวันเยือน เนิน จำราย หาดใหญ่ สงขลา ๑๖ เมษา ๒๕๕๖ หัวข้อ: Re: คำ..ของน้ำค้าง เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 16 เมษายน 2013, 09:15:PM กล่อมใจ
ปลอบใจบินหลาดงอย่าโศกเศร้า อย่าทิ้งเหย้าเนาคอนเลยผองเพื่อน โน่นสะตอ เหรียง เนียง ยังเคียงเรือน เถิดอย่าเชือนอย่าแช เหลียวแลกัน กลับมาซบไอดินหอมกลิ่นหญ้า ปลุกผืนป่า ผืนฟ้า ให้สุขสันต์ ปลุกยูงยางให้ฟื้นคืนชีวัน ปลุกใจเราร่วมกัน อย่าหวาดกลัว กล่อมใจด้วยบทเพลงแห่งชีวิต หวังเพียงคิดให้ฟ้าหม่นคลายสลัว เมฆหมอกเลื่อนเคลื่อนคล้อยคลายมัวซัว ปกป้องภัยด้วยรั้วประชาธิปไตย สะตอ เหลียง เนียง คือ ผักทางเมืองใต้ อย่าแช หมายความว่า อย่าช้า ค่ะ หัวข้อ: Re: คำ..ของน้ำค้าง เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 17 เมษายน 2013, 10:46:AM กี่ศพต่อกี่ศพจึงจบสิ้น
ผืนแผ่นดินครวญคร่ำเกินคำไหน อุดมการณ์อุดมกลืนยืนเพื่อใคร และหัวใจหลายดวงทวงถามมา อัศวินขี่ม้าขาวคงหนาวเหน็บ เขาคงเจ็บจะต่อสู้ผู้ไหนหนา เกินหลักธรรมคำสอนศาสดา ร่ายมนตราหรืออาวุธหยุดฆ่าฟัน บอก...น้ำค้างพร่างพรมอย่าขมขื่น ทุกวันคืนคนที่นี่มีความฝัน แผ่นดินงามความสงบคงพบกัน น้ำตาฉันบ่งบอก...มิหลอกลวง ---กังวาน--- หัวข้อ: Re: คำ..ของน้ำค้าง เริ่มหัวข้อโดย: Shumbala ที่ 17 เมษายน 2013, 01:17:PM สายลมโบกบอกข่าวความร้าวรวด
เป็นบทสวดส่งวิญญาณสู่สวรรค์ ฝนจากฟ้าปนน้ำตาความจาบัลย์ แทนถ้อยคำรำพันอันรางเลือน *** เสียงเพรียกของความหวังยังรายล้น ท้องถนนความตายกลับกรายเกลื่อน ความหมายแห่งชีวิตที่บิดเบือน สะกิดเตือนหัวใจใครกี่คน มิใช่เสียงระเบิดปืนที่ครืนคลั่ง หากเป็นเสียงความเกลียดชังดังกึกก่น ตะโกนร้องจากจิตอันมิดมน หยัดยืนบนนามพระเจ้าโดยเมามัว แม้ดับไฟด้วยไฟไม่สิ้นสุด ดับไฟเกลียดของมนุษย์จึงหยุดทั่ว ให้ความรักโอบกอดความโกรธกลัว เอาชนะความชั่วด้วยความดี *** สายลมโศกโบกผ่านเมื่อวานก่อน เสียงแว่ววอนวาดหวังดังริบหรี่ ส่งบทเพลงกำลังใจแทนไมตรี เผื่อพรุ่งนี้ดอกไม้ได้ผลิบาน emo_126 หัวข้อ: Re: คำ..ของน้ำค้าง เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 21 เมษายน 2013, 07:29:PM กี่ศพต่อกี่ศพจึงจบสิ้น
ผืนแผ่นดินครวญคร่ำเกินคำไหน อุดมการณ์อุดมกลืนยืนเพื่อใคร และหัวใจหลายดวงทวงถามมา อัศวินขี่ม้าขาวคงหนาวเหน็บ เขาคงเจ็บจะต่อสู้ผู้ไหนหนา เกินหลักธรรมคำสอนศาสดา ร่ายมนตราหรืออาวุธหยุดฆ่าฟัน บอก...น้ำค้างพร่างพรมอย่าขมขื่น ทุกวันคืนคนที่นี่มีความฝัน แผ่นดินงามความสงบคงพบกัน น้ำตาฉันบ่งบอก...มิหลอกลวง ---คุณกังวาน--- ขอบคุณคำปลอบโยน อ่อนโยนนัก ดั่งสายลมลอยทักว่าเป็นห่วง บอกสักวัน...ฝันจักชื่นคืนสูปวง เหล่านราทุกดวง ของขวานทอง ฟ้า..ยาลอ ยามนี้แม้ยิ้มเศร้า แต่ใจก็บรรเทาจากรอยหมอง ด้วยทุกผู้พี่เพื่อนน้องต่างปอง- ให้ความสุขคืนสู่ผองพี่น้องไทย หวัง...ฟ้างามความสุข จักคืนเหย้า คืนสู่เนาแนวดินถิ่นอาศัย บินหลาดงคงหวนคืนบ้านไพร สู่แดนใต้ด้ามขวานอย่าง...เบิกบานชีวัน ยาลอ หมายถึง จังหวัดยะลานะคะ หัวข้อ: Re: คำ..ของน้ำค้าง เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 21 เมษายน 2013, 08:02:PM สายลมโบกบอกข่าวความร้าวรวด
เป็นบทสวดส่งวิญญาณสู่สวรรค์ ฝนจากฟ้าปนน้ำตาความจาบัลย์ แทนถ้อยคำรำพันอันรางเลือน *** เสียงเพรียกของความหวังยังรายล้น ท้องถนนความตายกลับกรายเกลื่อน ความหมายแห่งชีวิตที่บิดเบือน สะกิดเตือนหัวใจใครกี่คน มิใช่เสียงระเบิดปืนที่ครืนคลั่ง หากเป็นเสียงความเกลียดชังดังกึกก่น ตะโกนร้องจากจิตอันมิดมน หยัดยืนบนนามพระเจ้าโดยเมามัว แม้ดับไฟด้วยไฟไม่สิ้นสุด ดับไฟเกลียดของมนุษย์จึงหยุดทั่ว ให้ความรักโอบกอดความโกรธกลัว เอาชนะความชั่วด้วยความดี *** สายลมโศกโบกผ่านเมื่อวานก่อน เสียงแว่ววอนวาดหวังดังริบหรี่ ส่งบทเพลงกำลังใจแทนไมตรี เผื่อพรุ่งนี้ดอกไม้ได้ผลิบาน ...คุณ Shumbala ... กลีบดอกไม้คล้ายว่ายังโศกเศร้า คลี่กลีบเป็นสีเทามาเล่าขาน ถึงอดีตกริดใจอยู่ช้านาน ยากหาจุดอวสานแห่งความตาย หยดน้ำตาเปื้อนแก้มยังแซมอยู่ ตรงแก้มหนูผู้หัวใจสลาย จากเหตุการณ์พลัดพราก เวิ้งวางวาย เด็ดชีพพ่อแม่ตายายไม่หวนคืน แผ่วลงแล้วกับเสียงการหัวเราะ ท่ามคืนน้ำค้างเกาะ ต้องหยัดฝืน- กำลังฮึดขึ้นสู้รู้หยัดยืน กลางสภาวะที่ขมขื่นอย่างทะนง หนู ในที่นี้หมายถึงเด็กที่กำพร้าพ่อแม่ ตา ยาย จากสถานการณ์ นะคะ |