ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

     วันเวลา..เนิ่นนาน..ผ่านวันใหน                                 แต่จิตใจ..ไม่ลืม..ยังห่วงหา

นาฬิกา..ยังเดิน..ทุกเวลา                                        แต่ไม่ช้า..ต้องรู้..สู่ความจริง

ความจริงนี้..มีคน..สนใจใหม                                    ว่าผู้ชาย..คนนี้..ไม่เคยทิ้ง

อยากจะให้..ใครคนนั้น..รู้ใจจริง                                 ใด้แค่นิ่ง..ดูดาย..คงสายเกิน

     แต่ก่อนนั้น..น่าเีสียดาย..สายตาสั้น                             ครั้นในวัน..ที่เธอ..นั้นเคอะเขิน

ถึงจะมอง..มาที่ฉัน..แล้วก็เมิน                                   เรื่องบังเอิญ..เลินเล่อ..เธอรักใคร

เธอมีใคร..ในใจ..เราก็รู้                                           ทุกอณู..ยังรัก..ไม่ไปใหน

รักใครแล้ว..ถึงแห้ว..ก็จริงใจ                                      อาจมีใคร..มองมา..ว่าโง่งม

     ความโง่นั้น..เป็นเรื่อง..ของสมอง                                แต่จะลอง..ทำตามใจ..ให้สาสม

พยายาม..ทีไร..จะเป็นลม                                         ใด้แค่ก้ม..มองเท้า..ก้าวไม่ไป

คำว่ารัก.ที่พูดได้..คงไม่พอ                                       อยากจะขอ..ให้เธอคบ..คนที่ใช่

เชื่อว่ามี..คนดี..อยู่ไม่ไกล                                         ก็นี่ไง..ความรู้สึก..จากใจเรา

     เธอได้คบ..กับคน..ที่เธอรัก                                       เราหมั่นทัก..เลิกหรือยัง..ทุกค่ำเช้า

กลัวว่าเธอ..จะเศร้า..ในเรื่องราว                                  ในบางคราว..ที่เค้าเดิน..ไปลับตา

แต่และแล้ว..วันนั้น..ครั้นมาถึง                                    เราโคตรซึ้ง..ถึงกับ..จะโหยหา

เพราะถึงเรา..จะรักเธอ..เสมอมา                                  แต่ไม่กล้า..ให้ปรึกษา..ในบางคำ

     ถึงวันนี้..จะไม่มี..คำว่าปอด                                       อยากจะสอด..ในทุกเรื่อง..ที่เธอช้ำ

ถ้าเธอปัด..เธอจะโดน..เราสกรัม                                 โดนยำยำ..เจ็บกาย..สบายตัว

เราล้อเล่น..เป็นนิจ..ไม่คิดมาก                                   แต่หลายฉาก..คิดมาก..จนปวดหัว

คิดว่าต้อง..ทำแค่ใหน..ให้มันชัว                                 ว่าให้ตัว..เธอดีขึ้น..ฟื้นดังเดิม

     ขอเป็นคน..ที่อยู่ข้าง..ยามเธอเศร้า                              ขอเป็นเรา..ที่คอยให้..กำลังเสริม

กำลังใจ..ให้ไป..ค่อยต่อเติม                                      อยากจะเริ่ม..เอาจริง..ชิงครอบครอง

เพราะจ้าชาย..คงมีแต่..ในนิยาย                                  เราผู้ร้าย..เธอคง..ไม่ขัดข้อง

ทศกัณฑ์..รักสีดา..ไม่เป็นลอง                                    จะขอจอง..เธอใว้..อยู่ในใจ

     ผู้ร้ายนี้..จะไม่มี..ยอมตัวพระ                                       ถ้ามันจะ..ทำนางเอก..ต้องร้องให้

เราจะสู้..ถึงแม้..จะต้องตาย                                        ไม่เสียดาย..ถ้าฉากท้าย..จบโดยดี

อยากจะพูด..คำสุดท้าย..ในใจจิต                                 ซึ่งนั่งคิด..ผ่านจาก..กวีนี้

ประโยคนี้..จะขอฝาก..จากวลี                                     ชายคนนี้..มีแค่เธอ..เสมอมา

     ประโยคเดียว..คงแทน..ได้ไม่หมด                                เพราะเราทด..แทนเธอ..ด้วยคูณค่า

อยู่ในอก..ข้างซ้าย..ไม่คลาดครา                                 ยากจะหา..คำพูด..มาเปรียบเปรย

เปรียบดั่งกบ..ตัวนึง..ซึ่งกระจอก                                  หาทางออก..จากกะลา..ไม่นิ่งเฉย

พยายาม..ทีไร..เป็นเช่นเคย                                       ขายังเกย..ติดเธอ..ในวังวน

     อยากจะลอง..รักใคร..ซักกี่ครั้ง                                     ก็ยังพลั้ง..พลาดไป..ได้ทุกหน

จีบคนโน้น..คนนี้..มากี่คน                                         ฟ้าเบื้องบน..ก็ยังไม่..ให้ลืมเลือน

เคยท่องใว้..ว่าเธอ..มีแฟนแล้ว                                    ก็ไม่แคล้ว..หลุดไปคิด..จิตอิดเอื้อน

พยายาม..ท่องจำ..และย้ำเตือน                                    ถูกบิดเบือน..ทั้งร่างกาย..และจิตใจ

     จากวันนี้..เรากะ..จะสานต่อ                                        อยากจะขอ..โอกาส..อีกได้ใหม

เพราะเราจะ..มีเธอ..ไม่มีใคร                                        คนจริงใจ..มีได้..แค่เพียงเธอ

ด่าเราได้..ถ้าเธอคิด..ว่าตอแหล                                   เราไม่แคร์..แต่คำเรา..ไม่เพ้อเจ้อ

ขอให้เธอ..ได้มาหา..มาพบเจอ                                    อาจจะเผลอ..ทำให้เธอ..ลืมแผลเป็น

     คืนและวัน..ผันนาน..ผ่านเป็นปี                                    แต่วันนี้..จะแสดง..ให้เธอเห็น

ไม่หน้าม่อ..ถึงไม่หล่อ..แบบพี่เค็น                                แต่จะเป็น..คนของเธอ.เสมอไป    (ธาราวารี)