|
หัวข้อ: ดาวกับตะวัน เริ่มหัวข้อโดย: มนัสศิยา ที่ 02 เมษายน 2013, 08:49:PM ยามราตรีมีดาวพราวสวยสด
ส่องนภางามงดแสนสดใส แสงสุรีย์สีทองส่องทางไกล ส่องสว่างอย่างไสวในธิวา สุริยันพลันส่องแสงทีละน้อย แล้วค่อยๆลาลับลงตรงเหลี่ยมผา สิ้นตะวันพลันมีแสงแห่งดารา วาวแวววับจับตาหน้าชื่นชม ดังรักของสองเราช่างเศร้าแท้ ต่างรู้แน่แก่ใจไม่สุขสม ด้วยภาระรัดตรึงเราให้เศร้าตรม จำต้องจมอยู่กับมันทุกวันคืน ถึงอยากพบประสบพักตร์รักแค่ไหน จะอย่างไรใจจำเจ็บเก็บทนฝืน เพียงเธอฉันในวันนี้มีจุดยืน บนฟ้าผืนเดียวกันนั้นก็พอ อยากจถามความจากใครในพิภพ ดาวบรรจบพบสุรีมีไหมหนอ ดาราอยู่คู่ตะวันฉันจะรอ ความทุกข์ท้อคงมะลายหายจากทรวง (ขอขอบคุณเพลงดาวกับตะวันมากนะคะที่เป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้ดิฉันเขียนกลอนนี้ขึ้นมา และก็ต้องขอขอบคุณคุณเป็ดน้ำมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะที่ได้ช่วยแนะนำการเขียนกลอนให้ดีขึ้น) http://www.youtube.com/watch?v=5mP-97NX20I#noexternalembed (http://www.youtube.com/watch?v=5mP-97NX20I#noexternalembed) มนัสศิยา หัวข้อ: Re: ดาวกับตะวัน เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 02 เมษายน 2013, 10:04:PM emo_79 emo_111 emo_79 คงไม่มีสุริยันได้บรรจบ เพราะชิงพลบก่อนดาวจะพราวพ่วง ธรรมชาติสรรสร้างไร้ร่างควง ทั้งสองดวงเดียวดายกรายคืนวัน แต่ดารายังดีมีจันทร์ฉาย มิเดียวดายพบปะรับสวรรค์ น่าสงสารสุริยาดั่งราชันย์ ไร้จอมขวัญคู่เคียงแม้เพียงดาว แต่ทั้งสองสิ่งนี้คล้ายชีวิต พรหมลิขิตสรรสร้างอยู่กลางหาว สุริยัน-จันทรา-ดาราพราว รักยืนยาวคู่โลกแสนโศกตรม ดั่งตัวฉันและเธอละเมอหา- ถึงเวลาพบกันมันขื่นขม สุริยะ-จันทรคราสมิอาจชม ขอเกลียวกลมเพียงใจมอบให้กัน emo_56 “ไพร พนาวัลย์” ยินดีต้อนรับ มนัสศิยา คืนสู่เหย้า อีกครั้ง emo_95 หัวข้อ: Re: ดาวกับตะวัน เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 03 เมษายน 2013, 06:45:AM emo_116 emo_116 สุริยัน จันทรา คราส่องแสง เป็นดั่งแรง พลัง ถึงฝั่งฝัน เจิดจรัส รัศมี ทุกวี่วัน ถ่ายเทแสง ให้กัน ทุกวันไป เปรียบความรัก ปักตรึง ขึงทุกเมื่อ อบอุ่นเหลือ เชื่อมั่น อย่าหวั่นไหว แม้ฟากฟ้า ยังป่าย ทำลายไว ผูกฤทัย แห่งรัก ปักอุรา ยามตะวัน ลับลง ตรงเหลี่ยมเขา ยังมีเงา ของจันทร์ นั้นเจิดจ้า รอบรรจบ พบกัน มิผันลา อยู่บนฟ้า เดียวเด่น เช่นสองเรา พันทอง ๓/๐๔/๕๖ emo_116 หัวข้อ: Re: ดาวกับตะวัน เริ่มหัวข้อโดย: khuadkao ที่ 04 เมษายน 2013, 03:24:PM หากตะวันบรรจบพบเดือนดาว คงถึงคราวโลกแตกแหลกแล้วนั่น น้ำขึ้นลงทุกห้วงเพราะดวงจันทร์ ไร้ตะวันสาดส่องต้องวางวาย โลกไร้สังเคราะห์แสงทุกแห่งหน ตะวันชนดาวเกลื่อนชนเดือนหาย โลกมีแต่ย่อยยับตายกับตาย เมื่อดาวหมายพานพบบรรจบกัน หัวข้อ: Re: ดาวกับตะวัน เริ่มหัวข้อโดย: ...เป็ดน้ำ... ที่ 04 เมษายน 2013, 07:06:PM แม้มลายหายสิ้นทั้งดินฟ้า เพียงสักคราเราอยู่เป็นคู่ขวัญ ถึงกายาอ่อนเหลวเป็นเปลวควัน มิเหหันเปลี่ยนหวังความตั้งใจ ยอมมืดดับกับเธอพร่ำเพ้อกอด แม้มิรอดเพื่อรักยอมตักษัย แม้มืดมิดไร้จันทร์แม้บรรลัย แต่เหลือรักสลักไว้ให้ดำรง emo_85 |