พิมพ์หน้านี้ - "ตัวตน"

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: มหาซัง ที่ 27 มีนาคม 2013, 11:43:PM



หัวข้อ: "ตัวตน"
เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 27 มีนาคม 2013, 11:43:PM
"ตัวตน"

สุภาษิต คิดมา ท่านว่ากล่าว  
เล่าเรื่องราว สอนใจ ให้สว่าง
ธรรมชาติ วาดแถว เป็นแนวทาง  
ล้วนคืออย่าง หรือเยี่ยง ไม่เบี่ยงเบน

เหมือนนกน้อย คอยยั่ว มีหัวสอง  
ซ้ายขวามอง ต่างมุม กุมเรื่องเด่น
ทั้งใส่ร้าย ป้ายสี ตีกรอบเกณฑ์  
ให้โอนเอน เอียงออก อยู่นอกรัง

ซ้ายยุแยง แดงดำ อำพรางม่าน  
ขวาก็หว่าน วาจา ว่ามนต์ขลัง
ก่อโกรธเกลียด เคลียดแค้น ฝังแน่นดัง  
แนวผนัง ฝั่งหิน ก้อนดินดาน

หยาบกระด้าง ล้างลบ กลบไม่หมด    
ด้วยคิดคด ลดหลั่น ม้วนพันสาน  
ก่อกิเลส เปรตสิง ทิ้งวิญญาณ  
อวตาน ตัวใหม่ ได้เกิดกาย

ลืมบาปบุญ คุณโทษ โปรดแต่ชั่ว  
หาได้กลัว อาญา ฝ่ากฏหมาย
เห็นประโยชน์ เป็นใหญ่ ไร้ยางอาย    
เงินเป็นนาย บ่ายหน้า อ้าแขนครอง  

เงินล่วงหล่น ลงดิน ดินยังทรุด    
ทับมนุษย์ หน้าไหน ใจเกิดหนอง
หน้ามืดมัว ตาลาย ล้วนหมายปอง  
เข้าจับจอง กองเงิน เพลินอุรา

ความเป็นคน หล่นหาย เพื่อนหน่ายหนี    
มิตรไมตรี ที่ทำ อั้นล้ำค่า      
ก็สลาย หายลับ กับเวลา    
นั่งก้มหน้า มองเงิน เดินเดียวดาย

มองอดีต กรีดใจ ให้สำนึก  
ย้อนระลึก เรื่องเก่า เศร้าเหลือหลาย
เพราะความยาก มากล้น จนงมงาย    
จิตเป็นนาย กายบ่าว ถึงคราวเลือน

เพียงแสงเทียน พ่อจุด อันผุดผ่อง    
ที่เรืองรอง สองพันปี นี้เสมือน
แสงสว่าง บริสุทธิ์ ดุจแสงเดือน    
คอยย้ำเตือน ตัวตน ให้พ้นภัย

จึงน้อมนำ ธรรมลง ตรงดวงจิต  
นำชีวิต ผิดพลั้ง สู่หวังใหม่
กรรมฐาน สานฝัน คือบันได    
น้อมนำใจ ให้สงบ พบตัวตน

มหาซัง    ๒๑มี.ค.๒๕๕๖


หัวข้อ: Re: "ตัวตน"
เริ่มหัวข้อโดย: muneenoi ที่ 28 มีนาคม 2013, 02:19:PM
สว่างตา ด้วยแสงไฟ ใสกระจ่าง
แต่สว่าง ทางใจ ใช้ธรรมส่อง
คำพระกล่าว เล่าเห็น เป็นทำนอง
เดี๋ยวนี้มอง ทางไหน ใจมืดมน

แสงสว่าง ภายนอก บอกเห็นชัด
อัตคัด สว่างใน ใจสับสน
ทุกวันนี้ มีหลายหลาก มากผู้คน
เงินบันดล จนเห็นผิด จิตมืดมัว

เรื่องบาปบุญ คุณโทษ โปรดไว้เถิด
ความโลภเกิด มาก่อน ย้อนดีชั่ว
ผลประโยชน์ นำหน้า ข้าไม่กลัว
กงจักรเป็นดอกบัว ชั่วไม่เกรง

เงินหล่นทับ คนตาย ก่ายกองนัก
ทับคนรัก ทับเจ้านาย ตายเป็นเข่ง
ทับลูกน้อง ต้องแปรพักตร์ เป็นนักเลง
ทับคนเก่ง เป็นคนร้าย เพราะกลายพันธุ์

ทับคนดี ที่ใจ ไม่หนักแน่น
ทับใจแฟน แค้นหนัก รักโดนหั่น
ทับตรงไหน ปวดใจ ไม่แพ้กัน
ทับปากนั้น พลันเงียบ เปรียบให้ดู

จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว เราต่างเห็น
เดี๋ยวนี้เป็น กลับข้าง ช่างอดสู
เงินเป็นนาย ใจเป็นบ่าว เฝ้าประตู
แสนหดหู่หัวใจ อะไรกัน

มีเงินทอง ต้องใช้ ในขอบเขต
ถ้าเป็นเหตุ แห่งโลภะ จะโศกศัลย์
เมื่อจำเป็น ใช้สอย ค่อยแบ่งปัน
ไม่ห้ำหั่น ฟันแทง เพื่อแย่งชิง

ธรรมชาติ ของใจ ใสผุดผ่อง
แต่มัวหมอง เพราะกิเลส เหตุเข้าสิง
จนลืมสิ้น ดวงแด ที่แท้จริง
ทำจิตนิ่ง จะรู้แจ้ง แหล่งตัวตน

ต้องพึ่งธรรม พระสัมมาพุทธเจ้า
ฝึกจิตเรา ให้ผ่องใส ไร้มัวหม่น
กัมมัฏฐาน ๒ อย่าง ทางหลุดพ้น
ดวงกมล จะผ่องใส ไร้มลทิน........  
emo_47 emo_54ขออนุญาตแจม ท่าน "มหาซัง" ครับ

 emo_107 emo_126

      "มุนีน้อย"


หัวข้อ: Re: "ตัวตน"
เริ่มหัวข้อโดย: ...เป็ดน้ำ... ที่ 28 มีนาคม 2013, 03:34:PM
(http://upic.me/i/wd/wkk56.png)

จิตของตนคุุมกายให้หมายมั่น
อย่าปล่อยมันดั่งนกบิกผกผิน
หากปล่อยวางเฉยชาเป็นอาจิณ
ทั่วแผ่นดินพบสุขไม่ทุกข์ใจ

ตรองพินิจผลพวงเสียล่วงหน้า
ยังมิตายเงินตราก็หาใหม่
มีล้มลุกสุขบ้างช่างปะไร
ให้ผ่องใสในจิตพิชิตมาร


(http://upic.me/i/wd/wkk56.png)

 emo_73 emo_73 emo_73
[/b][/size][/color]


หัวข้อ: Re: "ตัวตน"
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 28 มีนาคม 2013, 05:31:PM
emo_126 emo_126
ตอนนี้จิต ฟุ้งซ่าน มานถดถอย
หนังตาย้อย หย่อนยวง ทุกช่วงผ่าน
เจ็บหัวเหน่า เข่าทรุด สุดดวงมาน
คิดแล้วม่าน น้ำตา ไหลบ่าริน

เงินทองเก็บ ออมไว้ ใช้หมดเกลี้ยง
ต้องหาเลี้ยง ชีพตน ทนเสียสิ้น
อยากนั่งเก๋ง คันโก้ โถชีวิน
เงินโบยบิน จากกระเป๋า เศร้าลำเค็ญ

มองทางดัน ดันมืด ให้ฝืดเฝื่อน
ดองดาวเดือน เลือนหลบ เคยพบเห็น
มองนภา หมองทุกข์ รุกเช้าเย็น
มองความเป็น เช่นความตาย ไม่หมายปอง
พันทอง
๒๘/๐๓/๕๖
 emo_126 emo_126






หัวข้อ: Re: "ตัวตน"
เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 28 มีนาคม 2013, 08:25:PM
เจ้าตีจากพรากพี่ไปไม่หวนกลับ
ดั่งตะวันลาล่วงลับให้หม่นหมอง
เคยสำราญรักวาดหวังริมฝั่งคลอง
นิ่มนวลน้องให้คำมั่นคำสัญญา

เมื่อแรกรักนำต้มผักช่างหอมหวาน
เธอรำคาญบ่นเช้าเย็นเป็นปัญหา
เห็นตัวตนถกเถียงกันเสียน้ำตา
เพราะยศฐาบรรดาศักดิ์รักเปลี่ยนแปลง

เขามียศพลตำรวจโทแสนโก้หรู
พี่เป็นครูบนดอยด้อยสีแสง
เขามีรถคันสวยงามราคาแพง
เจ้าถึงแต่งงานไปไม่หวนคืน

รักของพี่รันทดหมดความรัก
ต้องอกหักครั้งใหม่ใจขมขื่น
เกือบเป็นลมล้มคว่ำทนกล้ำกลืน
พี่รอยืน..มองตัวตน...ครูบนดอย.

                        ริน ดอนบูรพา
                             28 มี.ค.๕๖


หัวข้อ: Re: "ตัวตน"
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 30 มีนาคม 2013, 10:10:AM

เขามีรถคันสวยงามราคาแพง

- ริน ดอนบูรพา -

แรกประเสริฐ เกิดร่าง พบว่างเปล่า
กายแลเงา เนื้อดี ไร้สีแสง
สิ่งแวดล้อม ห้อมทำ จำเปลี่ยนแปลง
ฉาบทาแฝง แยงซุก ทั่วลุกลาม

นำเลวแย่ แก่เฒ่า ยกเอาครอบ
วางขีดขอบ ครรลอง ของสนาม
อ้างแบบบท บัญญัติ สัจนิยาม
ต้อนให้ตาม ทรามเห็น ว่าเป็นธรรม

ด้วยประชา ชอบชม นิยมชื่น
สบหยิบยื่น ฝูงชน จนระส่ำ
รีบจับจอง ของใหม่ ใคร่ลูบคลำ
ตรงเงื่อนงำ ลดแหลก แจกไร้ดาวน์

ผลิตเท่าไร ไม่ทัน เท่าคันสั่ง
คิวคับคั่ง นั่งรอ หวอปากหาว
ต้องชำระ สหกรณ์ ผ่อนงวดยาว
จนลูกสาว แต่งงาน มีหลานชาย

จอดในบ้าน ร้านค้า หน้าถนน
แล่นสับสน ขับโก้ โชว์เลขป้าย
กระชั้นชิด ติดหยุด สุดระบาย
ยานมากมาย เสนอสร้าง ทางสัญจร

ผุดแผนการ สานสัก มรรคปลดทุกข์
จำเริญยุค สุโข สโมสร
ท้ายถึงกลี หนี้ท่วม อ่วมนคร
เลียนอมร โฉดชั่ว สิงตัวตน

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: "ตัวตน"
เริ่มหัวข้อโดย: m1 ที่ 30 มีนาคม 2013, 12:07:PM
ขออนุโมทนากับท่านมหาซัง
ที่จุดไฟความหวังกรรมฐาน
ให้ดวงไฟส่องสว่างนานเท่านาน
เมื่อพบพานตัวตนค้นต่อไป

นับว่ามีวาสนาพอสมควร
ธรรม ชี้ชวน ให้เห็นทางสว่างไสว
จากมืดมาแล้วก้อสว่างไป
ความหวังใหม่บันไดใต่ทางธรรม

โยนิโสด้วยมโนน้อมนึก
มองให้ลึกเห็นธรรมชาติสร้างสรรค์
มีเพียงเหตุปัจจัยอาศัยกัน
เห็นธาตุขันธ์ให้ได้ก็คลายตน emo_126

               m1 (30/3/56)