พิมพ์หน้านี้ - ห้องมืด

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จิปาถะ => เรื่องทั่วไป => ข้อความที่เริ่มโดย: พิมพ์วาส ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2013, 01:12:PM



หัวข้อ: ห้องมืด
เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2013, 01:12:PM
'ห้องมืด'
(http://sphotos-f.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-prn1/62138_372288802877961_2081683431_n.jpg)

เสียงใครหนึ่งขึ้งเคียดรังเกียจแสง
บอกคำแว้ง'แยงตาอาทิตย์ใส'
เกลียดวันเริ่มเติมอุ่นอรุณใด
ปิดม่านไว้ไร้แสงส่องแยงมา
หลบทิวาราตรีไม่มีนับ
แม้เดือนดับลับเร้นยากเค้นหา
ไม่พาค้นจนจิตมืดมิดตา
สิ่งนำพาน่าเค้นประเด็นนี้
เหตุไฉนใยหลบไม่พบรุ่ง
อยู่ในมุ้งฟุ้งซ่านปิดม่านหนี
ไร้'วิญญาณ์'-ทิวาและราตรี
เปิดม่านคลี่เหน็บไว้โลกใสนัก

ด้วยตัวเจ้าเฝ้าอยู่หดหู่มืด
เปิดม่านฝืด'ครืด'ดังเริ่มตั้งหลัก
ขอแสงใหม่ในวันเริ่มหันทัก
เปิดยิ้มยักรักเติมพูนเพิ่มเต็ม


หัวข้อ: Re: ห้องมืด
เริ่มหัวข้อโดย: Shumbala ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2013, 03:32:PM
ใต้เงาหม่นคนเศร้าเหงาสุดฝืน
น้ำตาชื้นฉาบทาล้าแรงไขว่
เอื้อมมือคว้าหาโหยโดยแสงใด
หากสิ้นไร้แรงฝันของวันคืน

ก้าวเคยกล้าครานั้นพลันเหือดหาย
เลือนสลายกลายกร่อนซ่อนขมขื่น
หมดแล้วขวัญกำลังครั้งวานซืน
ถึงหยัดขืนยืนอยู่เพียงครู่คราว

แอบซุกใจในฝันอันสลัว
ณ.ห้องมืดมิดมัวกลัวเจ็บร้าว
ผ่านเวลาชาชืดแสนยืดยาว
เกรงแสงดาวแสงเดือนเตือนความจำ

ต่อมะรืนตื่นรับกับรุ่งสาง
จะปลดวางอดีตคอยกรีดย่ำ
รับแสงเลิศเฉิดรัศมิ์สัจธรรม
จงส่องนำทางก้าวอย่างพราวพราย

*****
 emo_126