|
หัวข้อ: The Home เริ่มหัวข้อโดย: เทโพ ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2013, 11:58:AM หนใดกูเหยียบดิน จะอุ่นทีนเท่าดินไทย
เกษม ณ แห่งใด ฤ อุ่นใจเท่าบ้านกู โจรปล้นสดมภ์ชาติ มิได้ขลาดจะอาจสู้ มรึงลองบังอาจดู กูก็สู้จนตัวตาย อาวุธถ้ามรึงมี จะต่อตีก็ต้านไหว ฝีมือมรึงเท่าใด เลือดกูพร้อมจะย้อมดิน ..เทโพ.. *ที.. = ตี.. ,มรึ = มึ ด้วยร้อยกรองนี้ พึงขออภัยถ้อยคำไม่สุภาพ หัวข้อ: Re: The Home เริ่มหัวข้อโดย: เทโพ ที่ 01 เมษายน 2013, 10:29:AM เสียงก็เสียง..ลมเพียงแผ่ว โลมแนว ลอมหญ้า ป่าภูเขา แสงก็สวย ระรวยผ่าน ณ บ้านเรา เงาเป็นเงา ทาบทา บนผ้าทอ ที่ว่ารัก คือรักอย่างสุดซึ้ง ที่คิดถึง คือถึงที่ใดหนอ ที่ว่าเหงา คือเหงา เราเฝ้ารอ ลมแผ่วพอ ก็จะขอบินกลับรัง ..เทโพ.. หัวข้อ: Re: The Home เริ่มหัวข้อโดย: khuadkao ที่ 01 เมษายน 2013, 10:03:PM ภาษาพ่อขุนราม เว็บนี้ห้าม-ไม่ให้ใช้ บัญญัติคำขึ้นใหม่ เย้ยอำนาจราชบัณฑิตฯ ศัพท์แสงแต่ก่อนเก่า คือรากเหง้าของชีวิต คำถูกกลับกลายผิด ชนรุ่นหลังพึงสังวรณ์ หักคะแนนหักไปไม่สนหรอก แบนก็ออกไม่ด้านหน้าขอลาก่อน บอกเรื่องจริงให้รับทราบเป็นกาพย์กลอน ผมแน่นอนรักคุณค่าภาษาไทย หัวข้อ: Re: The Home เริ่มหัวข้อโดย: เทโพ ที่ 11 เมษายน 2013, 11:55:PM ..บ้านดอย.. ไกล หรือก็ไกลจากแสงสี มี หรือก็มีหมอกภูเขา งาม หรือก็งามเกินคาดเดา เงา ยังมีเงาของเผ่าพันธุ์ จะว่าฟ้าสูงจนเกินสอย แต่ป่าพงดงดอยคือสวรรค์ ความสุข ซื้อได้หรือไรกัน เพียงบ้านฉัน แป่งปัน ไม่หมดไป ..เทโพ.. |