พิมพ์หน้านี้ - =ชิงช้าเก่าๆตัวนั้น=

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเปล่า => ข้อความที่เริ่มโดย: blues ที่ 16 กุมภาพันธ์ 2013, 05:42:PM



หัวข้อ: =ชิงช้าเก่าๆตัวนั้น=
เริ่มหัวข้อโดย: blues ที่ 16 กุมภาพันธ์ 2013, 05:42:PM
(http://image.ohozaa.com/i/eb3/cB48m5.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wEoLPujqjeTRbKv0)

ชิงช้าที่ยังคงว่างเปล่า
ก่อนเก่า..เราเคยร่วมสุข..สนุกสนาน
แต่วันนี้ช่างมีแต่ความเงียบเหงา...เศร้าใจไม่เบิกบาน
เฝ้าคิดถึงวันวาน....มีเธอและฉัน....ร่วมเล่นโย้มัน....มานานนับสิบปี

ความผูกพัน
ก่อนที่เธอและฉัน..จะแยกย้ายกันไปตามวิถี
ทิ้งชิงช้าให้เก่าเฝ้าตากแดดลมฝน...ทนยาวไกลเหมือนไม่ใยดี
ฉันกลับมาคราวนี้....โดยไม่มีเธอ....มาเสนอร่วมเล่นมัน

ตอนยังเด็กช่างมีแต่ความสุขสม
ไกวชิงช้าให้เธอเล่นลม..ชื้อขนมแบ่งไป..ให้เธอกับฉัน
ยามเธอหัวเราะร่า...นัยน์ตาของเธอ...เสมอกับดวงตะวัน
ส่องแสงเจิดจ้าท้าทายความคิดฝัน....และนั่นมันทำให้ฉันไม่เคยที่จะลืมเธอ

ก่อนเราอยู่ใกล้กัน
แต่วันนี้มัน..เหมือนว่าจะไกลกันเสมอ
ฉันคงเก่าเหมือนชิงช้า...ไม่สนุกสนานดั่งวันวานที่เคยเจอ
โลกใบเก่ามันไม่เคยมาเสนอ....ให้ฉันได้เจอเธอ....อีกเลย

(http://image.ohozaa.com/i/68a/zfCZM6.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wEoMm6maovbRcCe9)

Blues+


add complete
by Klonthaiclub fb


หัวข้อ: Re: =ชิงช้าเก่าๆตัวนั้น=
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2013, 05:32:PM
(http://image.ohozaa.com/i/516/De0fp7.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/vU7mOtwOdJn1ch4Q)
ชิงช้าเก่า
เฉาไป มองมันอย่างไร้ค่าเหมือนเคย
ต่างคนต่างไม่รู้สึก จริงไหมเอ่ย
ฉันก็เลยต้องปลง

ชิงช้าตัวเก่า
ทนหนาว ร้อนผุกร่อน ตอนถูกเขาถีบหัวส่ง
ยิ่งคิดยิ่งงวยงง ความรักที่มั่นคง
ไม่หลงเหลือ เผื่อใจ ให้กับใครอีกแล้ว

ชิงช้าตัวเก่า
เริ่มจะเน่า เขาเบื่อไม่เหลือแวว
อยากขอถามตามตรง คงไม่แคล้ว
ใจแป้ว แห้วจ๋า น่ารับทาน
พันทอง
(http://image.ohozaa.com/i/516/De0fp7.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/vU7mOtwOdJn1ch4Q)


หัวข้อ: Re: =ชิงช้าเก่าๆตัวนั้น=
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งน้ำ ที่ 18 กุมภาพันธ์ 2013, 05:00:PM


(http://dl10.glitter-graphics.net/pub/1598/1598510kwu76drcpi.gif) (http://www.glitter-graphics.com)

สวนสาธารณะวันนี้ไร้ผู้คน
ท้องฟ้าสีจางหม่น . . . เงียบเหงา
ต้นไม้ไม่ไหวเอน  ~  เพราะลมไม่พัดมาหยอกล้ออย่างเก่า
ชิงช้าที่แขวนไว้กับต้นไม้ใต้ขอบฟ้าสีเทา . .. ก็คงเหงาเช่นกัน

จากที่เคยสนุกสนานทุกครั้งที่นั่งชิงช้า
กลับกลายเป็นคนเหว่ว้า . .. ช่างฝัน
แกว่งชิงช้าเบา ~ เบา . .. ใบไม้แห้งร่วงกราวนับร้อยพัน
หัวใจของฉัน . . ร่วงปลิวตามใบไม้พวกนั้นไป

ฉันกลับมาตรงที่ ~ ที่ เคยมีเรา
แต่วันนี้ไม่เหมือนวันเก่า . .. อีกแล้วใช่ไหม?
เอื้อมมือโล้ชิงช้าตัวข้าง ~ ข้าง แล้วหวิวใจ
ที่ประจำของคนบางคนยังร้างไร้ . . .
พร้อมกับชั่วโมงแห่งการรอคอยที่เพิ่งหมดไป . . อีกวัน~*


(http://dl8.glitter-graphics.net/pub/730/730728q2xwb9dccn.gif)