พิมพ์หน้านี้ - รำพึงลำพัง

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_012.gif) (http://www.klonthaiclub.com)

รำพึงลำพัง

ริมตลิ่งกิ่งจันทร์เกี่ยวขวัญฟ้า
ระยับหยาดดาริกากะพริบยั่ว
นทีเย้าลมเย็นเห็นใจบัว
ส่งหอมเคล้าเสียทั่วแสนคำนึง

สิ้นเสียงซอท้ายไร่ใจหมองหม่น
ร้างสายฝนสูญฝันสัมพันธ์ขึง
อยากฟังลมพัดชายเขาเล่ารำพึง
จากคนหนึ่งถึงคนนี้ทุกวี่วัน

ต้นมะม่วงแทงช่อรอติดผล
รอบางคนจากไกลให้กลับหัน
หรือใจโยงขาดใยไม่ถึงกัน
จึงแอบจันทร์ลำพังแทบฝั่งน้ำ
..................................................................

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) (http://www.klonthaiclub.com)

รำพึงหลัง...ย่ำค่ำใต้“ตำเสา”
ครั้งแนบเนาเนื้อนวลน้องครวญคร่ำ
ว่าต้องลามาเยือนเอื้อนตอกย้ำ
ประทับจำรอยยิ้มปริ่มน้ำตา

สัญญาใจยังตามเตือนถามทัก
จารจำหลักจริงแท้แน่นักหนา
วันพระใหญ่ยี่สิบสี่พฤษภาฯ
ก็ถึงหน้ากันเกราของเราบาน

หลับตาเห็นเพ็ญนั้นจันทร์กระจ่าง
กระทบร่างเราสองปองประสาน
นั่นแหละห้องของห้วงช่วงวิมาน
ฟ้าประทานหอมสู่ขวัญ...ถิ่น “มันปลา”

เนิน จำราย

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน