|
หัวข้อ: แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2013, 06:52:PM แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า
แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า เพียงสืบเท้าเหยียบหยั่งถึงฝั่งฝัน ไม่มีสิ่งเลอค่าเลิศลาวัณย์ ซึ่งเฉิดฉันเคยคิดพิชิตชัย ยิ่งโดดเดี่ยวกว่าเดิมที่เริ่มต้น เยือกเย็นจนเศร้าหมองแอบร้องไห้ คิดทบทวนทางมาด้วยอาลัย ดูสดใสมากมายกว่าปลายทาง เคยมีเพื่อนร่วมเดินเผชิญโชค สุขหรือโศกเติมใจกันไม่สร่าง อาศัยแค่แสงเดือนส่องเลือนราง ยังก้าวอย่างครื้นเครงนักเลงกลอน!ฯ อริญชย์ ๓๑/๑/๒๕๕๖ emo_107 หัวข้อ: Re: แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2013, 07:25:PM (http://image.ohozaa.com/i/g57/bDfvc1.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wCucdJq1gTzx4pG7) ยังมีเพื่อน เสมอ ยามเธอเหงา ยังคอยเฝ้า ถามไถ่ อย่าไหวอ่อน ยังอยู่ใน ดวงจิต คิดอาทร ยังอาวรณ์ ทุกวัน นะขวัญใจ เพียงแต่เห็น มาออน ก็นอนหลับ เพียงแต่ปรับ เรื่องงาน มานอย่าไหว เพียงเพื่อเพื่อน พี่พ้อง อย่าหมองใด เพียงบ่นใบ้ บางครั้ง นั่งไตร่ตรอง ไม่โดดเดี่ยว เดียวดาย อย่าวายวุ่น ไม่อบอุ่น บอกฉัน กั้นแดดส่อง ไม่รู้หนาว คราวนี้ มิหมายปอง ไม่ป่าวร้อง ดอกจ้า อย่าว่ากัน พันทอง (http://image.ohozaa.com/i/g57/bDfvc1.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wCucdJq1gTzx4pG7) หัวข้อ: Re: แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2013, 08:56:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_172.gif) (http://www.klonthaiclub.com) อันบ้านกลอนก่อนนี้หนาก็น่าอยู่ ครั้นจากมิตรเป็นศรัตรูก็เหหัน ทุกวันนี้นับโรยราสารพัน บ้างเปลี่ยนแซ่แปรผันกลับเข้ามา เพื่อลบร้างค้างคดีไม่มีผิด แล้วก่อร่างสร้างมิตรตามประสา ครั้นเกิดแย่มีศึกนึกละอา ก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเพื่อหลีกภัย อันตัวเราชื่อเดียวนามเจียวน้อย ก่อนมากมิตรเป็นร้อยร้อยอัศฌาสัย แต่เดี๋ยวนี้ก็เหลือน้อยที่จริงใจ หรือบางทีไม่เหลือใครแล้วสักคน อิอิ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_160.gif) (http://www.klonthaiclub.com) หัวข้อ: Re: แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2013, 09:16:PM เพื่อนที่ดีมีมากมายอีกหลายหลาก บ้างลำบากบ้างสุขมีทุกหน เปลี่ยนชื่อแซ่แย่หรือดีมีหรือจน แต่ทุกคนยังรักภักดิ์ในกลอน แค่ทอดถอนอ่อนใจอย่าไปหาย เพื่อนหญิงชายยังอยู่ดูอักษร ถ้าไม่แต่งแบ่งเวลามาว่าวอน ดีกว่านอนอยู่คนเดียวแสนเปลี่ยวใจ ---กังวาน--- หัวข้อ: Re: แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2013, 09:57:PM emo_93 emo_76 ถึง...สุดท้ายปลายทางไม่ว่างเปล่า เพราะมีเราเพื่อนพ้องน้องเหนือใต้ มีรอยยิ้มอิ่มอุ่นละมุนใน บ้านกลอนไทยของเราไม่เหงาเลย อาจจะมีบางวันดั่งจันทร์เสี้ยว ดาวดวงเดียวเกี่ยวฟ้าไม่มาเอ่ย ได้แต่เฝ้าอ่านกลอนของทรามเชย ที่พร่ำเปรยออดอ้อนวันก่อนมา พอเข้ามาบ้านนี้มีผองเพื่อน ที่คอยเยือนหยิกหยอกทำกรอกหน้า บ้างทุกข์ทนหม่นหมองนองน้ำตา บ้างเริงร่ากับรักที่ภักดี บ้างก็มีเยาวชนคนรุ่นใหม่ เขียนกลอนไทยไม่เป็นอยากเผ่นหนี เข้ามาออดมาอ้อนวอนช่วยที พบผู้มีน้ำใจมอบให้พลัน มาสุดท้ายปลายทางไม่ว่างเปล่า ขอเพียงเราเปิดกว้างช่วยสร้างสรรค์ เหล่ามิตรรักนักกลอนกระฉ่อนบรรณ ช่วยปลอบขวัญปันน้ำใจให้ร่าเริง “ไพร พนาวัลย์” emo_91 หัวข้อ: Re: แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า เริ่มหัวข้อโดย: my smile ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2013, 10:25:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_041.gif) (http://www.klonthaiclub.com) ตลอดทางเดิน ค น เ ดี ย ว ไม่เคยคิดว่าเปล่าเปลี่ยว..ขนาดนี้ เดินเท่าไร..ไม่ถึง สั ก ที ค่ำแล้ว เช้าอีกที..ไม่ถึงปลายทาง หนทางแสนไกล ลำพังบนเส้นทางโหดร้าย นับนาที ก า ร ถ อ น ใ จ. .อย่างอ้างว้าง ระยะสุดท้าย ความรู้สึกสิ้นหวัง..ปรากฎเลือนลาง สุดท้ายก็ว่างเปล่า ในเส้นทาง ไ ม่ เ ห ลื อ อ ะ ไ ร.. . (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_039.gif) (http://www.klonthaiclub.com) ไม่ได้รับสัมผัสอะไร กับเขาเลย .. . emo_85 หัวข้อ: Re: แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 02 กุมภาพันธ์ 2013, 02:05:AM เพื่อนที่ดีมีมากมายอีกหลายหลาก บ้างลำบากบ้างสุขมีทุกหน เปลี่ยนชื่อแซ่แย่หรือดีมีหรือจน แต่ทุกคนยังรักภักดิ์ในกลอน แค่ทอดถอนอ่อนใจอย่าไปหาย เพื่อนหญิงชายยังอยู่ดูอักษร ถ้าไม่แต่งแบ่งเวลามาว่าวอน ดีกว่านอนอยู่คนเดียวแสนเปลี่ยวใจ ---กังวาน--- ถึงบั้นปลายชีวิตนั่งคิดหนัก emo_126 emo_89สุดขาดดิ้นเมื่อสิ้นรักชักหวั่นไหว เคยรุ่งเรืองรำรวยสุขฤทัย หนทางไกลเคยผันผ่านมานานนม เหล่าลูกหลานเหลนโหลนเฝ้ารายล้อม ด้วยพรักพร้อมความยิ่งใหญ่ไม่ขื่นขม ทั้งเพื่อนพ้องน้องพี่มีชื่นชม มิตรอมตรมสิ่งอื่นใดให้รำคาญ แล้วสุดท้ายปลายทางเยื้องย่างก้าว เริ่มรักร้าวโรยราดั่งว่าขาน เดินโดดเดี่ยวเดียวดายไม่สำราญ ทั้งเหลนหลานหลีกหนีไกลไม่กลับมา จึงหันเหียนเขียนลำนำเรียงคำถ้อย ร่วมเรียงร้อยคำกลอนกานท์นานหนักหนา เพื่อผ่อนคลายความหงอยเหงาเศร้าอุรา เก็บน้ำตา...เรียงร้อยไว้ในบ้านกลอน.. ริน ดอนบูรพา ๒ ก.พ. ๕๖ หัวข้อ: Re: แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 02 กุมภาพันธ์ 2013, 06:34:AM เมื่อเริ่มแรกแตกหน่อชูช่อต้น พอโผล่พ้นเลยผ่านดินดานแข็ง ดึกน้ำค้างพร่างพรมคลื่นลมแรง เช้ารับแสงแดดจ้าท้าโรคภัย ต้องมื้อหนาวผ่าวร้อนกี่ตอนหน ท่ามฝูงชนเกลียดรักรอบขวักไขว่ บ้างยกยอทอคำกำลังใจ บ้างแทกใส่ถาโถมจมธุลี ถึงล้มลุกคลุกคลานสะท้านสั่น คงคืนวันหยัดกายมิหน่ายหนี แค่ชะงักสักนิดปลิดฤดี ลบเปรอะสีระทวยอวยอ่อนแอ เฝ้าฝึกหัดตัดแต่งพลิกแพลงบท มธุรสจดจารหอมหวานแผ่ เอาสัตย์ซื่อถือเตือนมิเชือนแช เปิดดวงแดไร้โกรธแฝงโทษทัณฑ์ อยู่บนทางอย่างง่ายทักทายทั่ว น้อมพันพัวลิขิตด้วยจิตมั่น ช่วงสนุกรุกรับโดยฉับพลัน ค่อยผ่อนผันเสร็จสมอารมณ์ปอง โค้งสุดท้ายปลายทางมีว่างเปล่า ชมเพื่อนเก่าใหม่หมาดปราศหม่นหมอง ยังเรียงคำรำลึกผนึกกรอง ร้อยทำนองเวียนวากย์มิจากลา emo_126 รพีกาญจน์ ขออภัย มิสัมผัส หัวข้อ: Re: แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า เริ่มหัวข้อโดย: khuadkao ที่ 02 กุมภาพันธ์ 2013, 10:25:AM สุดท้ายแล้วปลายทางไม่ว่างเปล่า เมื่อมีผู้สืบเท้าก้าวมาหา เด็ดดอกไม้สวยงามจากน้ำตา หมายดอกฟ้าเลอล้ำด้วยน้ำใจ เก็บแผ่นดินวางลงไว้ตรงหน้า เอื้อมท้องฟ้าปลิดดาวพราวไสว ตะวันตกลงมาฟ้าอาลัย โลกยิ่งใหญ่ไร้กรอบทุกขอบแนว การเดินทางไม่มีที่สิ้นสุด ยากคิดหยุดคว้าฝันอันแน่แน่ว เมื่อสิ้นผู้ก้าวต่อก็ไร้แกว สุดท้ายแล้วปลายทางก็ว่างเปล่า |