|
หัวข้อ: นักกลอนสัญจร เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 23 มกราคม 2013, 02:46:PM นักกลอนสัญจร
เป็นนักกลอนสัญจรหรืออ่อนล้า ใต้ร่มไม้ชายป่าต้องกล้าฝัน ใช่คุดคู้ซวนเซพ่ายเหมันต์ ตราบตะวันส่องฟ้ายังท้าทาย เพื่อจดจารกลอนกานท์เป็นสารแจ้ง บันทึกฝุ่นดินแล้งธารแห้งหาย หลากเส้นทางบากบั่นเกินบรรยาย พบจุดหมายสุดสิ้นแดนดินใด เพียงร่มรื่นสดชื่นในคืนค่ำ เคลิ้มดื่มด่ำเดือนดาวพร่างพราวไสว แว่วเสียงปลุกนกกาจากป่าไพร พร้อมก้าวไปเรียนรู้เคียงผู้คน พร้อมมิ่งมิตรอุทิศชีวิตสุข เพื่อปลอบปลุกคนพ่ายพอคลายหม่น ให้ยืนหยัดศักดิ์ศรีเสรีชน รักถิ่นตนเคยเนาแต่เก่ามา!ฯ อริญชย์ ๒๓/๑/๒๕๕๖ emo_107 หัวข้อ: Re: นักกลอนสัญจร เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 23 มกราคม 2013, 04:55:PM เคยขึ้นข้อต่อกลอนแต่ก่อนเก่า เคยขัดเกลาเล่าแจ้งแหล่งภาษา เคยเข้มงวดตรวจทานแต่นานมา เคยพึ่งพาผูกพันไม่บั่นทอน จนวันคืนเลยล่วงถึงห้วงนี้ นานนับปียังเห็นเป็นอนุสรณ์ เปรียบขมิ้นเพลินพงชมดงดอน กลับคืนคอนมาแล้วแผ้วสำเนียง เหล่าเพื่อนพ้องน้องพี่อยู่ที่ไหน มาเปิดใจนั่งลงแล้วส่งเสียง เปิดสำนวนทวนคำทำเพลงเคียง ร่วมร้อยเรียงเริงสนานเบิกบานกัน เนิน จำราย หัวข้อ: Re: นักกลอนสัญจร เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 23 มกราคม 2013, 06:58:PM emo_89 emo_82 emo_126 ยากต่อถ้อย ด้อยคำ จำจรรจ์บ่น ต้องฝึกฝน ทนไป ไร้สุขสันต์ เขียนติดขัด หัดเปลี่ยน เวียนรำพัน ไม่เคยหวั่น หันหน้า กล้าท้าทาย ด้วยใจรัก นักกลอน ตอนวัยรุ่น จึงหมกมุ่น กรุ่นเกริ่น เพลินเหลือหลาย จัดสำเนียง เรียงร้อย พลอยเอียงอาย ระโยงสาย กายเกี่ยว ทุกเสี้ยวปอง หัดผันคำ จำจด กกกดกบ มิวายจบ พบเผลอ ละเมอหมอง มีหลากหลาย ย้ายโยก โศกลำพอง จำใจต้อง อ่านมาก ยากพอดู มาต่อถ้อย กร่อยบ้าง อย่าร้างรัก มาทอถัก ปักไว้ ไม่สวยหรู มาแต่งแต้ม แกมอึ้ง ถึงประตู มาแง้มดู คู่กลอน เขาอ้อนกัน พันทอง emo_126 emo_126 หัวข้อ: Re: นักกลอนสัญจร เริ่มหัวข้อโดย: หมูหวาน ที่ 18 มีนาคม 2013, 12:15:AM จะย้ำเท้าก้าวไปในทุกแห่ง
ก็ต้องแจงเจนจดบทโวหาร เปลี่ยนกิริยามาร้อยเป็นกลอนกาล เผื่อผู้คนได้อ่านสานสืบกัน ว่าดินแดนที่ไปมามันน่าสน ทั้งหมู่คนแลหลายสิ่งที่เปลี่ยนผัน ต่างได้พบได้เจอมาสารพัน มีร้าย ดี เศร้า สุขสันต์ เคล้ากันไป แลได้รู้ว่านี้แหละคือชีวิต หาได้ถูกลิขิตจากใครไม่ เราเองแท้ที่เป็นคนเลือกเดินไป ควารจะยิ้มอย่างภุมิใจกับทุกการณ์... emo_47 emo_47 emo_47 |