|
หัวข้อ: เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 20 มกราคม 2013, 09:09:PM เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน
ย่ำรอยเท้าลงในพงไพรกว้าง เพียงเส้นทางเคยผ่านเหล่าพรานป่า แว่วเสียงตื่นตระหนกของนกกา ท่ามกลางเทือกภูผาอันอาดูร หยุดฟังลมแผ่วเบาที่เงาไม้ ก้าวต่อได้หลังแจ้งส่องแสงสูรย์ ยามราตรีดื่มด่ำดาวจำรูญ พร้อมเกื้อกูลยุงริ้นคอยบินวน เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน จำแรมรอนร้างลาขอบฟ้าหม่น คล้ายหมดสิ้นศักดิ์ศรีเสรีชน หลบซ่อนตนดั่งว่าด้อยค่าเกิน ฯ อริญชย์ ๒๐/๑/๒๕๕๖ emo_107 หัวข้อ: Re: เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 21 มกราคม 2013, 06:26:AM emo_62 ...เพื่อเธอผู้ เคยเคียง เพียงวันผ่าน ดอกรักซ้อน เบ่งบาน มานานเนิ่น แต่วันนี้ ช้ำใจ ไห้เหลือเกิน เหมือนยับเยิน จนสิ้น ไร้ชิ้นดี... ...ภาพรักเรา เฝ้าตาม เพียงความหวั่น วันนี้ฝัน ทำให้ ใจหมองสี วันนี้ ที่ฉันจะ สละชีวี เพียงอำพราง รักมี ที่เหลือวัน... รัตนาวดี emo_111 ขอแจมสนุกด้วยคนนะคะ..คิดถึงค่ะ emo_54 emo_126 http://www.youtube.com/watch?v=8H4XkFE5XtA หัวข้อ: Re: เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน เริ่มหัวข้อโดย: Prapacarn ❀ ที่ 21 มกราคม 2013, 07:20:AM (http://3.bp.blogspot.com/-Bb7ytxM8lAw/T5_rENYPT8I/AAAAAAAAAuU/VxLD_Whnhgs/s1600/Japanese-Lotus-flower-Toren-Giclee-Print-C12009915.jpg) ค่าของเราอยู่ไหน..แม้นไม่รู้ คงเกินกู่เรียกกลับมารับขวัญ ค่าของเรา..เราหนึ่ง ซึ้งกับมัน คนนับพันไม่เห็น..มิเป็นไร emo_126 ขอเพียงคนรักค่า...อย่าดูหมิ่น ตราตรึงจินต์ด้วยธรรมค้ำอยู่ได้ สุดประเมิน..เกินเทียบ..เปรียบกับใคร คนที่ไร้ ค่าคน..จนกว่าลิง emo_126 แซม หัวข้อ: Re: เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 21 มกราคม 2013, 10:12:AM emo_111 ยอมอยู่เดียวเปลี่ยวหงอยปล่อยใจว่าง ขออยู่ห่างร้างไกลน้ำใจหญิง ฝากพงไพรใจรักเพื่อพักพิง หวังปลดทิ้งสิ่งลวงจากทรวงใน ถึงเป็นเหยื่อเสือสางไม่หมางจิต ไม่เหมือนพิษฤทธิ์ฉลยากทนไหว วาจาอ้างต่างจากทั้งปากใจ แยกกันไปไม่ตรงเหมือนหลงทาง ที่ผ่านมาว่ากันเหมือนฝันร้าย ขอซ่อนกายคลายพรากจากหมองหมาง ขออิงขอนนอนข้างต่างอกนาง เสียงลิงค่างต่างเพลงบรรเลงนอน บูรพาฯ emo_126 หัวข้อ: Re: เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 21 มกราคม 2013, 11:50:AM (http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSCC6MIR-fVz2gnSMBHUnjhVODbgcjto8fWShQYlFVbxFtKNhT_) หลายปีผ่านนานเนิ่นเกินกล่าวขาน คือตำนานนักสู้อยู่สิงขร ทิ้งความสุขบุกป่าพนาดร เป็นคนจรจรยุทธ์หยุดอธรรม์ หวังประชานาไร่ไร้กดขี่ สิทธิเสรีเท่าเทียมเปี่ยมความฝัน ต้องอิ่มท้องอิ่มสุขหมดทุกข์กัน เขาบากบั่นจนที่สุดต้องหยุดลง และวันนี้ไม่อยู่แล้วคนแถวหน้า หมดปัญญาเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งหลง วัตถุนิยมถมไปจนใจปลง ตัวฉันคงได้แค่เหลือบแลดู ยุคสมัยใครต้องมีหนีไม่พ้น บ้านรถยนต์มือถือคือสิ่งหรู ถ้าพอมีพอกินสิ้นคนชู สังคมอยู่อย่างที่เป็นเห็นแก่ตัว เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน ฉันเหมือนอ่อนแอนักรักยิ้มหัว แต่งกลอนกานท์หวานซึ้งซึ่งเมามัว เลิกพันพัวอุดมการณ์..หวานเพียงเธอ ---กังวาน--- หัวข้อ: Re: เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 21 มกราคม 2013, 08:12:PM เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน ย่ำรอยเท้าลงในพงไพรกว้าง เพียงเส้นทางเคยผ่านเหล่าพรานป่า แว่วเสียงตื่นตระหนกของนกกา ท่ามกลางเทือกภูผาอันอาดูร หยุดฟังลมแผ่วเบาที่เงาไม้ ก้าวต่อได้หลังแจ้งส่องแสงสูรย์ ยามราตรีดื่มด่ำดาวจำรูญ พร้อมเกื้อกูลยุงริ้นคอยบินวน เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน จำแรมรอนร้างลาขอบฟ้าหม่น คล้ายหมดสิ้นศักดิ์ศรีเสรีชน หลบซ่อนตนดั่งว่าด้อยค่าเกิน ฯ อริญชย์ ๒๐/๑/๒๕๕๖ emo_107 emo_126 emo_126 emo_126 ย่ำเท้าย่าง ทางไป ในป่าเปลี่ยว เห็นนกเหยี่ยว เฉี่ยวโฉบ โอบเขาเขิน ตาจ้องจับ ลับล่อ หนอทางเดิน ลูกไก่เพลิน เกินคาด จึงพลาดไป อันตราย ร้ายมาก หากไม่คิด อาจหมดสิทธิ์ ชิดเชย เคยสดใส ต้องช้ำชอก ยอกเหลือ เชื่อบางใคร ตรมฤทัย ไห้หวน ควรไตร่ตรอง พันทอง emo_89 emo_126 emo_126 |