ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

คอยข่าวคราวคืน

ริ้วลมหนาวตื่นสัญญาซานาน้อย
ลอมฟางคอยหยัดยืนคนคืนถิ่น
นกดอกซาดสะแบงหล่นลงปนดิน
หอมอวลกลิ่นเช้าตรู่อยู่ข้างปราง

หนาวน้ำหมอกเกาะเปื้อนเรือนใบหญ้า
ควายเสี่ยวนายังเพ้อละเมอสาง
ตื่นจากฝันขวัญนาหว่างฟ้าราง
แนบเนาว์ร่างพรมดอกน้ำหมอกนั้น

เผยเหมันต์วันหนาวเช้าใหม่เยือน
ซาหมอกเปื้อนชายแฝกชายคาขวัญ
แว่วกระดิ่งกริ่งอ่อนจากดอนตาล
คือควายขานไต่ถามการกลับมา

คุ้งควันไฟไรฟืนขึ้นยอดพร้าว
หนีลมหนาวหยอกย้ายส่ายเซหา
ควันข้าวจี่สีไหม้หอมกรายมา
กรุ่นไข่ทาปนน้ำอ้อยค่อยรวยริน

คนถึงคนใจร้ายหนีไกลบ้าน
สาวดอกจานหนีหน่ายไปไกลถิ่น
ลืมแล้วทิ้งสัญญาหล่ายุพิน
เจ้าดอกดินหมายฟ้าป่าดงปูน

หนอแพรวาสไบไหมลายมันเก่า
หูกไนเศร้าข้าวกล้าปลาร้าสูญ
น้อยกระดิ่งควายหาไห้อาดูร
น้ำเต้าปูนเหือดแห้งจะแล้งลา

บ่าวชาวนาร้องไห้ไม่ให้เห็น
สะอื้นเร้นหลบเศร้าเหงาหนักนา
บิดลอมฟางแค้นคั่งหลั่งน้ำตา
วาสนาบ่าวนั้นด้วยมันจน

หนาวลมเหนือเจือมาน้ำตาร่วง
เหน็บในทรวงมาร้าวหนาวอีกหน
ครั้นเอื้อมแขนทวยทอดกอดกายตน
ว้าเหว่จนลืมหนาวคราวเดียวดาย

ทิ้งรอยต่อกาลฤดูอยู่อ้างว้าง
ร้างรอยทางหว่างฝันจะพลันหาย
ซับน้ำตาพร่าพรางรดร่างกาย
ทิ้งสัญญาคาตายไว้ริมทาง

ห้ามหักให้ห่างเหินเกินห้ามนัก
ห้ามใจรักเหลือเกินต้องเมินหมาง
หนาวน้ำตาหน่วงหนักฤารักจาก
หวั่นรักร้างจำตรุอยู่ก้นใจ

รอยังรอรอคอยสาวน้อยกลับ
รับคอยรับบ่เลือนเดือนปีไหน
มองเหม่อมองสองฝั่งฟากทางไกล
ฤดูใดคอยข่าวสาวคอนคืน...

ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ

รอยังรอรอคอยสาวน้อยกลับ
รับคอยรับบ่เลือนเดือนปีไหน
มองเหม่อมองสองฝั่งฟากทางไกล
ฤดูใดคอยข่าวสาวคอนคืน...

ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ



.............................................................



......ข้านั้นหลงผ้าแพรไหมในเมืองหลวง

...หน่ายจันทร์จวงดวงเพ็ญฟางเหม็นหืน

...กลัวสะเก็ดแตกละอองจากกองฟืน

...จึงยากฝืนคืนคอนย้อนเวลา

แม้นหลงแสงหลงสีที่เมืองใหญ่
หากหัวใจไม่เรียกไม่เพรียกหา
ไม่ประสงค์ลงหนองคลองบ้านนา
แล้วมิกลับคืนมาหรืออย่างไร

พ่อและแม่แท้ทิ้งอย่างนั้นหรือ
คำกล่าวถือนัยเลศเหตุไฉน
ดูเดือนดาวยังสว่างเหนือทางไพร
คงไม่สู้ศิวิไลต์ไฟนีออน

อิอิ ต่อกลอนกันแบบนี้คงไม่ถือสานะครับผม

เป็นงานที่งดงามมากครับ