ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

  ยามราตรีที่กวีไม่มีใคร
ดาวไสวไกลลับเกินค้นหา
ไร้ซึ่งเสียงสิ่งใดพรรณา
ราวกับว่าโลกามิเหลือใคร

   เสียงหายใจในตนยิ่งเด่นชัด
เจ้าโสตซัดฤทัยเจ็บให้จิตไหว
ยิ่งตอกย้ำช้ำชัดหาผู้ใด
อยู่ข้างกายข้างใจนั้นไม่มี

   เจ้าราตรีคืนนี้ช่างร้ายนัก
ให้งานหนักกับใจจนอยากหนี
แต่เสียงลมหายใจไม่ปราณี
ยังหลอกหลอนคืนนี้จนร้าวราน

                                   

(http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_004.jpg) (http://www.klonthaiclub.com)
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_031.gif) (http://www.klonthaiclub.com)

   ขออนุญาต...รินน้ำตา...ถ้ารวดร้าว
ใช่เสียใจชั่วคราว...แล้วพ้นผ่าน
มิใช่คนใจหินสิ้นวิญญาณ
รักเธอปานดวงใจใช่มายา

เวลาที่...ไม่มีใคร...ใจแทบขาด
ขออนุญาต...ร้องไห้...ให้นองหน้า
เพราะหัวใจมีเพื่อนคือน้ำตา
ร้องจนกว่าหัวใจลืมได้เอง


(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_031.gif) (http://www.klonthaiclub.com)