พิมพ์หน้านี้ - ๐๐๐ นางครวญ ๐๐๐

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: เริงละลม ระเริงชล ที่ 30 พฤศจิกายน 2012, 02:04:PM



หัวข้อ: ๐๐๐ นางครวญ ๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: เริงละลม ระเริงชล ที่ 30 พฤศจิกายน 2012, 02:04:PM
                                               


                                                     (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_120.gif) (http://www.klonthaiclub.com)


             ๐ สุดระทมทุกข์ฤทัยที่ต้องจาก
                                                                                                             
                   จำใจพรากห่างพี่ที่หมั้นหมาย

                   ถึงตัวไกลใจอยู่ชิดแนบกาย

                   ไม่ห่างหายลาร้างไปไกลกัน

               ๐ ให้เดือนเด่นบนนภาเวหาหาว

                    อีกดวงดาวพราวแสงแจ้งประจักษ์

                    ขอให้เป็นพยานสาบานรัก

                    ว่าน้องภักดีแด่พี่เพียงคนเดียว

                 ๐ พรุ่งนี้น้องจะลาจากพี่แล้ว

                    โอ้..พี่แก้วอย่าเศร้าให้โศกศัลย์

                     อย่าร่ำไห้โศกาเฝ้าจาบัลย์

                     เพราะน้องนั้นมิลาลับจะกลับมา.......



                                                              (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_002.gif) (http://www.klonthaiclub.com)
                                           


หัวข้อ: Re: ๐๐๐ นางครวญ ๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 30 พฤศจิกายน 2012, 09:39:PM
น้องเขาบอกแล้วว่าเขาจะกลับ
ใช่ลาลับจากพี่หรือหนีหน้า
ฟังว่าเขาให้คำมั่นและสัญญา
จงรีบเช็ดน้ำตาอย่าฟูมฟาย

อย่าขี้แยครวญคร่ำช้ำหัวอก
ทำซกมกดวงแดเหมือนแพ้พ่าย
เลิกทำหน้าคล้ายดั่งซังกะตาย
เขาเบื่อหน่ายขึ้นมา ว่าไม่เตือน

ณัช

 emo_05