|
หัวข้อ: ผมอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปากด้วยความสะใจ เริ่มหัวข้อโดย: ช่วงนี้ไม่ว่าง ที่ 16 พฤศจิกายน 2012, 01:07:PM ไม่ทราบว่าเพื่อนสมาชิกยังจำเด็กคนหนึ่งที่เคยมาโพสต์ขอให้ช่วยแต่งกลอนนิราศจำนวน ๑๐ ได้ไหม เมื่อซักราว วันที่ ๒๐-๒๒ ตุลาคม ประมาณนี้แหละ จำได้ว่าเด็กนี้โพสต์ตั้งหลายรอบแต่ไม่มีใครสนใจจะแต่งให้เลย จนในที่สุดก็ถึงกับประกาศให้สินจ้างรางวัล ผมดูอยู่นานแล้วจนคิดว่าคงจะมีความจำเป็นและเป็นความเดือดร้อนจริงๆจึงได้ช่วยแต่งให้ (แต่งให้เพราะสงสาร ไม่เกี่ยวกับรางวีรางวัล เพราะผมรวยอยู่แล้ว) แต่แล้วเด็กคนนี้ก็ทำเซอร์ไพรส์ด้วยการตั้งกระทู้ขอให้หนูพิมพ์วาสแต่งให้อีก ซึ่งหนูพิมพ์วาสก็แต่งให้ตามต้องการ แต่ไม่ทราบเพราะเหตุผลอะไร เมื่อสามสี่วันก่อนเด็กคนนี้ก็ส่งข้อความส่วนตัวมาหาผม ขอให้แต่งนิราศให้ใหม่ บอกตามตรงว่าผมอ่านข้อความแล้วแทบจะหัวเราะก๊ากให้ฟันหลุดหมดปากด้วยความสะใจจริงๆ เพราะไม่นึกว่าจะมีวันนี้ ผมก็ไม่ทราบเหตุผลกลในว่าเป็นเพราะอะไร สงสัยว่า นิราศที่หนูพิมพ์แต่งให้มันคงจะ"ดีเกินไป"หรือเปล่า บางทีคุณครูเขาอาจจะทึ่งในความสามารถของเด็กละมั้ง ว่าเออ...ลูกศิษย์เรานี่มันสุดยอดเว้ยเฮ้ย 5555 emo_45 ดังนั้นคุณครูคงจะต้องการทำการทดสอบความสามารถอีกครั้งเพื่อความแน่ใจก่อนที่จะส่งชิงแชมป์นักกลอนประจำจังหวัด 555 (ก็เป็นธรรมดา ถ้าใครได้เห็นนิราศบทนั้นก็ต้องทึ่งและอัศจรรย์ใจว่านี่เด็กมัธยมทำได้ขนาดนี้เชียวหรือนี่... ดังนั้ถ้าครูเขาจะเกิดความคิดอยากให้ลูกศิษย์ของตนเข้าชิงแชมป์ระดับจังหวัดหรือระดับประเทศมันก็ไม่แปลกอะไรหรอก..ก็เก่งซะขนาดนั้น) นี่ผมแค่เดาเอานะ เรื่องจริงจะเป็นยังไงผมไม่อาจทราบได้ แต่ที่แน่ๆคือ เมื่อสามสี่วันที่แล้ว เด็กคนนั้นกลับมาที่บ้านกลอนไทยอีกครั้ง กลับมาส่งข้อความขอให้ผมช่วยแต่งนิราศให้ใหม่ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ผมเคยแต่งให้เพราะความสงสาร แต่เขากลับละทิ้งไปอย่างไม่ใยดี บอกให้นิดว่าผมเองก็คนยตราดเหมือนกัน โตที่ตราด ปัจจุบันพี่ชายพี่สาวก็อยู่ที่ตราดนั่นแหละ แต่ผมไม่ช่วยหรอก เพราะเข็ด และรู้สึกว่าเสียหน้า แล้วก็หวังว่าคงจะไม่มีสมาชิกใจดีคนไหนให้การช่วยเหลือหรอกนะครับ ของแบบนี้ ตนต้องเป็นที่พึ่งแห่งตน วันนี้เราช่วยให้เขาสอบผ่าน ลองคิดดูง่ายๆว่า ถ้าเกิดครูเขาเห็นว่าลูกศิษย์ของมีฝีมือดี (โดยไม่รู้ว่าเจ้าลูกศิษย์คนนี้แท้จริงแล้วแอบมาให้คนอื่นแต่งให้) เกิดคิดอยากจะส่งเข้าประกวดชิงแชมกลอนระดับจังหวัด เรามิต้องมานั่งแต่งให้เขาอีกหรือ คราวนี้ผมได้รับบทเรียนแล้วว่า ก่อนคิดจะช่วยเหลือใครนั้น ต้องให้เขาช่วยเหลือตัวเองซะก่อน อย่างที่คุณ toshare แกใช้อยู่ เราจะได้แน่ใจว่าที่เราช่วยเหลือนั้นเราช่วยไม่ผิดคน สุดท้ายนี้ ถึงแม้ว่าผมอาจจะถูกเพื่อนสมาชิกบางคนประนามว่าชั่ว ที่เอาเรื่องของเด็กมาประจานก็เหอะ แต่จะทำยังไงได้เล่า ก็คนมันรู้สึกใจและอยากจะเล่านี่นา 55555 จากจำนวนโพสต์หลายโพสต์ แต่ไม่มีใครแต่งให้ จนถึงขั้นต้องประกาศให้รางวัล ซึ่งผมจริงๆก็ได้แต่งให้ไปแล้ว(อันที่จริงผมแต่งเพื่อให้เหมาะสมกับวัยของเขาซึ่งอยู่ในวัยเรียนไม่ควรจะเกี่ยวข้องกับเรื่องรักๆใครๆ) http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=22218.0 (http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=22218.0) ปรากฏว่ายังไม่เป็นที่พอใจ มาขอให้หนูพิมพ์วาสแต่งให้ใหม่อีก http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=22230.0 (http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=22230.0) จะเห็นได้ว่า บทที่ ๙ นั้น หอม สัมผัสกับ คลอน ซึ่งผมเห็นแล้ว แต่ผมไม่ทักหรอก ไม่รู้ว่าหนูพิมพ์วาสแกวางยาหรือเปล่า แต่สงสัยว่าที่ต้องกลับมาขอให้แต่งให้ใหม่นั้น บางทีอาจจะมาจากสัมผัสตัวนี้ก็เป็นได้ emo_26 ด้วยความสะใจ ชั่วนี้ไม่ว่าง หัวข้อ: Re: ผมอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปากด้วยความสะใจ เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 16 พฤศจิกายน 2012, 03:57:PM อันว่าวันนี้เข้ามาเนื่องด้วยไม่ได้เข้ามาหลายวันแล้ว
มีจดหมายฉบับหนึ่งส่งมาทางข้อความส่วนตัว ไม่ต้องถามว่าใคร ไม่อยากประจานแต่อยากบอก เหนื่อยนักเหนื่อยหนอ... หากจะอ้างตัวว่าเรียนหนักทางนี้ก็อ้างได้ ไม่ใช่คนที่ร้องขอจะเรียนหนักอย่างเดียวดอกค่ะ คนที่แต่งให้ก็เรียนหนักไม่แพ้กัน จริงๆส่งข้อความกลับไปก่อนที่จะอ่านกระทู้คุณช่วงฯ อีกค่ะ ข้อความส่วนตัวฉบับนั้นถูกส่งมาตั้งแต่คราวันที่ ๑๓ วันนี้วันที่ ๑๖ เดือน ๑๑ แล้ว เขียนง่ายเหมือนกันนะคะ "รบกวนอีกครั้งครับ" ขอบอกเข้ามาก็อยากมาแต่งกลอนให้สบายใจ ไม่ใช่มาแบกปัญหาของใครให้หนักสมอง อีกครังของคุณนั้นดูง่ายๆสบายๆเสียจริง โดนนิสัยส่วนตัวไม่ใช่คนที่มานั่งงอมืองอเท้าขอร้องให้คนอื่นช่วย พิจารณาตัวเองเสียใหม่เถิดค่ะ นิสัยเปลี่ยนกันได้แต่ถ้าฝังลึก เข้าไปในกระดูกเป็น "สันดาน" แล้วมันก็แก้ยาก เนื้อหาจะคล้ายข้อความที่ส่งไปทุกอย่าง เนื่องว่าอยู่ในอคติความคิดเดียวกัน ข้อความที่ส่งไปไม่ได้ประชดหรือด่า มันเรื่องจริง ว่าไปนั้น ฝ่ายที่โดนขอร้องไม่ได้ผิด อันว่าจะทำให้ก็ได้ไม่ทำให้ก็ได้ ขออย่างสุดท้าย กลับไปพิจารณาตัวเสียใหม่ ส่งนิราศมาจะแนะนำให้ แต่หากให้แต่งให้เลยนั้น เอียนพอทน อย่างที่บอกไปในข้อความ ส่วนตัวแล้วคิดว่าคำพูดนั้นแรงอยู่มากนัก แต่ส่วนตัวอยากมอบความหวังดี สุดท้ายนี้... อย่าได้แสดงความเขลาออกมาโดยการบอกเบอร์โทรศัทพ์ บ้านเลขที่ ชื่อชั้น และโรงเรียน มันจะประนามว่า " ความขี้เกียจทำได้ทุกอย่าง " เพราะไม่ใช่ขอร้องแต่คนอื่นงอมืองอเท้ารอ แล้วสบายนั่นไม่ใช่ จึงเรียนมาเพื่อทราบ ขอบพระคุณค่ะ *** คุณช่วงฯคะ คือว่าอันนั้นลืมจริงๆค่ะ ดูจากการโพตส์ก็ได้ ดึกมากแล้ว สงสัยจะเบลอ แต่ไม่ขอโ?ษเวลาค่ะ เกินจากการสะเพร่าไม่ตรวจทานให้ดี แต่ในข้อความที่คนนั้นส่งมา เขาไม่ได้บอกสักคำว่าคุณครูผู้สอนติมาถึงฉันทลักษณ์ด้วย เขาบอกแต่เพียงว่า "**เอาไปส่งอาจารณ์แล้วครับแต่อาจารณ์บอกว่าสถานที่ที่ผ่านควรเป็นสถานที่ที่เจาะจงครับก็ต้องรบกวนอีกครั้งครับ**" ส่วนตัวแล้วไม่ได้ไปสัมผัสจริงอย่างที่บอกไป ด้วยไม่รู้ว่าสถานที่นั้นเป็นเช่นไรจะให้แต่งเสียซะสมจริงก็คงจะไม่ใช่ ด้วยว่าพอจวนแจถึงเวลาส่งแล้วก็คงจะหันมาแต่งเองแล้วให้พวกเราติเองกระมังคะ หัวข้อ: Re: ผมอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปากด้วยความสะใจ เริ่มหัวข้อโดย: ช่วงนี้ไม่ว่าง ที่ 16 พฤศจิกายน 2012, 04:23:PM จะว่าไปก็น่าเห็นใจหนูพิมพ์วาส ที่เจตนาดีและมีเจตนาที่จะช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน แต่กลับต้องมานั่งหนักใจ เพียงแต่ว่า ถ้าคนที่มาขอความช่วยเหลือนั้น จะได้รอบคอบสักนิด โดยยอมตรวจทานหรือแก้ไขให้เหมาะ กับตนสักหน่อย ไม่ใช่การงอมือรอแต่ขอความช่วยเหลือจากคนอื่นโดยอย่างเดียว และถ้าเป็นคนที่รู้จัก"พอ" ไม่คิดแต่จะให้ได้คะแนนดียิ่งๆขึ้นไปโดยไม่ดูตนเองว่าเป็นอย่างไร เหตุการณ์แบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น และผมมีความคิดว่า คุณครูเขาคงมีความรอบคอบพอสมควร รู้ดีว่าศิษย์ของตนเป็นเช่นไร เมื่อเห็นอะไรที่มันดูเกินภูมิเกินความสามารถมากไปหน่อยก็อาจจะสงสัยขึ้นมา จึงให้การบ้านมาทำใหม่อีกครั้ง ซึ่งก็นับว่าเป็นการดีแล้ว และสำหรับใครที่อาจจะมีความสงสารให้การช่วยเหลืออีกก็ตามใจ ส่วนผม บอกได้คำเดียวว่า"ไม่" แค่ครั้งเดียวก็เข็ดแล้วครับ กับความสงสารโดยที่คิดว่าเขาเดือดร้อนจริงๆ โดยที่ไม่ยอมพิจารณาดูให้ดี ต่อไปถ้าจะช่วยใครก็ต้องดูให้ละเอียดเสียก่อน ส่วนที่ตั้งกระทูนี้มา ก็ไม่มีอะไร แค่สะใจ และรู้สึกว่าสมัยนี้เวรกรรมมันติดจรวดก็เท่านั้น emo_86 หัวข้อ: Re: ผมอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปากด้วยความสะใจ เริ่มหัวข้อโดย: ไร้นวล^^ ที่ 16 พฤศจิกายน 2012, 04:43:PM เข้ามานี่มิมีเจตน์ให้เอ็ดว่า แต่เข้ามาเพื่อประกาศพิมพ์วาสเยี่ยม ก็ดูสิเด็กอื่นใดใครไหนเทียม สมองเปี่ยมปัญญาภาษาไทย อยากจะเห็นยุวชนคนสยาม ระบือนามกลอนฉวีน่ะมีไหม เพียงพิมพ์วาสคนเดียวเที่ยวเกี่ยวใจ หากวันไหนน้องลี้พี่นี้ครวญ emo_26(แซวท่านน้องพิมพ์นะจ๊ะ) หัวข้อ: Re: ผมอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมดปากด้วยความสะใจ เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 16 พฤศจิกายน 2012, 11:01:PM มีมาขอช่วยแต่งกลอนแปดให้ กำหนดไว้สองบทตามภาพเห็น ด้วยเขียนส่งแล้วนั้นมันยากเย็น ครูเคี่ยวเข็ญส่งใหม่ได้แจ้งมา จึงให้นำกลอนเก่าของเขานั้น ลงยืนยันผิดไปอย่างไรหนา ได้ช่วยแก้ไขกันทันเวลา กลับหายหน้าหลบไปให้เราคอย. นพ 16พ.ย.55 |