ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เริ่มแตกหน่อหล่อเลี้ยงตอนต้นกล้า
ผลิใบมารดน้ำและพรวนดิน
เฝ้าถนอมดูแลเป็นอาจิณ
เฝ้าถวิลใส่ปุ่๋ยให้เติบโต

โดยหวังว่าเมื่อโตและเติบใหญ่
จะผลิใบแตกกิ่งก้านสาขา
จะได้เป็นร่มไม้และชายคา
ได้พึ่งพาเป็นประโยชน์คนใต้ต่ำ

แต่แล้วพลันไม่ทันได้ผลิดอก
แสนช้ำชอกออกมาได้แค่ใบ
โดนโค่นทิ้งไร้ค่าใช้ไม่ได้
ก็เหมือนค้นนั้นไซร้ไร้ราคา

อนิจจาต้นไม้โดนตัดทิ้ง
ทั้งที่จริงไม่ได้ตั้งใจตาย
เพราะคนมัวมืดมิดทำกันได้
ฝันสลายต้องมากลายเป็นท่อนซุง

ก็เหมือนคนโดนกลั่นแกล้งนั่นหรือ
ที่เขาถือผลงานอันยกย่อง
แพะรับกรรมโดนตอกย้ำตามครรลอง
ไม่มีทางปกต้องตัวเขาเอง

หากจะเปรียบอีกยาวจะไม่จบ
ลองบวกลบหนทางที่ทำอยู่
หากต้นไม่ได้โตให้ใครดู
โลกของเราน่าอยู่ได้อย่างไร