ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ตั้งแต่เกิดเริ่มหัดเดินคลานเล่น
ก็ได้เห็นเพื่อนคนแรกที่ค้นหา
เริ่มรู้จักเพื่อนคนนี้เนิ่นนานมา
จนเวลาผ่านมาได้เข้าเรียน

เริ่มมีเพื่อนมากขึ้นเริ่มเขียนได้
เขียนบรรยายรายชื่อลงมือเขียน
เพื่อนร่วมชั้นที่เราช่วยกันเรียน
ขยันและหมั่นเพียรด้วยกันมา

อยู่ประถมก็ยังคงเพื่อนกลุ่มเดิม
มีมาเพิ่มเมื่อเราแข่งขันกีฬา
มีเื่พื่อนมากมายหลายพันหน้า
เหมือนกับว่าวาสนามาพบกัน

มัธยมเริ่มเข้าสู่วันรุ่น
ฝันพวยพุ่งตั้งใจเรียนเริ่มแข่งขัน
อยากเป็นหนึ่งในห้องประลองกัน
ต้องเสียเพื่อนไปกันหลายๆคน

ตอนมหาลัยมีเพื่อนเพิ่มมาอีก
ซึ่งเราหลีกเพิ่มเพื่อนนั้นหมดหน
ทางเดินเราสายนี้มีเพื่อนไว้หลายคน
จะได้ช่วยกันฝึกฝนยามจำเป็น

มีเพื่อนดีก็มีดีไปด้วย
มีเพื่อนซวยก็ไม่ได้มองไม่เห็น
สิ่งดีๆจากเพื่อนยากยามจำเป็น
เพื่อนจะเห็นกันได้ในวันนั้น

แม้จะไม่ดีนักกับใครอื่น
แม้เขายืนอยู่กับเราคนละชั้น
เขาก็เป็นคนดีกับเราทุกวัน
เขามีค่าในเมื่อวันเราอ่อนแอ