|
หัวข้อ: แสงแรก ณ ปลายฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: sunset ที่ 30 กันยายน 2012, 11:42:PM อร่ามเรื่อเรืองรุ่งปลายทุ่งฟ้า หมู่ดาราเริ่มลาลับอับนวลแสง
ท้องนภาฟ้ากว้างสว่างแรง ภูผาแกร่งกายกอดทอดฝั่งลาว ลำน้ำโขงโยงใยไหลไปเรื่อย สายหมอกเอื่อยเลื้อยลาดพาดแนวหนาว ลมเย็นพัดสะบัดพริ้วปลิวยอดยาว ลวดลายพราวสะพร่างศิลป์ ถิ่น "ผา แต้ม" ตะวันขึ้นก่อนใครในสยาม "ผาแต้ม"งามยามรุ่งอรุณฉาย อุทยานแห่งชาติที่เขตชาย แดนอิสานตอนใต้ใกล้อุบล สักครั้งหนึ่งจะให้ถึง ณ ที่วาด จะเดินผาดแผ่นผาพนาสน จะเก็บร้อยพลอยกวีที่งามยล จนแสงแรกลาหล่นบนสายน้ำ หัวข้อ: Re: แสงแรก ณ ปลายฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 01 ตุลาคม 2012, 01:55:PM (http://image.ohozaa.com/i/g2a/KM0pTR.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/w8duQVTtVHDbVueM) มวลเมฆหมอก หยอกเย้า แนวเนาป่า แย้มบุปผา พากลิ่น ถิ่นงามขำ ลอยล่องมา ยามเช้า เคล้าลำนำ ที่เคยช้ำ กลายไกล ไยร้างเลือน ตื่นตีห้า มารอ มิท้อทด ทิวเขาคต บดบัง นั่งกับเพื่อน กาแฟร้อน จิบไป ใจร้อยเดือน อุษาสาง พลางเคลื่อน เลื่อนขึ้นมา รุ่งอรุณ วันใหม่ ใสแสงส่อง มวลละออง น้ำค้าง พร่างพรมหญ้า เกาะยอดไผ่ ไหวเอน เด่นงามตา ทาบอุษา แสงทอง ผ่องอำไพ (http://image.ohozaa.com/i/8eb/8FOADz.png) (http://image.ohozaa.com/view2/w8c7tBjXL781v9Ix) หัวข้อ: Re: แสงแรก ณ ปลายฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 01 ตุลาคม 2012, 02:32:PM แสงสีทอง ลอดผ่าน ม่านภูผา
สกุณา เริงร่า ฮาเสียงใส ออกจากคอน รุ่งสาง ต่างดีใจ บินลาไกล จากรัง หวังเชยชม อรุณรุ่ง ยามนี้ ที่ผ่าแต้ม สะอาจแจ่ม สวยงาม ต่อให้ด้วยครับคิดไม่ออก[/size][/color] หัวข้อ: Re: แสงแรก ณ ปลายฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 01 ตุลาคม 2012, 02:38:PM แสงสีทอง ลอดผ่าน ม่านภูผา สกุณา เริงร่า ฮาเสียงใส ออกจากคอน รุ่งสาง ต่างดีใจ บินลาไกล จากรัง หวังเชยชม อรุณรุ่ง ยามนี้ ที่ผ่าแต้ม สะอาดแจ่ม สวยงาม นามเหมาะสม สุขใจเหลือ เมื่อมา หน้าฝนพรม ยืนกางร่ม อันเดียว เกี่ยวร้อยใจ ต่อให้ด้วยครับคิดไม่ออก[/size][/color] หัวข้อ: Re: แสงแรก ณ ปลายฟ้า และ แสงลา บน ผาแต้ม เริ่มหัวข้อโดย: sunset ที่ 01 ตุลาคม 2012, 09:55:PM ส่องสาดแสงดุจดังแปรงจะปัดกวาด แดงเรื่อฝาดวาดผนังรังสีสรรค์
เล่าตำนานฐานถิ่นยลยินกัน แต่ดำบรรพ์อันวิถีที่น่าชม มีเก็บออมล้อมห่อด้วยหม้อไห ปลาน้อยใหญ่จับใส่ไว้ถาถม ลดเรี่ยวแรงให้อ่อนร้าจนพล่ากลม กล่อมผสมผสานหารทานเนิ่นนาน จนยามบ่ายสายคล้อยใกล้ลอยลับ สุริยนมลจับประทับจิต ชมพูน้อยถอยไล่ใกล้เพียงพิจ อีกสักนิดจะชิดแผ่นพสุธา ณ เบื้องใกล้พนาไพรมืดไวมิด แต่ยังติดตรึงตราตรงเวหา จะรอส่งแสงสุดท้ายได้เวลา จากแต้มผามาแก้มกริ่มปริ่มหัวใจ |