พิมพ์หน้านี้

พิษรัก

ฉันตื่นเช้า ขึ้นมายิ้ม รับวันใหม่
วันสดใส เมฆขาว ลอยเต็มฟ้า
หลังมืดมิด ฝนพรำ ฉ่ำลงมา
ชะล้างความ ปราชัย ไปเมื่อคืน

ฉันพ่ายแพ้ ภัยรัก เจ็บหนักหนา
ฉันเก็บกด น้าตา ทนกล่ำกลืน
แม้จะล้ม ฉันยังสู้ ทนหยัดยืน
ฉันยังฝืน ยิ้มสู้ ไม่แพ้พ่าย

อันความรัก ความใคร่ ดั่งลมผ่าน
พ้นเมื่อวาน วันนี้ ก็จ่างหาย
ความชอกช้ำ ความเสียใจ ก็มลาย
มันสูญหาย ออกไป เหมือนยิงปืน

ในวันนี้ มีตะวัน ส่องแสงจ้า
ดั่งชีวา สุขสันต์ แลชื่นมื่น
กับบรรยากาศ งดงาม ดูรมรื่นย์
ดั่งคนอื่น คนแค่แค่ เอาใจเชียร์

ฉันผ่านพ้น วันเวลา ที่เศร้าหมอง
ไม่อยากมอง กลับไป ให้ใจเสีย
วันนั้นจิต ของฉัน มันอ่อนเพลีย
มีเหล้าเบียร์ เป็นเพื่อนตาย คู่กายา

แต่ตอนนี้ ฉันมี ซึ่งความสุข
หมดความทุกข์ จากพิษรัก เจ็บยิ่งกว่า
อันพิษรัก นี้หนอ มันชั่วช้า
อาจทำลาย ชีวาใคร ก็เป็นได้

ฉันจึงอยาก เตือนเพื่อน และมวลมิตร
ขอให้คิด ถึงคน ที่อยู่ใกล้
พ่อและแม่ ยังคงเป็น กำลังใจ
ให้พวกเรา ทั้หลาย สู้ฝ่าฟัน

อันความรัก จากพ่อแม่ รักยิ่งนัก
เป็นความรัก ที่ยั่งยืน ตลอดฝัน
มอบให้ลูก ทุกคน อยู่ทุกวัน
ช่างสำคัญ เพราะคือรัก ที่แท้จริง

สุดท้ายนี้ ฉันก็ได้ แต่หวังว่า
กาลเวลา จะพิสูจน์ ทุกทุกสิ่ง
อันพิษรัก นี้หนอ ร้ายกาจจริง
ขอเพื่อนหญิง เพื่อนชาย อย่าเจอะเจอ

๑

๐ ฤทธิ์แทรกซึมย่างกราย เข้าทักทายใส่เสนอ
เศร้าคลุกปลุกบำเรอ จนใจเซ่อเพ้อรำพัน

๐ พิษฝังลงเนื้อเยื่อ ให้ติดเชื้อความอาสัญ
ฤทธิ์ร้ายบรรลัยกัลป์ ปลิดชีีวันฉันม้วยมาน

๐ ระเริงกับเพลิงคำ ที่บอกย้ำนำประสาน
ลิ้มรสเพียงชั่วกาล ใจแตกซ่านแหลกมลาย

๒

๐ อนึ่ง...คนเคยรัก ใยมาหักให้สลาย
ฝากแผลเป็นร่องลาย เคียงข้างกายในเรือนใจ

๐ พิษล้ำเกินยาถอน คอยกัดกร่อนให้สั่นไหว
ฤทธิ์อาบทาบตรึงใน- บทอาลัยก็ไล่ลา

๐ หยาดหยดบทขยี้ แต้มฤดีไห้ห่วงหา
รอยรักปักชีวา จนหลงค่าหัวใจตน...

๓

๐ เก็บแผลที่แช่ช้ำ ที่ตอกย้ำให้มัวหม่น
ซึ้งแล้วน้ำใจคน รักกี่หนขอไร้ใจ...

ตะวันฉาย
๒๔ กันยายน ๒๕๕๕

(http://www.qzub.com/bar_107.gif) (http://www.qzub.com)

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน