|
หัวข้อ: น้ำกับลม เริ่มหัวข้อโดย: กริชอักษร ที่ 22 กันยายน 2012, 04:35:AM แรงพายุ ปะทุโหม โถมเข้าใส่ เกินจะต้าน ทานไม่ไหว ในคราวนี้ ดูจะขลาด หวาดวิตก โศกทวี เกรงชีวี มิคลาดแคล้ว จะแล้วกัน หากน้ำเชี่ยว เรืออย่าขวาง จะพังล่ม กลัวจะจม ดังโบราณ ท่านกล่าวขาน แต่พินิจ คิดดู รู้เหตุการณ์ ลมพัดผ่าน ไม่นานนัก จักต้องลา จะเปรียบลม กับน้ำ คงไม่ได้ น้ำเป็นสาย ไหลไม่หยุด ดุจปัญหา ยากเกินต้าน เกินจะอยู่ สู้ธารา คงอัปรา ถ้ายืนสู้ ไม่รู้ตัว หากเป็นลม โถมถั่ง ดั่งพายุ หลบสักครู่ เฝ้าดู ให้รู้ทั่ว บางอย่างเสีย ยอมเสีย รักษาตัว ไม่ต้องกลัว ลมพัดผ่าน ไม่นานเกิน หัวข้อ: Re: น้ำกับลม เริ่มหัวข้อโดย: เทโพ ที่ 22 กันยายน 2012, 12:40:PM พายุ พลิ้วพรายสยายพัด กรายกระจัดกราวสะบัดไหว ฟุ้งฟองละอองไอ สาดทำลายสลายด้วยสายชล ผสมกันบนฟ้า กลั่นกรุ่นฝุ่นกล้าเป็นห่าฝน ลมเร้าเคล้าระคน เป็นพายุพยนต์กระหน่ำแรง ..เทโพ.. หัวข้อ: Re: น้ำกับลม เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 22 กันยายน 2012, 07:49:PM (http://sphotos-b.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/404082_458194997554492_458777832_n.jpg) เห็นได้ต่างทางสะสารประมาณผล ต่างระคนปนไปไกลห่างเหิน ไหลจากสูงลงต่ำลำน้ำเดิน ลมพัดเหิรทุกทางอย่างลับลวง หากต้องเป็นตัวต้านคอยอ่านค่า ยากเวลาผันแปรแก้ทุกช่วง ปริมาณแรงส่ง-รับกับทั้งปวง เวลาหน่วงพ่วงด้วยกันม้วยมร อย่าต้านใดให้ตนทนลำบาก อย่าต้านมากเกินแรงให้แปลงก่อน ใช้อุบายสายสนบนขั้นตอน หรือโอนอ่อนลมลู่ผู้ยังยืน น้ำกับลมมีคุณอุ่นผสม น้ำช่วยพรมชมโลกไม่โศกฝืน ลมไม่หายคล้ายขับและซับกลืน พัดเป่าคลื่นอารมณ์ให้ขมคลาย อย่าต้านใดปล่อยไปในธรรมชาติ อย่าพิฆาตฉ้อฉลบนความหมาย ดำรงตนให้พ้นวนอบาย ดำรงกายให้มั่นไม่พรั่นพรึง ปรับให้สุขเสมอกับเธอสอง อีกสนองดิน- ไฟ ให้นึกถึง รวมสี่ธาตุของตนล้นตราตรึง รวมเป็นหนึ่งซึ่งต่อติด..ชีวิตคน. "บ้านริมโขง" (http://sphotos-f.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/527541_471379559560835_1303753325_n.jpg) หัวข้อ: Re: น้ำกับลม เริ่มหัวข้อโดย: เทโพ ที่ 29 กันยายน 2012, 11:55:AM ....พระพาย.... อวลละอองฟองฟุ้งจำรูงฟ้า โศกกำสรด จำหยดยามาเป็นสาย กระทบทาบอาบยิ่งยังพริ้งพราย เอิบละอายได้พยับพายุแรง ..เทโพ.. หัวข้อ: Re: น้ำกับลม เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 29 กันยายน 2012, 04:43:PM emo_116 emo_116 ลอยละล่อง มองเมียง เคียงท้องฟ้า เมฆลอยมา พาเรา เศร้าแสลง พายุพัด กวัดไกว ไหวอย่างแรง ใบไม้แกว่ง สบัด ตัดขาดลง มองเห็นเด่น สุนีบาต ฟาดต้นไม้ เป็นเปลวไฟ ใหญ่้ฟุ้ง คลุ้งร้องส่ง กระจอกน้อย พลอยบิน สิ้นมั่นคง ถลาลง ตรงหน้า คว้ามาดู สั่นงันงก ตกใจ กลัวไฟผลาญ จึงรนราน ปานว่า น่าอดสู ธรรมชาติ คาดโทษ โปรดรับรู้ เปรี้ยงปร้างพรู ลมโบก โลกลำเค็ญ พันทอง emo_111 emo_111 emo_111 |