|
หัวข้อ: ในความหวาดหวั่น เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 21 กันยายน 2012, 08:22:AM ปีนี้น้ำจะท่วมอ่วมแค่ไหน น้ำจะไหลท่วมหลากมากมายหรือ ฝนจะตกทุกเช้าเย็นเช่นนี้ฤา สุดท้ายคือถนนหายกลายเป็นคลอง แค่ฝนตกกระหน่ำน้ำนองทั่ว นึกหวาดกลัวน้ำเหนือมาน่าสยอง กรุงเทพคงไม่พ้นโดนน้ำนอง ใครจะมารับรองและป้องกัน เดือนตุลาอีกเดือนเหมือนคำขู่ ต้องคอยดูไต้ฝุ่นอย่างหวาดหวั่น น้ำทะเลรอท่ามาประจัน จะคอยดันท่วมท้นล้นเจ้าพระยา น้ำจะท่วมถึงไหนใครกล้าบอก ใครลวงหลอกใครกันแน่แก้ปัญหา ใครเสียหายใครชอกช้ำกลืนน้ำตา ใครเล่าหนาจะช่วยไทยด้วยกัน (http://hort39.com/image_stock/flood.jpg) หัวข้อ: Re: ในความหวาดหวั่น เริ่มหัวข้อโดย: เปรียว ที่ 21 กันยายน 2012, 08:40:AM มาช่วยกันภาวนาอย่าให้ท่วม มาช่วยรวมร่วมใจกันให้มั่น ถึงน้ำหลากมากมายให้มีอัน – แห้งเหือดพลันไหลตรงลงทะเล ยังหวังพึ่งเจ้าพระยาคราน้ำล้น ขอน้ำฝนน้ำท่า พาหันเห ทุกข์ครั้งก่อนบ้านพังประดังประเด หากฝนเท อีกครั้ง มีหวังตาย เปรียว (http://www.qzub.com/bar_129.gif) หัวข้อ: Re: ในความหวาดหวั่น เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 21 กันยายน 2012, 08:42:AM emo_79 ปล่อยไปตามกระแส...แพชีวิต ยังผูกติดอีกเหรอ?..ข่าวเพ้อฝัน เงินจากรัฐฯจัดจ่ายไม่เท่ากัน โปรดช่วยปันเป็นเรือเพื่อพวกเรา ได้ไว้ใช้ปีนี้...และปีหน้า พายช่วงบ้าลอยกระทงตั้งวงเหล้า ต่อขบวนผูกพ่วงช่วงน้ำเบา ล่องลอยเอาความทุกข์ใจ..ไปทะเล http://www.youtube.com/watch_popup?v=2n9fFTH917M&vq=medium หัวข้อ: Re: ในความหวาดหวั่น เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 21 กันยายน 2012, 01:43:PM emo_116 emo_116 emo_116 พัฒนาการ บ้านฉัน นั้นท่วมแล้ว รถจอดนิ่ง แน่แน่ว แววจบเห่ ตกกระหน่ำ ทั้งวัน ฝนมันเท ขอตังเก มาช่วย ด้วยเป็นไร ลุยน้ำคลำ ย่ำน้ำโคลน โดนน้ำกัด แย่ชะมัด เมืองกรุง ยุ่งกันใหญ่ ขณะที่ รายงานข่าว ยังหนาวใจ เมฆลอยวน มาใกล้ ทำไงดี พันทอง emo_126 emo_126 emo_126 emo_126 หัวข้อ: Re: ในความหวาดหวั่น เริ่มหัวข้อโดย: ดุลย์ ละมุน ที่ 21 กันยายน 2012, 02:31:PM ข่าวบ้านน้อง น้ำท่วม ช่างอ่วมนัก แต่ความรัก ปักท่วม อ่วมใจพี่ มันเอ่อล้น ท้นอุรา กว่านที สุดวจี ที่จะพร่ำ พรรณนา มาหลบน้ำ บ้านพี่ ก่อนดีไหม พอน้ำลด แล้วค่อยไป ก็ได้หนา บ้านพี่แล้ง แต่มิแห้ง แล้งอุรา ห่วงน้ำครำ กัดขา แก้วตาเอย emo_85 หัวข้อ: Re: ในความหวาดหวั่น เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 21 กันยายน 2012, 02:48:PM (http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/881/25881/images/f5.jpg) (http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line18/reply-00000023839.gif) น้ำที่ท่วมทุกคราฟ้าผู้บอก คนจนตรอกไร้ปัญญามานึกฝัน อยู่ติดดินเพียงก่นบ่นรำพัน สรวงสวรรค์ท่านรู้แต่ผู้เดียว ไม่ต้องห้าม ต้องปราม และถามไถ่ รับเอาไว้ใส่สนองและข้องเกี่ยว ฟ้าประทานชุ่มฉ่ำเลิศล้ำเชียว จะไม่เหลียวชื่นชอบ..ตอบได้ฤา ? มีแผ่นดินให้ยืนไยกลืนกล้ำ ใดกระหน่ำ หลีกพ้น..คนไหนหรือ ? อดทนเอาด้วยมั่นคำลั่นลือ ว่าข้าฯ คือ ตัวทดลอง ของอินทร์พรหม เมื่อไม่อาจหลีกสิ้นแผ่นดินเกิด จำไว้เถิด..ต้องสู้ แม้อยู่ขม ถึงน้ำหลาก มากฝน คนระทม แต่อย่าจมปัญญา ไร้ค่าคน.. "บ้านริมโขง" (http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/00024619_93411.gif) หัวข้อ: Re: ในความหวาดหวั่น เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 28 กันยายน 2012, 07:29:PM emo_111 emo_111 emo_111 ต้องทำใจเสียแล้วน้องแก้วเอ๋ย คงต้องเงยหน้าสู้ทนอยู่นี่ เพราะกรุงเทพฯทรุดลงแทบทุกปี น้ำเต็มปรี่ไม่พอท่อระบาย เหมือนตักน้ำใส่ลงตรงกระทะ แล้วมันจะต้องล้นสุดขนถ่าย ฝนตกหนักทุกทีไม่คลี่คลาย น้ำกระจายท่วมท้นต้องทนทาน อีกไม่นานน้ำเหนือจะไหลบ่า เพราะถึงหน้าน้ำนองทั้งสองด้าน น้ำทะเลหนุนเนื่องกระเตื้องนาน คงเป็นเมืองบาดาลในบันดล ใครมาเป็นรัฐบาลทำงานหนัก ต่อให้พรรคเทวดามาสู้ฝน ก็ต้องท่วมทุกทีหนีไม่พ้น เพราะน้ำล้นเนืองนองสุดป้องกัน กลัวน้ำฝนปนน้ำลายพูดบ่ายเบี่ยง รู้หลบเลี่ยงเถียงคำเข้าห้ำหั่น ขอจงโชว์ผลงานการประชัน เข้าฝ่าฟันอุทกภัยด้วยใจจริง พอน้ำท่วมครั้งใดพาใจเศร้า อยากแบ่งเบาอย่างเคยไม่เฉยนิ่ง ขอปลอบขวัญกานดาอย่าประวิง เพราะทุกสิ่งเข้าสู่ฤดูกาล “ไพร พนาวัลย์” หัวข้อ: Re: ในความหวาดหวั่น เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 29 กันยายน 2012, 11:18:AM emo_116 emo_116 emo_116 ให้ทำใจ อีกแล้ว ไม่แคล้วหม่น ต้องจำทน ลอยคลอ รอพ้นผ่าน ทุข์ถนัด กัดกิน ดิ้นรนราน ทรมาน อีกที ปีนี้เรา เน่าสองขา เพิ่งหาย ตายละหว่า น้ำเข้ามา ซ้ำเติม เริ่มจะเฉา เตรียมซีม่า โทนาฟ หาบมาเอา ไว้แก้เท้า เน่าเปื่อย เหนือยอีกที บอกกรุงเทพ นั้นทรุด ไม่รุดแก้ จมแน่แน่ แท้ลิง หลอกจริงพี่ ขอไปอยู่ ด้วยคน ทนอีกปี ลพบุรี เมืองลิง หญิงมีใจ พันทอง emo_126 emo_126 หัวข้อ: Re: ในความหวาดหวั่น เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 29 กันยายน 2012, 11:45:AM หลั่งน้ำตาฟ้าเอ๋ยแล้วเลยท่วม ทุกอย่างอ่วมน่วมยับมิกลับได้ เสียงร่ำร้องหมองอยู่ทุก อณูไป หย่อมหญ้าไหนไหม้ลุกอยู่ทุกทาง ชาวประชาพาหวั่นอกสั่นนัก น้ำท่วมพลักหลักบ้านก็พานหมาง บ้านเธอ-ฉันพลันท่วมอ่วมไม่จาง ใจก็คว้างร้างคิดชีวิต!นี้ น้ำประดังหลังล้นจนจมบ้าน สายเกินการขานย้ายวายหมองศรี น้ำไหลนองของสิ้นไร้ชิ้นดี หมดถิ่นที่ชีวาจะอยู่นอน พึ่งหลังคามาอยู่ได้ครู่ครั้ง น้ำก็หลังพังตัวหัวไม่ถึงหมอน ลิ้มรสชาติอนาดชีวิตเป็นนิจจร วันหนึ่งผ่อนรอนเยือนไปเหมือนเดิม สักวันหนึ่งก็พึงลืมเหตุการณ์น้ำท่วมแล้วล่ะ นี่แหละคนไทย พอแค่เหตุการณ์กลับมาอีกครั้งทุกคนกลับส่ายหน้า ไม่คิดเตรียมการอะไรเลยแล้วก็มานั่งอกสั่นขวัญแขวนกับเหตุการณ์ที่มันกำลังจะซ้ำรอย |