|
หัวข้อ: ฉัน เริ่มหัวข้อโดย: ธรรมชาติบ้านนา ที่ 19 กันยายน 2012, 09:28:PM ฉัน
ฉันเดินทาง ฉันหวัง ฉันตั้งใจ ฉันจากบ้าน มาไกล สู่เมืองหวัง จากปักษ์ใต้ ด้ามขวาน ภาพความหลัง ฉันมุ่งมั่น ตั้งใจ ฉันพากเพียร ฉันเรียนรู้ ในตำรา ในชีวิต ฉันเรียนรู้ ถูกผิด ฉันขีดเขียน ฉันระลึก ฉันสำนึก ในความเพียร ที่พ่อเปลี่ยน แม่แปลง เหื่อส่งมา เปลี่ยนเป็นเงิน ให้ลูกรัก ในทุกเดือน ได้ใช้จ่าย เหมือนเพื่อน สมราคา ให้ลูกน้อย ไม่ขัดสน เรื่องเงินตรา แม้บางครา พ่อแม่อด รันทดใจ อาจมีบ้าง ไม่สมหวัง ดั่งใจคิด และมีบ้าง ที่ชีวิต อยากกลับไป สู่บ้านเกิด เลิกหวัง เลิกตั้งใจ เลิกฝันใฝ่ เพราะท้อแท้ เสียเหลือเกิน แต่ทุกครั้ง ที่ยกหู โทรหลบบ้าน พ่อแม่ท่าน พูดคุย ปลุกใจเพลิน ให้กำลังใจ ให้สู้ ให้ก้าวเดิน บุกขึ้นเนิน ภูเขาฝัน ในทุกครา ฉันจึงยัง ยืนหยัด ในทางฝัน แล้วสักวัน จะย้อนคืน สู่บ้านนา เก็บประสบการณ์ ผ่านกาลเวลา นำพา พัฒนา บ้านเกิดกาย หัวข้อ: Re: ฉัน เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 20 กันยายน 2012, 11:25:AM (http://www.suansavarose.com/private_folder/shrub/Photograph1005.jpg) ขอให้เธอสมหวังดั่งใจฝัน ความมุ่งมั่นนั้นบรรลุถึงจุดหมาย โน้มน้าวเก็บกิ่งฝันพรรณราย เราทั้งหลายรอรับการกลับมา ยอดใบเหลียงเอียงคอรอเธออยู่ น้ำบูดูข้าวยำ..คร่ำครวญหา ยาง หยัดยืนยังคอยไม่ถอยล้า ดอกทุ้งฟ้า...โกปี้อ้อเฝ้ารอเธอ ---สะเลเต--- หัวข้อ: Re: ฉัน เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 20 กันยายน 2012, 04:43:PM บินหลาดงคงครางครวญหวนละห้อย นกกรงน้อยส่งสำเนียงเสียงเสนอ ลูกเนียงหมานลานสะตอยังรอเธอ ไข่นุ้ยเหออย่าลืมถิ่นแผ่นดินเรา โหม่งหนังลุงปี่โนราห์ฟังต้าหลาน ยามห่างบ้านนั่งรำลึกนึกแก้เหงา ศิลปะเพลงพื้นบ้านแต่นานเนา เก็บไว้เอาเป็นเสบียงหล่อเลี้ยงใจ เค้นความรู้วิชาการไปสานก่อ หยิบเข้าห่อม้วนใส่พกไม่ตกไหร ครั้นได้แล้วจงจากลาอย่าท่าใคร หิ้วเอาไปพัฒนาบ้านป่าดอน เนิน จำราย |