|
หัวข้อ: เซ็งง่ะ เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 17 กันยายน 2012, 08:34:PM 1.ริมหน้าต่าง ฝนหม่นมืดเมฆหนาบนฟ้ากว้าง ฉันมองไปอย่างอ้างว้างและเงียบเหงา ละอองฝนสาดกระเซ็นเย็นลมเล้า ท่ามเมฆหมอกสีดำเทาอันเหว่ว้า ความเยียบเย็นและเหน็บหนาวซ้ำเศร้าสร้อย หวนละห้อยในเล่ห์เสน่หา ที่พลัดพรากจากไปในกาลเวลา ร้อยทิวาพันทิวา...ยังคะนึง 2.ในห้อง เศษกระดาษที่เพียรเขียนครึ่งตระกล้า ฉันบันทึกถึงเธอว่าฉันคิดถึง แต่มิอาจแทนรู้สึกที่ตราตรึง มือฉันจึงบี้...บี้...ขยี้...ทิ้ง ในห้องที่เหงาเงียบไร้เสียงขับกล่อม ไม่มีกลิ่นหอมหวลความเพริศพริ้ง ไม่มีเพื่อนไม่มีใครในความจริง ฉันพักพิงในความโดดเดี่ยว...และเดียวดาย 3.คิดถึง ฉันเห็นเธอในความรู้สึกนึกคิด แต่มืดมิดดวงใจไม่อาจหมาย รักหนหลังที่มันพังทลาย เหมือนดั่งปราสาททรายมิคงทน ใครเจ็บกว่ากัน...ใครกันรู้สึก ยิ่งรำลึกยิ่งปวดร้าวขึ้นอีกหน แต่ฉันมิอาจรักใครได้อีกคน จึงคิดวกวนคร่ำครวญ...ถึงแต่เธอ 4.หักใจ ฉันไม่อยากมองไกลไปฟากฟ้า จึงกลับหน้าเข้าห้องคราวหมองเหม่อ ถึงคิดไขว่คว้าไปอาจไม่เจอ รักคงเพียงความพร่ำเพ้อของฉันเอง หัวข้อ: Re: เซ็งง่ะ เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 18 กันยายน 2012, 05:35:AM (http://www.lesla.com/board/file/3/20120504-210706-460688159.gif) ...เปลี่ยนคำที่ ว่า"เซ็ง" เป็น"เฮง"หนา แล้วก็อย่า แอบงอน ไปนอนเขลง เก็บกวาดจัด ห้องสวย ด้วยเสียงเพลง เปิดบรรเลง กล่อมใจ ยามไม่นอน... รัตนาวดี emo_60 emo_26 http://www.youtube.com/watch?v=oKyiiYZOS0c หัวข้อ: Re: เซ็งง่ะ เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 18 กันยายน 2012, 12:40:PM 1.ริมหน้าต่าง ฝนหม่นมืดเมฆหนาบนฟ้ากว้าง ฉันมองไปอย่างอ้างว้างและเงียบเหงา ละอองฝนสาดกระเซ็นเย็นลมเล้า ท่ามเมฆหมอกสีดำเทาอันเหว่ว้า ความเยียบเย็นและเหน็บหนาวซ้ำเศร้าสร้อย หวนละห้อยในเล่ห์เสน่หา ที่พลัดพรากจากไปในกาลเวลา ร้อยทิวาพันทิวา...ยังคะนึง 2.ในห้อง เศษกระดาษที่เพียรเขียนครึ่งตระกล้า ฉันบันทึกถึงเธอว่าฉันคิดถึง แต่มิอาจแทนรู้สึกที่ตราตรึง มือฉันจึงบี้...บี้...ขยี้...ทิ้ง ในห้องที่เหงาเงียบไร้เสียงขับกล่อม ไม่มีกลิ่นหอมหวลความเพริศพริ้ง ไม่มีเพื่อนไม่มีใครในความจริง ฉันพักพิงในความโดดเดี่ยว...และเดียวดาย 3.คิดถึง ฉันเห็นเธอในความรู้สึกนึกคิด แต่มืดมิดดวงใจไม่อาจหมาย รักหนหลังที่มันพังทลาย เหมือนดั่งปราสาททรายมิคงทน ใครเจ็บกว่ากัน...ใครกันรู้สึก ยิ่งรำลึกยิ่งปวดร้าวขึ้นอีกหน แต่ฉันมิอาจรักใครได้อีกคน จึงคิดวกวนคร่ำครวญ...ถึงแต่เธอ 4.หักใจ ฉันไม่อยากมองไกลไปฟากฟ้า จึงกลับหน้าเข้าห้องคราวหมองเหม่อ ถึงคิดไขว่คว้าไปอาจไม่เจอ รักคงเพียงความพร่ำเพ้อของฉันเอง emo_116 emo_116 ฝนกระหน่ำ ทุกวัน จนหวั่นไหว คิดถึงใคร คนหนึ่ง ซึ่งนอนเขลง อย่าลืมห่ม ผ้านะ จ๊ะตัวเอง พ่อคนเก่ง ฝนพรำ จะช้ำทรวง ปลายหน้าฝน ต้นหน้าหนาว หาสาวกอด อย่าอิดออด เรื่องมาก ฝากห่วงหวง อันหนาวเนื้อ เชื่อไหม ใหญ่ทั้งปวง ลมหนาวลวง ทวงถาม ครั่นคร้ามใจ มีสาวหนึ่ง คะนึงหา ทุกคราครั้ง ออกมานั่ง เหม่อลอย ระห้อยไห้ เมฆหมอกเคลื่อน เวียนวน จนฤทัย ต้องหมองไหม้ โดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย พันทอง emo_126 emo_126 emo_126 emo_126 หัวข้อ: Re: เซ็งง่ะ เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 18 กันยายน 2012, 02:30:PM emo_100 ปิดหน้าต่างล้างเหงาความเศร้าโศก ไล่วิโยคโบกลอยคอยข่มเหง แต่นี้ไปไม่ช้ำไม่ยำเกรง ให้วังเวงบรรเลงเร้าทุกข์เผาทรวง จะเก็บฤทธิ์คิดคะนึงเคยตรึงจิต ซ่อนแนบชิดปิดฤทัยอาลัยหวง มิให้หลอนย้อนยอกคอยหลอกลวง สร้างผลพวงบ่วงสะบัดมารัดคอ ถึงฟ้าหม่นฝนซ้ำกระหน่ำเนื่อง จะปลดเปลื้องเรื่องหลอกนอกห้องหอ ให้ลื่นไหลสายชลไม่ทนรอ พร้อมทุกข์ท้อขอส่งทิ้งลงไป ครั้นฟ้าใสใจเศร้าถูกเผาผลาญ เริงสำราญผ่านแผ้วดั่งแก้วใส ส่องสกาวพราวพร่างอยู่ข้างใน รื่นฤทัยในกมลสู่คนเดิม... " บูรพ์ " emo_126 |