พิมพ์หน้านี้ - อุทาหรณ์หมีกับหมู

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => ห้องฝึกเขียนกลอนตามฉันทลักษณ์ => ข้อความที่เริ่มโดย: อริญชย์ ที่ 16 กันยายน 2012, 06:11:PM



หัวข้อ: อุทาหรณ์หมีกับหมู
เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 16 กันยายน 2012, 06:11:PM
    อุทาหรณ์หมีกับหมู

หมีตัวใหญ่ในป่าเบื่อหน้าหมู
เพราะถูกขู่เช้าบ่ายว่าปลายแถว
แย่งอาหารกินกันแค่มันแกว
จึงสิ้นแววไมตรีเคยมีมา

หมูก็เซ็งทุกครั้งเห็นหลังหมี
พร้อมเดินหนีไปยืนสุดผืนป่า
ไม่อยากจะบรรจบหันสบตา
หลีกดีกว่าคอยข่มคารมกัน

เมื่อนายพรานเข้ามาเพื่อล่าหมู
หมีแอบดูด้วยใจคิดไหวหวั่น
เพียงร่างหมูถูกยิงล้มกลิ้งพลัน
พรานก็ยิงหมีนั้นตายทันใด!ฯ

                            อริญชย์
                        ๑๖/๙/๒๕๕๕
                     



 emo_107 emo_84 emo_60 emo_107


หัวข้อ: Re: หมีกับหมูผู้ถึงคราว
เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 16 กันยายน 2012, 06:29:PM



...อะไรกัน นักนี่ ป่ามีหมู
อะไรกัน เมื่อครู่ หมีดูเฉย
อะไรกัน นั่นเสียง ดังเปรี้ยงเลย
อะไรเอ่ย เสียงดัง ยังนั่งงง...

...แอบด้อมดู หมูหมี จะมีลาภ
พรานยิงบาป ฆ่าหมาย กิน ขาย ส่ง
ทั้งหมีหมู ตายพลัน ฉันล่ะปลง
เราเป็นเพียง กระจง รอดหลงไพร...

รัตนาวดี
emo_60


หัวข้อ: Re: หมีกับหมูผู้ถึงคราว
เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 16 กันยายน 2012, 08:11:PM
นึกสงสารนายพรานคงอานแน่
คงหนักแย่หมู-หมี เบาที่ไหน
กว่าจะถึงคงอนาถแทบขาดใจ
กว่าจะไปถึงบ้านพาลเป็นลม

พรานคนนี้โลภจังเอาทั้งสอง
ไม่ตรึกตรองวิเคราะห์ให้เหมาะสม
เก็บตัวหนึ่งตัวใดเอาไว้ชม
นี่ดันล้มทั้งคู่ตาย..กินไม่ทัน

ณัช

 emo_25


หัวข้อ: Re: หมีกับหมูผู้ถึงคราว
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 16 กันยายน 2012, 09:27:PM
emo_100 emo_100 emo_100
ทั้งหมีหมู เนื้อมัน หั่นหมักไว้
ส่วนเครื่องใน ปิ้งย่้าง อย่างสุขสันต์
แกล้มเหล้าขาว สุดยอด ปอดไส้ตัน
น้ำจิ้มนั้น เยาะข้าวขั้ว ชัวร์นะคุณ

กินแก้หนาว คราวหน้า ล่าช้างใหญ่
แค่หมีหมู น้อยไป ใจครุกรุ่น
ยำเนิ้อช้าง ได้ลิ้ม ชิมเป็นบุญ
โปรดการุญ ที่เล่้า เดาเอาเอง
พันทอง
 emo_126 emo_126


หัวข้อ: Re: อุทาหรณ์หมีกับหมู
เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 17 กันยายน 2012, 04:54:PM
       อุทาหรณ์หมีกับหมู

            ๑

หมีตัวใหญ่ในป่าเบื่อหน้าหมู
เพราะถูกขู่เช้าบ่ายว่าปลายแถว
แย่งอาหารกินกันแค่มันแกว
จึงสิ้นแววไมตรีเคยมีมา

หมูก็เซ็งทุกครั้งเห็นหลังหมี
พร้อมเดินหนีไปยืนสุดผืนป่า
ไม่อยากจะบรรจบหันสบตา
หลีกดีกว่าคอยข่มคารมกัน

เมื่อนายพรานเข้ามาเพื่อล่าหมู
หมีแอบดูด้วยใจคิดไหวหวั่น
เพียงร่างหมูถูกยิงล้มกลิ้งพลัน
พรานก็ยิงหมีนั้นตายทันใด!ฯ                           



            ๒

เพราะหมีหมูเคียดแค้นกันแน่นอก
จึงตายตกพลาดท่าในป่าใหญ่
อุทาหรณ์ทะเลาะกันคือบรรลัย
ไม่เตือนภัยต่อมิตรด้วยคิดเคือง

เมื่อหมูถูกพรานป่าตามล่าโหด
หมีลิงโลดดีใจจนได้เรื่อง
พรานจึงหันยิงหมีพรุนกระสุนเปลือง
หมูหมีเขื่องเลยล้มกองทั้งสองเอย!ฯ

                          อริญชย์
                       ๑๗/๙/๒๕๕๕



emo_107 emo_60 emo_107