|
หัวข้อ: กลัว? เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 05 กันยายน 2012, 10:22:PM เขาว่าวิหค เมื่อนกร้อง พาใจเศร้าหม่นหมอง อุระฉงน ยามเย็นย่ำ,ค่ำมา ธราดล วิตกวิกล มืดหม่นมัว จักเยื้องย่างทางใดก็คล้ายบอด เส้นทางตลอด ทอดท่าฟ้าสลัว มีแต่ใจกับใจใคร่หวาดกลัว ดุ่มเดินหันทิศทั่วกับตัวเอง นึกท่องมนต์ นโม จบสามรอบ ยังคำตอบว่า “กลัว” รัวใจ,เร่ง คล้ายกลองหมู่ชุดใหญ่ไล่ละเลง ให้ความกลัวที่ข่มเหงหดหายไป เหลือแต่ตนและตน พึงยลจิต กลัวอะไรในความคิด พินิจใหม่ สิ่งมืดมนที่หลงมากับใจ ฤๅ..สิ่งใดกันแน่ ที่หวาดกลัว หัวข้อ: Re: กลัว? เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 06 กันยายน 2012, 07:20:AM คงเพราะอยู่คนเดียวจึงเปลี่ยวเหงา มีเพียงเงาของตนวนเวียนทั่ว ความเดียวดายทำให้ใจสั่นรัว ยามฟ้ามัวหม่นไปใจระแวง ท่องนะโมเข้าไว้ตั่งใจมั่น ขออย่าหวั่นสิ่งใดต้องใจแข็ง หลวงพ่อโกยหน้าตั้งวิ่งอย่างแรง แม้คอแห้งน้ำท่าอย่าแวะกิน ณัชชา emo_86 หัวข้อ: Re: กลัว? เริ่มหัวข้อโดย: yaguza ที่ 06 กันยายน 2012, 12:13:PM ไม่เคยกลัว หน้าไหน บอกให้รู้ แม้ศัตรู จะย่าม มาข้ามถิ่น ละเลงเลือด ไหลหยด ลงรดดิน หากหยามหมิ่น ศักดิ์ศรี ต้องมีตาย เมื่อวานนี้ ทีเห็น เกือบเป็นศพ ยังไปจบ เรื่องเคลียร์ ค่าเสียหาย มาอัดอั้น เหลืออด แทบหมดลาย ลูกผู้ชาย ถูกเมียสั่ง ให้ล้างชาม ...ยากูซ่า.... |