พิมพ์หน้านี้ - ที่พึ่งแห่งตน

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: สุวรรณ ที่ 02 กันยายน 2012, 12:45:AM



หัวข้อ: ที่พึ่งแห่งตน
เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 02 กันยายน 2012, 12:45:AM
ผ่านวันคืนตื่นอยู่เพื่อดูโลก
ทุกข์ สุข โศก ยังเยือน มิเลือนหาย
แม้วันนี้ พรุ่งนี้ เหมือนเดียวดาย
แต่อยู่ไปก็คล้ายไม่ดายเดียว

เนื่อง..ยังดาว นำแสงทอภาพฝัน
ส่องอำพันสู่ใจให้แลเหลียว
ทุกอณูฝันมั่นฟั่นเป็นเกลียว
คอยยึดเหนี่ยวหัวใจไม่ไหวเอน

แม้เหนื่อยยากบากบั่นเพื่อวันหน้า
ด้วยศรัทธาฝ่าไปอย่างใจเห็น
ดีที่สุดเท่าที่เหงื่อกายกระเซ็น
แม้ยากเข็ญลำเค็ญนักจงสู้ทน

อาจมีวันฟ้าใสในวันใหม่
ด้วยเพราะใจยึดความเพียรเป็นต้นหน
ฝ่าวิบากวิบัติกรรมอย่างแยบยล
ยึดตัวตนเป็นที่พึ่งไม่ผันแปร

ผุดภาพ...วามวันอันสดใส
ต่อกำลังหัวใจมิให้แพ้
ปัจจุบัน ฮึดสู้หนอดวงแด
อีกไม่นานฝันแค่ถึงเอื้อมแล้ว


หัวข้อ: Re: ที่พึ่งแห่งตน
เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 02 กันยายน 2012, 10:56:AM
http://www.youtube.com/watch?v=MAx4dwdzPo0#noexternalembed&feature=player_detailpage (http://www.youtube.com/watch?v=MAx4dwdzPo0#noexternalembed&feature=player_detailpage)

ความผิดหวังครั้งใหญ่ได้ผ่านพ้น
จึงพึ่งตนลุกขึ้นยืนฝืนแน่แน่ว
ด้วยความหวังครั้งใหม่ไม่คลาดแคล้ว
มีน้องแก้วกำลังใจให้พี่ชาย

บ้านเรือนหายกับสายน้ำไปต่อหน้า
ยืนผวาตาค้างหมดรถเสียหาย
น้ำไหลบ่าจากภูเขาเราเกือบตาย
โถ..ชีวิตมันวุ่นวายทุกข์เหลือทน

ทั้งหนี้สินรุงรังพังหมดสิ้น
ทั้งทรัพย์สินเงินทองไหลกับสายฝน
เคยร่ำรวยล้นฟ้ากลับยากจน
ต้องหมองหม่นก้มหน้าน้ำตานอง

เกือบกระโดดน้ำตายหมายชีวิต
เคยแอบคิดฆ่าตัวเองเกรงหม่นหมอง
ยึดพระธรรมนำในใจใคร่ตรึกตรอง
หันมามอง..เห็นตัวตน..คนพอเพียง..

                       ริน ดอนบูรพา
                           ๒ ก.ย. ๕๕


หัวข้อ: Re: ที่พึ่งแห่งตน
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำตาพันปี ที่ 03 กันยายน 2012, 11:07:PM
สิ่งที่หวังในชีวิตคืออะไร สิ่งที่ได้เป็นดั่งหวังหรือไม่หนา
สิ่งที่ได้ผันผ่านไปในชีวา พิจารณาคุณค่านั้นอยู่ที่ได้
เมื่อเจอทุกข์จึงเข้าใจในชีวิต เมื่อมิติดตามกระแสจึงมิหลง
จะรู้สุขจึงต้องรู้วางปลง เผื่อใจลงกับสมมุติสิ่งนอกกาย
หลากหลายครั้งมืดมนหลทางแก้ แต่มิได้สูญสิ้นซึ่งความหวัง
มากหลากชนมากเรื่องทุกข์ในชีวัน เมฆหมอกนั้นผ่านไปแสงทองงาม
ในยามที่พบเจอกับปัญหา จะมีใครคลายโศรกให้เราได้
คงมีแต่มิตรแท้ไม่ห่างไกล ตนคือมิตรแห่งตนไซร้ "คือพึ่งตน"


หัวข้อ: Re: ที่พึ่งแห่งตน
เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 05 กันยายน 2012, 09:25:PM
[url]http://www.youtube.com/watch?v=MAx4dwdzPo0#noexternalembed&feature=player_detailpage[/url] ([url]http://www.youtube.com/watch?v=MAx4dwdzPo0#noexternalembed&feature=player_detailpage[/url])

ความผิดหวังครั้งใหญ่ได้ผ่านพ้น
จึงพึ่งตนลุกขึ้นยืนฝืนแน่แน่ว
ด้วยความหวังครั้งใหม่ไม่คลาดแคล้ว
มีน้องแก้วกำลังใจให้พี่ชาย

บ้านเรือนหายกับสายน้ำไปต่อหน้า
ยืนผวาตาค้างหมดรถเสียหาย
น้ำไหลบ่าจากภูเขาเราเกือบตาย
โถ..ชีวิตมันวุ่นวายทุกข์เหลือทน

ทั้งหนี้สินรุงรังพังหมดสิ้น
ทั้งทรัพย์สินเงินทองไหลกับสายฝน
เคยร่ำรวยล้นฟ้ากลับยากจน
ต้องหมองหม่นก้มหน้าน้ำตานอง

เกือบกระโดดน้ำตายหมายชีวิต
เคยแอบคิดฆ่าตัวเองเกรงหม่นหมอง
ยึดพระธรรมนำในใจใคร่ตรึกตรอง
หันมามอง..เห็นตัวตน..คนพอเพียง..

                       ริน ดอนบูรพา
                           ๒ ก.ย. ๕๕


ท่ามเวิ้งว้างวังวนอนธการ
หาใดไหนเทียมทาน ในความเที่ยง
แน่นอนในไม่แน่นอน คอนเคยเคียง
มามลายไปเกลี้ยงกับสายธาร

คืนชเลเห่คลื่น ครืน , ชีวิต
พาเปลี่ยนทิศ ชนิดหลักพัสถาน
บ้านเคยอยู่อู่เคยนอน ก่อน,โอฬาร
กลับต้องอันตรธานพานพังภินท์

กำลังใจอยู่ที่ตน บนความยาก
แม้หนทางลำบาก ยากทรัพย์สิน
เถิดอย่าท้อ ต่อสู้ อุ้มชูชีวิน
เพื่อพลิกผินวิกฤตนี้ ให้ผ่านไป

เป็นกำลังใจให้นะคะ (^_^)~


หัวข้อ: Re: ที่พึ่งแห่งตน
เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 05 กันยายน 2012, 10:11:PM
สิ่งที่หวังในชีวิตคืออะไร สิ่งที่ได้เป็นดั่งหวังหรือไม่หนา
สิ่งที่ได้ผันผ่านไปในชีวา พิจารณาคุณค่านั้นอยู่ที่ได้
เมื่อเจอทุกข์จึงเข้าใจในชีวิต เมื่อมิติดตามกระแสจึงมิหลง
จะรู้สุขจึงต้องรู้วางปลง เผื่อใจลงกับสมมุติสิ่งนอกกาย
หลากหลายครั้งมืดมนหลทางแก้ แต่มิได้สูญสิ้นซึ่งความหวัง
มากหลากชนมากเรื่องทุกข์ในชีวัน เมฆหมอกนั้นผ่านไปแสงทองงาม
ในยามที่พบเจอกับปัญหา จะมีใครคลายโศรกให้เราได้
คงมีแต่มิตรแท้ไม่ห่างไกล ตนคือมิตรแห่งตนไซร้ "คือพึ่งตน"




อาจสร่างโศกโลกเศร้า เบาลงนิด
ด้วยดวงจิตคิดสร้างทางกุศล
เพียรมานะอุตสาหะพึ่งพาตน
ยึดมั่นความอดทนที่พึงมี



หัวข้อ: Re: อัตตา หิ อัตตโน นาโถ : ที่พึ่งแห่งตน
เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 05 กันยายน 2012, 10:57:PM
อัตตา หิ อัตตโน นาโถ
************
 
  มิใยใคร จะพึ่ง ซึ่งพระเจ้า
แต่พวกเรา ชาวพุทธ- ศาสนา
ผู้เชื่อฟัง โอวาท พระศาสดา
พึ่งธรรมา คือพึ่ง ซึ่งตัวเอง  

ประกอบกรรม นำมา ซึ่งโภคผล
ตั้งแต่ต้น จนปลาย ได้เหมาะเหม็ง
ทั้งทางโลก ทางธรรม ก็ยำเกรง
ถือเลบง สร้างตัว อยู่ทั่วกัน

อัตตา หิ อัตตโน นาโถ แปล
ว่า "ตัวพึ่ง ตัว" แน่, ถ้าบิดผัน
เป็นอื่นไป วนเวียน พาเหียรครัน
พึ่งเขานั้น ไม่ "หนึ่ง" เหมือนพึ่งตัว ฯ  
******************************
พุทธทาส ภิกขุ
สวนโมกขพลาราม อ.ไชยา จ.สุราษฎร์ธานี

 

If It Is To Be

It Is Up To Me