|
หัวข้อ: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 28 สิงหาคม 2012, 03:28:AM (http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSiGp3rBdvitrXncHoZhpshecsxMRu-hWeDiTEg7k4KGArWdGcV) เจอหน้าจอ.ทีไร.สั่งให้นอน เพิ่งตื่นตอน.ตีสอง.ของวันใหม่ โปรดช่วยอยู่.เป็นเพื่อน.เหมือนบางใคร ส่งหัวใจ.รัญจวน.มาครวญคราง เจอหน้ากัน.ทีไร.ไล่ให้นอน อยากเขียนกลอน.ซึ้งด้วย.ไม่ช่วยบ้าง หวังพูดคุย.กันดู.เพื่อปูทาง เธอกลับวาง.ความห่วงใย.ไล่ไปนอน อยากจะเห็น.กลอนเรียง.อยู่เคียงคู่ เปิดหัวใจ.กันดู.อยู่ให้อ้อน แม้นยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ.ตื้อด้วยกลอน ใครสัญจร.ผ่านมา.ออกอาการ ไม่เจอกัน.ใจไม่ดี.กลัวหนีหน้า กลับมาว่า..ก็ได้.อย่าย้ายบ้าน ยอมเห็นเธอ.หน้าจอ.ทรมาน ดีกว่าการ.รอคอย.แบบน้อยใจ emo_62 หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 28 สิงหาคม 2012, 07:30:AM emo_116 โอ้ว่าใจไยเต้นไม่เป็นส่ำ ดุจกลองย่ำซ้ำเห็นเช่นไฉน ไม่เคยเห็นเป็นมาแต่คราใด ประหลาดใจไม่สงบยามพบเจอ นี่ใช่ไหมใครซึ้งจึงประจักษ์ ยามพิษรักสมัครแนบแอบเสนอ ช่างกระไรในกมลใคร่ปรนเปรอ เพียงพบเธอละเมอฝันขึ้นทันใด อยากจะยุดฉุดใจสู้ใฝ่ยื้อ แต่ช่างดื้อถือรักเกินหักไหว ปากเสแสร้งแกล้งเมินยากเดินไป ด้วยว่าใจไม่จำจะนำพา ขอวิงวอนอ้อนคะนึงใครหนึ่งนั้น เอ่ยจำนรรจ์ฝันถึงใครหนึ่งหนา อย่าแค่ก่นบ่นใบ้ในอุรา กล่าววาจามาให้ได้ยินยล... emo_56 " บูรพ์ " ป.ล.ต่างคนต่างดื้อนะ... emo_20 emo_126 หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: มัดตน ที่ 28 สิงหาคม 2012, 07:55:AM ยกมา ยอมเห็นเธอ.หน้าจอ.ทรมาน ดีกว่าการ.รอคอย.แบบน้อยใจ (มิวสิค) เปิดหน้าจอทุกทีมีแต่เจ้า จะมาเฝ้าเอาโล่หรือไฉน รู้เถิดหนาว่าพี่นี้ห่วงใย เกรงป่วยไข้เพราะพักมิเพียงพอ ช่างดึงดื้อถือดีมีมานะ ไม่ลดละวลีมาอี๋อ๋อ แกล้งนำคำสัมผัสมาขัดกรอ มาต่อล้อต่อเถียงเรียงร้อยกรอง อย่ามัวนั่งหน้านิ่วเลยมิวจ๋า ดูสิสารรูปเริ่มซูบหมอง พี่พลอยนั่งชูคอรอเนื้อทอง เจ้านวลน้องมาเล่น..ผีผ้านวม. (อิอิ) emo_87 หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 28 สิงหาคม 2012, 11:48:AM emo_116 โอ้ว่าใจไยเต้นไม่เป็นส่ำ ดุจกลองย่ำซ้ำเห็นเช่นไฉน ไม่เคยเห็นเป็นมาแต่คราใด ประหลาดใจไม่สงบยามพบเจอ นี่ใช่ไหมใครซึ้งจึงประจักษ์ ยามพิษรักสมัครแนบแอบเสนอ ช่างกระไรในกมลใคร่ปรนเปรอ เพียงพบเธอละเมอฝันขึ้นทันใด ......" บูรพ์ "...... ดึกเพียงใดวางกลอน..รออ้อนพี่ รุ่งสุรีย์มีหนึ่ง..กึ่งเฉไฉ วางคำกลอนอ้อนกลับได้จับใจ ละเมียดละไมอบอุ่นเป็นบุญพา อีกเมื่อไหร่เล่าหนอ..จะขอแต่ง* หัวใจแบ่งหญิงใด..จึงไม่กล้า น้องไม่ห่วงเจ้าประจำเห็นตำตา ห่วงแต่คนร่วมชายคา..จะว่าเอา!! (*จะขอแต่ง...อ่ะ...แต่งงานนะคะ!..ไม่ใช่แต่งกลอน emo_26 ) หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 28 สิงหาคม 2012, 12:47:PM emo_100 อยากแบ่งร่างสร้างฤดีไม่มีสิ้น มอบโฉมฉินยินยลยามตนเหงา ช่วยผ่อนจินต์ถวิลฝันได้บรรเทา หมดซึมเซาเปล่าเปลี่ยวดั่งเดียวดาย แต่อกเราเฝ้าแลได้แต่คิด ยากลิขิตบิดผันดังมั่นหมาย ก็เพียงหนึ่งจะพึงหวังทั้งใจกาย เกินจะย้ายจ่ายแจกแล้วแยกปัน หากวันใดไหนว่างสร้างกุศล ขอบุญดลผลเลิศประเสริฐสรรพ์ ให้น้องพี่นี้ชาติหน้ามาข้องกัน ร่วมชีวันฉันท์ชื่นเป็นหมื่นปี... emo_26 " บูรพ์ " emo_126 หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: ..กุสุมา.. ที่ 28 สิงหาคม 2012, 12:52:PM ต่อน้องมิวสิคคับป๋ม emo_33 emo_33 emo_33 รอคนดื้อคือคำนำหน้าแต่ง น้องอย่าแกล้งลวงพี่นี้อับเฉา น้องมิวจ๊ะมิวจ๋าว่ารักเรา พี่ขอเหมาหัวใจให้ไหมเออ คารมอ้อนย้อนยอกหลอกที่หนึ่ง กว่าจะถึงตามทันปั่นจนเซ่อ วันนี้ยอมแต่งแน่มิวแบเบอร์ อย่าหลอกเด้อ..เธอง้อขอแต่งงาน(กลอน) (http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSE6HQ9voQ_7rmzvaG_f52RCEYBkbXnUgV3a-9UeVSGRy6Clrr2Sw) emo_116 emo_95 หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 28 สิงหาคม 2012, 03:02:PM ดีกว่าการ.รอคอย.ที่น้อยใจ แม่สั่งนัก สั่งหนา ห้ามอย่าข้อง มือรัวกลอง ดนตรี ปี่ไฉน สาวช่างซอ ลิเก เมล์รถไฟ เชื่อไม่ได้ ทุกราย อาจวายวาง ยิ่งนักร้อง ผ่ิองผิว ชื่อมิวสิค ลูกจงหลีก หลบจ้อง ต้องไกลห่าง ถ้างวยงง หลงกล ต้องมนต์นาง มิเหลือค้าง ถูกงับ ปอดตับไต นึกถึงคำ ของแม่ แต่ก็สาย พอเธอหาย เพียงแป๊บ แอบร้องไห้ ยากจะฝืน รั้งตัว หยุดหัวใจ ปากว่าไม่ ใจซื่อ ดื้อว่ารัก emo_116 รพีกาญจน์ 59 หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 28 สิงหาคม 2012, 04:01:PM (http://image.ohozaa.com/i/d8b/8ikzpP.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/w3Re8R017DabAuwU) หันซบอก พันทอง ปองรักแน่ จริงใจแท้ ว่าไง ไยคิดหนัก ชอบจังเลย คนมีธรรม เพราะช้ำรัก ขอปักหลัก แอ่วเหนือ เบื่อเมืองกรุง อยากไปเป็น ชาวสวน พรวนดินช่วย เมืองลำพูน พาอวย คงรวยรุ่ง หนีน้ำครำ ย่ำแย่ แพ้พิษยุง ใจหมายมุ่ง แน่วแน่ แหมสุขใจ พันอง (http://image.ohozaa.com/i/d8b/8ikzpP.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/w3Re8R017DabAuwU) หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: ..กุสุมา.. ที่ 28 สิงหาคม 2012, 05:15:PM ปากว่าไม่ ใจซื่อ ดื้อว่ารัก emo_116 รพีกาญจน์ 59 คุณแม่ท่านก็สั่งอย่างแม่พี่ จ้าวรพีฯหลีสาวข่าวประจักษ์ สาวเจียงใหม่..ชัยศรีพี่เข้าทัก น่าชังนักรักเล่ห์ลิเกซอ ร้องลิเกเร่แกร่วแถวบาซ่า ออกนำหน้าพาเราเข้าไปขอ ขายว่านงูชูยา..หลอกตารอ ถูกปังตอไล่สับกลับหละปูน ยังไม่เข็ดไม่เข็ดหมกเม็ดมิว วิ่งฉิวฉิวลิ่วตรงลงน้ำขุ่น เห็นมะมิวผิวอ่อนต้อนละมุน เจ้าประคู้น..รักดื้อซื้อเถือที ..แม่หญิงดอกคำ.. emo_100 emo_95 emo_116 หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว ที่ 28 สิงหาคม 2012, 05:32:PM emo_85 สาวเจียงใหม่ โดนสั่ง ดั่งพิซซ่า แม่เปิ้นด่า อดเอา เจ้าอย่าหนี เจื่ออ้ายเต๊อะ เนื้อทอง นองคนดี แม่เฮามี พระกุณ บุญสมปาน อ้ายก่โดน แม่สั่ง ดั่งสายใจ๋ ยะจ๊ะได อดเอา เฮาเป๋นหนาน กึ๊ดว่าจะ หนีละ ไปยะงาน ไปยะก๋าร เมืองหรู อยู่กับเมีย ( อิอิอิ อู้เล่นบ่ดายเน้อ บ่มีเมียเตื่อเน้อ โสดอยู่ อิอิอิ ) แต่งต๋ามภาษาท้องถิ่นเน้อ เมือง นันทบุรีศรีนครน่าน กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 28 สิงหาคม 2012, 07:26:PM (http://image.ohozaa.com/i/d8b/8ikzpP.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/w3Re8R017DabAuwU) เปิดหน้าจอทุกทีมีแต่เจ้า จะมาเฝ้าเอาโล่หรือไฉน รู้เถิดหนาว่าพี่นี้ห่วงใย เกรงป่วยไข้เพราะพักมิเพียงพอ ....พี่"มัดตน".... "พี่มัดตน"..เสแสร้ง.แฝงรู้สึก คงตรองตรึก.ปรารถนา.อยากมาขอ ครวญเรียกมิว.ทุกคำ.ในลำคอ หมายพนอ.ก่อนหนาว.ไร้สาวใด .....มิวสิก..... นึกถึงคำ ของแม่ แต่ก็สาย พอเธอหาย เพียวแป๊บ แอบร้องไห้ ยากจะฝืน รั้งตัว หยุดหัวใจ ปากว่าไม่ ใจซื่อ ดื้อว่ารัก .....พี่รพีฯ..... หันซบอก พันทอง ปองรักแน่ จริงใจแท้ ว่าไง ไยคิดหนัก ชอบจังเลย คนมีธรรม เพราะช้ำรัก ขอปักหลัก แอ่วเหนือ เบื่อเมืองกรุง อยากไปเป็น ชาวสวน พรวนดินช่วย เมืองลำพูน พาอวย คงรวยรุ่ง หนีน้ำครำ ย่ำแย่ แพ้พิษยุง ใจหมายมุ่ง แน่วแน่ แหมสุขใจ ...พันทอง... "พี่รพีฯ".เชื่อน้อง.พันทอง"นะ ลืมหนูซะ.หากท้อ.รอบ่ไหว เธอยะงาน.ยะพรวน.สวนลำไย พี่จะได๋.เป็นสุข.ขลุกกะนาง คิว"แม่หญิงดอกคำ"..อย่าขำน้อง มิวเรียกร้อง.รัก.หลง.สงสารบ้าง ทุกสำนวน.ครวญคำ.ลำนำวาง เป็นแนวทาง.ให้ชาย.มาตายรัง ตัวอย่างเช่น."พี่บูรพ์".ดูจะซื่อ ใช้หนังสือ.เสกเป่า.เล่าความหลัง นำอักษร.กลอนรัด.มัดภวังค์ ดุจได้ฟัง.คนธรรพ์.(ประพันธ์)ยั่วกากี (http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSE6HQ9voQ_7rmzvaG_f52RCEYBkbXnUgV3a-9UeVSGRy6Clrr2Sw) หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 28 สิงหาคม 2012, 09:18:PM ([url]http://image.ohozaa.com/i/d8b/8ikzpP.gif[/url]) ([url]http://image.ohozaa.com/view2/w3Re8R017DabAuwU[/url]) หันซบอก พันทอง ปองรักแน่ จริงใจแท้ ว่าไง ไยคิดหนัก ชอบจังเลย คนมีธรรม เพราะช้ำรัก ขอปักหลัก แอ่วเหนือ เบื่อเมืองกรุง อยากไปเป็น ชาวสวน พรวนดินช่วย เมืองลำพูน พาอวย คงรวยรุ่ง หนีน้ำครำ ย่ำแย่ แพ้พิษยุง ใจหมายมุ่ง แน่วแน่ แหมสุขใจ พันอง ([url]http://image.ohozaa.com/i/d8b/8ikzpP.gif[/url]) ([url]http://image.ohozaa.com/view2/w3Re8R017DabAuwU[/url]) เอ๊ะ มีใคร เมียงมอง แอบจ้องอยู่ ชำเลืองดู สล่า ทำหน้า่ไหม้ ตาเขียวปัด เป็นวง ตรงนั่นไง เคยถูกไล่ ถลุง ห้ามยุ่งพัน ไปพ้นซะ รพี หนีไปเสีย อย่านัวเนีย เล็มเลาะ เกาะแฟนฉัน เดี๋ยวก็รู้ เป็นเรื่อง โกรธเคืองกัน โดนไล่ฟัน ดุเดือด เลือดกระจาย เสียงแข็งทื่อ มือมา ว่าทวงหนี้ ดอกค้่างปี สามหมื่น ต้องคืนจ่าย โปรดเห็นใจ น้องพัน อันตราย ขอบ๊ายบาย จากจร ไปก่อนเนอ emo_103 รพีกาญจน์ 59 หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 28 สิงหาคม 2012, 09:26:PM ปากว่าไม่ ใจซื่อ ดื้อว่ารัก emo_116 รพีกาญจน์ 59 คุณแม่ท่านก็สั่งอย่างแม่พี่ จ้าวรพีฯหลีสาวข่าวประจักษ์ สาวเจียงใหม่..ชัยศรีพี่เข้าทัก น่าชังนักรักเล่ห์ลิเกซอ ร้องลิเกเร่แกร่วแถวบาซ่า ออกนำหน้าพาเราเข้าไปขอ ขายว่านงูชูยา..หลอกตารอ ถูกปังตอไล่สับกลับหละปูน ยังไม่เข็ดไม่เข็ดหมกเม็ดมิว วิ่งฉิวฉิวลิ่วตรงลงน้ำขุ่น เห็นมะมิวผิวอ่อนต้อนละมุน เจ้าประคู้น..รักดื้อซื้อเถือที ..แม่หญิงดอกคำ.. emo_100 emo_95 emo_116 พูดสนุก ถูกใจ แก้มให้จุ๊ฟ โกรธก็ทุบ ทารุณ กับคุณพี่ นึกความหลัง ครั้งเก่า เราบ้างซี เตะต่อยตี ด่าซ้ำ ทำได้ไง จะก้าวโกย โวยวาย แสนอายเพื่อน จำหน้าเจื่อน บิดก้น กลั้นทนไหว พรุ่งนี้กลัว ตัวเจ็บ เก็บลำไย ตะกร้าใหญ่ แบกลง ส่งโรงงาน โอย โอ๊ยปวด นวดไหล่ ให้ทีเจ้า แม่สะเดา เมืองตาก ข้าวหมากหวาน ตรงหัวใจ ใสสด กดนานนาน รพีกาญจน์ เย้าหยอก รักดอกคำ emo_116 หัวข้อ: Re: ...ยิ่งสั่ง-ยิ่งดื้อ... เริ่มหัวข้อโดย: addy ที่ 29 สิงหาคม 2012, 10:26:PM บึ่งมาหาถึงถิ่นได้ยินเจ้า
โกรธที่พี่คอยเฝ้าทุกเช้าค่ำ พอเปิดคอมพ์เห็นเจ้าเฝ้าประจำ บอกไม่ทำก็ต้องสั่งอย่างตั้งใจ พี่เป็นห่วงรู้มั๊ยยัยเด็กดื้อ ทำใสซื่อทุกวันน่าหมั่นไส้ พี่มาเยี่ยมกลับบ่นง่วงให้ห่วงใย จึงร่ำไรเขียนไว้ให้เจ้าดู ....addy.... emo_87 อุตส่าห์มาเยี่ยมหนีไปนอนเฉยเลยเดี๋ยวขโมยโน๊ตบุ๊คกลับกรุงเทพซะดีมั๊ง |