พิมพ์หน้านี้ - สู่คืนและวันที่ฝันใฝ่

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนให้กำลังใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: อริญชย์ ที่ 23 สิงหาคม 2012, 12:01:PM



หัวข้อ: สู่คืนและวันที่ฝันใฝ่
เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 23 สิงหาคม 2012, 12:01:PM
     

       สู่คืนและวันที่ฝันใฝ่

ยอมรับเคยท้อแท้เจ็บแพ้พ่าย
ไร้จุดหมายปลายทางเคว้งคว้างฝัน
ไม่อาจยิ้มหยัดยืนต่อคืนวัน
เก็บจาบัลย์ช้ำหม่นอยู่คนเดียว

มองเห็นโลกไร้ค่าไม่น่าอยู่
กลายเป็นผู้อ่อนแอสิ้นแลเหลียว
ดวงหน้าปานถูกรีดจนซีดเซียว
อยู่เปล่าเปลี่ยวไม่กล้าสบตาใคร

แต่เมื่อได้หวนคิดชีวิตว่า
ยังมีค่าเริ่มต้นฝึกฝนใหม่
จึงลุกขึ้นเพื่อขอก้าวต่อไป
สู่เส้นชัยที่หวังอีกครั้งครา

วันนี้ได้ถึงฝั่งที่หวังแล้ว
เห็นวาวแววเดือนดาวที่พราวฟ้า
คล้ายรางวัลแก้วมณีปลอบชีวา
จึงน้ำตาเอิบอิ่มคลอปริ่มทรวง!ฯ

                       อริญชย์
                   ๒๓/๘/๒๕๕๕




http://www.youtube.com/watch?v=6TBZX2BlbsY&feature=related



 emo_107 emo_60 emo_84 emo_60 emo_107


หัวข้อ: Re: สู่คืนและวันที่ฝันใฝ่
เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 23 สิงหาคม 2012, 12:25:PM
สะพรั่งพราว ดาวบนฟ้า ส่องไสว
เหมือนดวงใจ หลายหลายคน ที่เป็นห่วง
ส่งแรงใจ ให้อริญชย์ พร้อมทุกดวง
ให้ผ่านช่วง เรื่องเลวร้าย กลายเป็นดี
เมื่อคิดฝัน วันนี้แล้ว ต้องดีแน่
ความอ่อนแอ อริญชย์สู้ มันต้องหนี
อยู่ไม่ได้ กับคนเก่ง ตลอดปี
ทำอย่างนี้ เสมอไป เจริญจริงครับ


หัวข้อ: Re: สู่คืนและวันที่ฝันใฝ่
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 23 สิงหาคม 2012, 12:58:PM

จึงน้ำตาเอิบอิ่มคลอปริ่มทรวง!ฯ

ก้าวพลาดพลั้ง ทั้งล้ม นั่งก้มหน้า
หลั่งน้ำตา กอดเข่า เศร้าใหญ่หลวง
มิยอมโทษ โกรธใคร ไพล่ว่าดวง
ขอทักทวง ความชอบ หวนตอบคืน

ด้วยกะล่อน อ่อนแอ จึงแพ้โลก
ไยต้องโศก ทุรน ทน.อด.ฝืน
กำสองหมัด กัดฟัน ยันลุกยืน
ยิ้มหน้าชื่น สองนิ้วชู สู้ต่อไป

คิงอาเธอร์ ระเห็จ ศึกเจ็ดครั้ง
ขึ้นบัลลังก์ อังกฤษ พิชิตได้
สองสามหน แค่เห็น จะเป็นไร
ชีวิตไม่ ปลดปลง คงพบดี

เลือดไหลหยด อดอม มิถ่มถุย
เดินหน้าลุย มิหวั่น พรั่นศักดิ์ศรี
ตามครรลอง ครองธรรม นำชีวี
แหละจึงมี ทุกอย่าง เป็นรางวัล

 emo_126

รพีกาญจน์ 59



หัวข้อ: Re: สู่คืนและวันที่ฝันใฝ่
เริ่มหัวข้อโดย: D ที่ 23 สิงหาคม 2012, 03:14:PM
(http://www.bloggang.com/data/lovelovelovely/picture/1182505410.gif)

จบศึกษา หาใฝ่ ในเมืองฟ้า
ดั้นด้นมา อยู่กรุง มุ่งสู่ฝัน
แม้หนทาง กว้างไกล ไม่สำคัญ
สารพัน หลากงาน สรรสร้างตัว

เพื่อนสรวลเส เฮฮา พามีบ้าง
มีหลงทาง เสียเวลา พาสลัว
กลับคืนย้อน ถิ่นเก่า มิเมามัว
ด้วยเกรงกลัว แม่พ่อ ท้อและอาย

ลุกแล้วล้ม ล้มแล้วลุก ทุกข์ปนลาภ
เหงื่อเคยอาบ ต่างน้ำ ระกำหลาย
เหนื่อยมามาก ลำบากล้น จนบั้นปลาย
ถึงสบาย ภูมิใจ ในผลงาน

"ดิน"

(http://www.bloggang.com/data/lovelovelovely/picture/1182505410.gif)