|
หัวข้อ: "คน" เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 13 สิงหาคม 2012, 11:06:PM (http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/6febf88c.jpg) หนังสืออ่านยังมีวันอ่านจบ แต่คนที่เราคบหาจบไม่ คำพังเพย "รู้หน้ามิรู้ใจ" สามารถนำมาใช้ในชีวิต ณ วันนี้ดีงามความเป็นเพื่อน ใช่จะไม่ลางเลือนเพื่อนสนิท อาจเป็นคนทั่วไปมิใช่มิตร ย่อมมีสิทธิ์เป็นได้ใครจะรู้ ทัศนะความคิดที่ผิดแผก เกิดรอยแยกแตกกลางบาดหมางสู่ "อคติ"นำหน้าพาตัว"กู" "โทสะ"อยู่เคียงข้างอย่างลงตัว เผื่อเอาไว้ใจเขาใจเราบ้าง มืดสว่างกลางไว้ได้สลัว ต่างคนก็ต่างกันสิ่งพันพัว ไปตัดสินดีชั่วจากตัวเอง อันหัวใจคนเราเท่ากำปั้น แต่มหันต์รู้สึกนึกคิดเก่ง บางครั้งเงียบเรียบง่ายคล้ายวังเวง บางครั้งเร่งรุกโรมโหมดั่งไฟ "คน" นั้นอ่านมิจบมิสุดสิ้น ทั้งชีวินอ่านกันทุกวันได้ จะสิ้นสุดหยุดอ่านผ่านเลยไป ก็เมื่อไหม้ไฟเผาเถ้าธุลี emo_91 "กานต์ฑิตา" ๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๕ (http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/019000000.gif) หัวข้อ: Re: "คน" เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 14 สิงหาคม 2012, 04:28:AM (http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/6febf88c.jpg) แล้วก็ใครตั้งชื่อหรือว่า “คน” มันย่อมปนเปรอะเปื้อนเกลื่อนวิถี กว่าจะค้นคนหาพาสิ่งดี ทั้งชีวีนั่นแหละคอยแกะกำ แล้วจะค้นไปไยใครคนอื่น แล้วจะขื่นกลืนขมระทมกล้ำ กับใครอื่นฝืนไงไม่เคยจำ ตัวเองย้ำ..ยังไม่ รู้ใจตัว นี่คือคนล้นคิดจิตกำหนด ตามแบบบทของตนจนสลัว อยากรู้อื่นชื่นหมายคลายหมองมัว แต่กลับกลัวมัวหม่นตนรำพัน รู้คนอื่นมากไปก็ไร้ค่า มากคำจามากเรื่องเคืองกีดกั้น อยาก “รู้เขา-รู้เรา” ให้เท่าทัน เพียงเสกสรรวาจาหาใดจริง เพราะว่าตนยังวนบนจริต ไม่สนิทติดมั่นนั้นทุกสิ่ง ยังอ่อนไหวไออวลล้วนประวิง ยังไม่ทิ้งกิเลสเหตุอัตตา จึงอย่าอ่านว่า “คน” ปนไฉน ยากแก่ใจให้อ่านพาลผวา อ่านตนก่อนอ่านใครในโลกา แล้วปรับค่าใดเด่น..เช่น “คนดี” "บ้านริมโขง" ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕ (http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/019000000.gif) หัวข้อ: Re: "คน" เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 14 สิงหาคม 2012, 07:05:AM emo_87 เขาวงกตคดเคี้ยวเลี้ยวเวียนวก พาผันผกหลอกเลือนเหมือนภูติผี เดี๋ยวคดซ้ายย้ายขวาทั้งตาปี ยากนักที่ชี้หวังดังจำนง ถึงเขาเขินเนินคดปรากฏก่อ คดในข้อหนอดวงจิตพิศวง คนคดใจให้ลำบากยากปลดปลง มักดำรงคงมั่นตราบวันตาย... " บูรพ์ " emo_126 หัวข้อ: Re: "คน" เริ่มหัวข้อโดย: ไร้นวล^^ ที่ 14 สิงหาคม 2012, 12:08:PM (http://www.qzub.com/bar_019.gif) (http://www.qzub.com)
ยอดปราชญ์หมายเร่งรู้ จักรวาล แต่พิภพถึงคคนานต์ เขตกว้าง ศิลปวิทยาการ เรียนรอบ หากพ่ายเพลิงเผาล้าง จากน้ำใจคน (http://www.qzub.com/bar_019.gif) (http://www.qzub.com) (ขออนุญาตต่อกลอนด้วยโคลงนะครับผม emo_126) หัวข้อ: Re: "คน" เริ่มหัวข้อโดย: กวีเขลา ที่ 14 สิงหาคม 2012, 01:11:PM ทุรชนหมายเร่งรู้ คคนานต์
แต่นรกของทรมาน ขั่วร้าย ของผิดและของสาร ทุกข์รอบ ชั่วร้ายเกินคำหร้าย ไม่ใฉ้ ใจคน (ขออนุญาติแก้โคลงนะครับ emo_126) หัวข้อ: Re: "คน" เริ่มหัวข้อโดย: ..กุสุมา.. ที่ 14 สิงหาคม 2012, 06:47:PM (http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR0nJ9EdRc46r8ni_-Zmg8qCfyjM3MwnYBMFeVlvhzELXhBFV--7w)(http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTPw9es-VrVTdX-Mir71jHiWVLjSR9jwt2A4e0BR4Afylhx2bEL) ๐ รู้หน้า ไม่รู้ใจ จริงแท้ไซร้ ได้พบเจอ อารีย์ ที่บำเรอ ต้องเจ็บช้ำ น้ำตานอง ๐ อยากรู้ อยู่ไม่น้อย ฝากเรียงร้อย ถ้อยคับข้อง “ค่าคน” ค้นคนมอง สูงกับต่ำ คำ “ค่าคน” ๐ ค่าอื่น ตื่นตามทั่ว แต่ค่าตัว กลัวปี้ป่น ค่าตัว สูงกว่าคน ยกข่มเขา เงาไม่มี ๐ วัดค่า ราคาคน มีกับจน บนชีวี หรือว่า ค่าคนมี ที่สำนึก ฝึกละอาย ๐ ขอค้น คนหนอคน อ้างเหตุผล จนเบื่อหน่าย ค่าคน พ่นน้ำลาย รดลงพื้น กลับกลืนกิน ๐ แบบนี้ มีไหมคน คิดฉ้อฉล ปนราคิน ใจบาป คราบฝังจินต์ มีอยู่ไหม ในหมู่คน ..กุสุมา.. หัวข้อ: Re: "คน" เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 14 สิงหาคม 2012, 10:24:PM ([url]http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/6febf88c.jpg[/url]) หนังสืออ่านยังมีวันอ่านจบ แต่คนที่เราคบหาจบไม่ คำพังเพย "รู้หน้ามิรู้ใจ" สามารถนำมาใช้ในชีวิต ณ วันนี้ดีงามความเป็นเพื่อน ใช่จะไม่ลางเลือนเพื่อนสนิท อาจเป็นคนทั่วไปมิใช่มิตร ย่อมมีสิทธิ์เป็นได้ใครจะรู้ ทัศนะความคิดที่ผิดแผก เกิดรอยแยกแตกกลางบาดหมางสู่ "อคติ"นำหน้าพาตัว"กู" "โทสะ"อยู่เคียงข้างอย่างลงตัว เผื่อเอาไว้ใจเขาใจเราบ้าง มืดสว่างกลางไว้ได้สลัว ต่างคนก็ต่างกันสิ่งพันพัว ไปตัดสินดีชั่วจากตัวเอง อันหัวใจคนเราเท่ากำปั้น แต่มหันต์รู้สึกนึกคิดเก่ง บางครั้งเงียบเรียบง่ายคล้ายวังเวง บางครั้งเร่งรุกโรมโหมดั่งไฟ "คน" นั้นอ่านมิจบมิสุดสิ้น ทั้งชีวินอ่านกันทุกวันได้ จะสิ้นสุดหยุดอ่านผ่านเลยไป ก็เมื่อไหม้ไฟเผาเถ้าธุลี emo_91 "กานต์ฑิตา" ๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๕ ([url]http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/019000000.gif[/url]) ถ้ามัวคิดเรื่อง “คน”กังวลจิต มีทั้งมิตรศัตรูยิ่งจู้จี้ ต้อง “ชั่งเขา ชั่งมัน” สักวันซี ฝูงชนมีหลากหลายมากสายพันธ์ ดูออกไปข้างนอกล้วนกลอกกลิ้ง เหมือนฝูงลิงเล่นละครบัญชรกั้น สวมหน้ากากหลากหน้าไม่ว่ากัน แต่ละวันเวียนวนจึงหม่นใจ กลับมาดูข้างในคงไม่ยาก มีไม่มาก,สุข,ทุกข์,ที่รุกไล่ ล้วนกิเลส,ตัณหา,มันพาไป มิว่าใครก็เป็นเช่นนั้นเอง มีเกิด,แก่,เจ็บ,ตาย,ไม่วายเว้น จึ่งมองเห็น,เอาใจเข้าไปเพ่ง รีบเอาตัวให้รอดตลอดเพรง จงกลัวเกรงบาปกรรมจะซ้ำเติม เรื่องของใครช่างเขาดู “เรา”ก่อน มันอาจซ่อน,ซึมซับ,ขยับเพิ่ม เอาศีล,ทาน,ภาวนา,เข้ามาเจิม จงประเดิมทำดีแต่นี้ไป เพราะชีวิตคนเรามันสั้นนัก มัวขุ่นควักเรื่อง “คน”พิกลไหม? ทำวันนี้ดีแล้วจะเป็นไร ถึงวันใหม่คงจะดีกว่านี้เอย “ไพร พนาวัลย์” หัวข้อ: Re: "คน" เริ่มหัวข้อโดย: m1 ที่ 17 สิงหาคม 2012, 11:03:AM คำว่าคนปนเปเทรวมกัน
มองให้เป็นสีสันจะดีไหม ลองปรับเปลี่ยนมุมมองจากข้างใน ใช้แว่นขยายเมตตาอย่าเชื่อหู เริ่มจากดูภายในใจของตน แล้วตรวจค้นตัวร้ายใดสิงใจอยู่ ใช้แว่นธรรมตัวกลางมากางดู ใช้ตัวรู้สู้ตัวร้ายไล่ตัวถ่วง จากนั้นจับให้มั่นในตัวธรรม แแล้วก่อกรรมฝ่ายดีให้โชติช่วง รู้เท่าทันกิเลสมารที่มาลวง ปลดเรือพ่วงความทุกข์นั้นทิ้งไป ทุกข์ ทุกคนลงเรือลำเดียวกัน ควรสร้างสรรค์ถ้อยคำกำลังใจ อีกคนพลาดอีกคนควรอภัย เพื่อเส้นชัยคือฝั่งวังความเจริญ ฝากหัวใจกับธรรมไม่ช้ำใจ ปลอดภัยจากโลกธรรมคำสรรเสริญ ไม่หลงรักผลักชังให้หมางเมิน ธรรมดำเนินสดใสใจนาโน emo_126 m1 17/08/55 |