|
หัวข้อ: แค่นี้ก็พอแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: เฮยอิง ที่ 01 สิงหาคม 2012, 08:14:AM ทุกครั้งที่ฉันเจอเธอ รอยยิ้มนั้นทำให้ฉันพร่าเบลอ รู้หรือเปล่า หลงเพ้อไปไกล. . .เพ้อจนหัวใจแผ่วเบา ทำให้คิดถึงคืนวันเก่าเก่า คิดถึงเงาของวันวาน ทุกทุกครั้งที่เราเจอกัน เหมือนอนูแห่งความฝัน อันแสนหวาน เธอเปรียบดอกไม้งาม ในนามแห่งฤดูกาล เพียงสายลมอย่างฉันพัดผ่าน. . .ก็สั่นสะท้านไปทั้งหัวใจ ไม่รู้เป็นเหมือนกันหรือเปล่า อยากหยุดทุกเรื่องราวไม่ให้ก้าวไปไหน แต่ความเป็นจริงก็รู้ ว่าเธออยู่ไกลแสนไกล ไม่อาจเอื้อมไปฝันใฝ่. . .เอาหัวใจของเธอมา ได้แต่แอบคอยส่งใจ ไม่อยากก้าวออกไปเสนอหน้า "แค่นี้ก็พอแล้ว" แค่ได้เก็บเธอไว้ในแววตา คนอย่างฉันมันธรรมดา กลัวเผลอทำดาวบนฟากฟ้า เปื้อนดิน หัวข้อ: Re: แค่นี้ก็พอแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: D ที่ 01 สิงหาคม 2012, 03:42:PM (http://i.kapook.com/glitter/2011/th/09/T270911_03P.gif) เราพบกัน ช้าไป ในความต่าง จำต้องห่าง แม้ใจ ใฝ่ถวิล เธอมีเขา คลออยู่ คู่ชีวิน ช้ำดวงจินต์ ศรรัก ปักทรวงใน เพราะความจริง มิใช่ ในความฝัน เธอกับฉัน หมดสิทธิ์ คิดฝันใฝ่ ในชาตินี้ ปล่อยกาล ผ่านเลยไป ขอชาติใหม่ พบกัน ฝันสมปอง เจ็บที่ใจ ไหลที่ตา ปร่าเต็มอก เฝ้าแต่ปก ปิดไว้ ใจจึงหมอง ขอให้เธอ โชคดี มีรักครอง ฉันแค่มอง จองไว้ ในใจพอ "ดิน" (http://dookdik.kapook.com/upload/whatsnew/304.gif) หัวข้อ: Re: แค่นี้ก็พอแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 01 สิงหาคม 2012, 11:25:PM ด้วยรักจริงจริงใจใช่เพ้อฝัน รักแจ่มจันทร์พี่หวังใจไปสู่ขอ ความต่างของชาติตระกูลพี่ทนรอ ความทดท้อจึงทนทุกข์แสนระทม เรื่องแค่นี้พี่เจ็บช้ำระกำอก ยืนคอตกคิดไปให้ขื่นขม ต้องจากไกลไปลับกลับตรอมตรม รักจึงล่มล้มครืนยืนเดียวดาย ในครั้งนั้นขวัญใจเข้าใจผิด แค่เพียงคิดอาจพลาดพลั้งยังเสียหาย พี่จึงลาร้างกันจนวันตาย เกิดชาติอย่าคลาดคลาย..ขอคู่กัน.. ริน ดอนบูรพา ๑ ส.ค. ๕๕ |