พิมพ์หน้านี้ - ละองละมั่ง

(http://203.156.56.185/work/53/animal01/animal/c_eldi1.jpg)
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต google.com

ละองละมั่ง

ละองผู้เขางามเดินตามต้อย
ละมั่งน้อยป่าดงอย่างหลงใหล
ทุกวันคืนด้วยอยากจะฝากใจ
ละองให้ความหวังละมั่งน้อย

ละมั่งน้อยเห็นละองมั่นคงนัก
คอยเดินทักทุกคราทำตาห้อย
จึงยิ้มยวนส่งมากลางป่าดอย
ละองพลอยสุขสมอารมณ์ดี

จนท้ายสุดทั้งสองก็ครองคู่
หากินอยู่ตามไพรมิหน่ายหนี
เดินเลาะเลี้ยวเล็มหญ้าริมวารี
อยู่เช่นนี้เคียงขวัญทั้งวันคืน

ใช้ชีวิตคุ้มค่าประสาสัตว์
ไม่ล่ากัดฟัดข่มเพื่อนขมขื่น
เป็นละองละมั่งรักยั่งยืน
ท่ามกลางผืนพงไพรสุขใดปาน

แม้มีมนุษย์ไซร้มุ่งหมายล่า
ก็คงฆ่าไม่ลงเพราะสงสาร
ระวังเพียงเสือป่าหิวมานาน
อาจถึงกาลชีพพังละมั่งละอง!ฯ

อริญชย์
๒๗/๗/๒๕๕๕

ปล.ละองตัวผู้ ละมั่งตัวเมีย เรียกรวมกันว่าละองละมั่ง

ขอขอบคุณข้อมูลอ้างอิงจาก

ละองละมั่ง (อังกฤษ: Eld's Deer, Thamin, Brow-antlered Deer) เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในอันดับสัตว์กีบคู่ชนิดหนึ่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Rucervus eldii เป็นกวางขนาดกลาง ขนตามลำตัวสีน้ำตาลแดง แต่สีขนจะอ่อนลงเมื่อเข้าสู่ฤดูร้อน ขนหยาบและยาว ในฤดูหนาวขนจะยาวมาก แต่จะร่วงหล่นจนดูสั้นลงมากในช่วงฤดูร้อน
ในตัวผู้จะเรียกว่า ละอง ตัวเมียซึ่งไม่มีเขาจะเรียกว่า ละมั่ง แต่จะนิยมเรียกคู่กัน ละองตัวที่ยังโตไม่เต็มวัยจะมีขนแผงคอที่ยาว ลูกแรกเกิดจะมีจุดสีขาวกระจายอยู่รอบตัว และจุดนี้จะจางหายเมื่ออายุมากขึ้น ขอบตาและริมฝีปากล่างมีสีขาว มีความยาวลำตัวและหัว 150-170 เซนติเมตร ความยาวหาง 220-250 เซนติเมตร น้ำหนัก 95-150 กิโลกรัม
ถูกแบ่งออกเป็น 3 ชนิดย่อย[1] ในประเทศไทยพบ 2 ชนิดได้แก่
•   ละองละมั่งพันธุ์ไทย หรือ ละองละมั่งอินโดจีน (R. e. siamensis) มีลักษณะสีขนอย่างที่บอกข้างต้น เขาจะโค้งขึ้น กางออกแล้วโค้งไปข้างหน้าคล้ายตะขอ ปลายเขาจะแตกออกเป็นแขนงเล็ก ๆ มีการกระจายพันธุ์อยู่ที่ไทย ลาว กัมพูชาและเวียดนาม ซึ่งปัจจุบันนี้มีฝูงใหญ่ที่สุดที่สวนสัตว์ดุสิต
•   ละองละมั่งพันธุ์พม่า หรือ ตามิน ในภาษาพม่า (R. e. thamin) มีหน้าตาคล้ายละองละมั่งพันธุ์ไทย แต่สีขนจะออกสีน้ำตาลเหลือง กิ่งปลายเขาจะไม่แตกแขนงเท่าละองละมั่งพันธุ์ไทย พบกระจายพันธุ์อยู่ที่ตะเข็บชายแดนระหว่างไทยกับพม่า แถบเทือกเขาตะนาวศรี
•   ละองละมั่งมณีปุระ (R. e. eldii) พบในรัฐมณีปุระทางตะวันออกของอินเดียติดกับพม่า
ละองละมั่ง จะอาศัยและหากินในทุ่งหญ้าโปร่ง ไม่สามารถอยู่ในป่ารกชัฏได้ เนื่องจากเขาจะไปติดกับกิ่งไม้เหมือนสมัน (R. schomburgki) อาหารหลักได้แก่ หญ้า ยอดไม้ และผลไม้ป่าต่าง ๆ เป็นสัตว์ที่ชอบรวมฝูง ในอดีตอาจพบได้มากถึง 50 ตัว บางครั้งอาจเข้าไปหากินและรวมฝูงกับสัตว์ที่ใหญ่และแข็งแรงกว่า อย่าง วัวแดง (Bos javanicus) หรือ กระทิง (B. gaurus) เพื่อพึ่งสัตว์เหล่านี้ในความปลอดภัย มีฤดูผสมพันธุ์ช่วงเดือนกุมภาพันธ์-เมษายน ตั้งท้องนาน 8 เดือน สถานภาพปัจจุบันเป็นสัตว์ที่ใกล้สูญพันธุ์แล้ว และเป็นสัตว์ป่าสงวนตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535 ละองละมั่งที่พบในธรรมชาติ ปัจจุบันนี้ ส่วนมาก เกิดจากการเพาะขยายพันธุ์โดยมนุษย์
ในกลางปี พ.ศ. 2554 ในประเทศไทย โดยองค์การสวนสัตว์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ประสบความสำเร็จในการผลิตละองละมั่งในหลอดแก้วเป็นครั้งแรกในโลก โดยแม่ละมั่งที่รับอุ้มท้องได้ตกลูกออกมาเป็นเพศเมียเมื่อวันที่ 17 ตุลาคม ปีเดียวกัน ที่สวนสัตว์เปิดเขาเขียว จังหวัดชลบุรี โดยเป็นละองละมั่งพันธุ์พม่า[2]

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%87 (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%87)

emo_107 emo_60 emo_84 emo_60 emo_107

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน