|
หัวข้อ: ...เมื่อถึงเวลา... เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 24 กรกฎาคม 2012, 05:18:PM (http://u7.popcornfor2.com/show/QMq7dbc0.jpg) รักครั้งแรกแจกแผล..ต้องแพ้พ่าย แสนเดียวดายใจนักรักคนผิด หวังเคียงคู่อยู่ข้างสร้างชีวิต รักที่คิดคาดหวังพังล้มครืน นับจากนั้นฉันอยู่คู่ผิดหวัง รักเซซังเศร้าใจไร้สดชื่น อยากจะลืมรักหวานครั้งวานซืน ลบความขื่นขมนักรักร้าวราน กาลผันแปรเปลี่ยนนั้นฉันคนใหม่ รักคราวแรกเลยไปหลายปีผ่าน เวลาช่วย..ฉันได้ยามใจทรมาน ช่วยประสานสมานแผลนับแต่นั้น เพราะบุพเพพบเจอเธอผู้นี้ รับเยื่อใยไมตรี"พี่โศกศัลย์" เรียนรู้ใจไม่นานสานสัมพันธ์ หวังรักมั่นหวานซึ้ง...จึงวิวาห์ ชีวิตจริงทิ้งห่างต่างจากฝัน เนิ่นนานวันนั้นมีแต่ปัญหา เพราะสามวันนั้นอยู่คู่กันมา พบทุกข์ทั้งทิวาและราตรี อยู่กันไปใจฝืนควรคืนอิสระ เลิกกันนะ..น้องขอรอจากพี่ เซ็นใบหย่าอย่ารั้งรักครั้งนี้ น้องจะขอบวดชี...หวังหนีช้ำ ---สะเลเต--- (http://3.bp.blogspot.com/_1NwJznLEHhg/TMzZFpvag4I/AAAAAAAAACM/oGCjBc1GGgQ/s320/1.jpg) หัวข้อ: Re: ...เมื่อถึงเวลา... เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 24 กรกฎาคม 2012, 05:32:PM ([url]http://u7.popcornfor2.com/show/QMq7dbc0.jpg[/url]) ...เห็นใบสำคัญการหย่าน้ำตาร่วง แม่พุ่มพวงคงเศร้าหนักเกินจะค้ำ บาดพิษแผลแผ่สร้างวางกระทำ เขาเหยียบย่ำแล้วตีจากฝากใจแล... ...หมดสัมพันธ์ทางรักมักติดลบ คำว่า "จบ" ยื่นคอยรอยดวงแข ไม่มีเราเขาเลยไม่เคยแคร์ นอนเลียแผลกอดใบหย่า..น้ำตานอง ...โอ้พี่เอ๋ย แวะซบอกน้องคนโศก จะรำโบกพัดวีทั้งสี่ห้อง หัวใจช้ำดำด่างอย่าวางมอง บ้าน "คานทอง" แห่งนี้ยินดีรับ ...น้องอยู่นานกาลล่วงมิห่วงรัก มาตั้งหลักกับน้องเถิดเปิดห้องหับ อาจสูงบ้าง ต่ำบ้าง จะวางจับ เสาคานขับกล่อมเพลงบรรเลงรอ... ปล...แวะมาชวนไปอยู่ด้วยกันคะพี่สาว ไม่เจอกันนานเลยสบายดีหรือเปล่าคะ คิดฮอดเด้อจ้า ^_^ หัวข้อ: Re: ...เมื่อถึงเวลา... เริ่มหัวข้อโดย: ยามพระอาทิตย์อัสดง ที่ 24 กรกฎาคม 2012, 05:40:PM ขอจองพื้นที่ก่อนนะคะ emo_26 (http://i.kapook.com/glitter/2012/th/04/T050412_02C.gif) หัวข้อ: Re: ...เมื่อถึงเวลา... เริ่มหัวข้อโดย: ไร้นวล^^ ที่ 24 กรกฎาคม 2012, 07:16:PM สาวสาวทำซะน้ำ ตาริน ร่วงแล
มิใช่เศร้าเพราะยิน หย่าร้าง แต่ขำซะก๊ากกิน หัวเด็ก ได้แล โอ๊ยยยย แม่งามงอนอ้าง ปลอบป้ำทำใจ ไวอีกไวอย่ากลั้น คำขำ ช่วยหน่อยเถอะช่วยทำ ตกบ้าน แก้มแทบปริกรามตำ กรรณฉีก หัวร่อจนท้องสะท้าน ตับม้ามสั่นไหว emo_45 หัวข้อ: Re: ...เมื่อถึงเวลา... เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 24 กรกฎาคม 2012, 09:05:PM (http://3.bp.blogspot.com/_1NwJznLEHhg/TMzZFpvag4I/AAAAAAAAACM/oGCjBc1GGgQ/s320/1.jpg) emo_79 เธอเปิดตัวน่ากิน..ให้ดิ้นตาย ล่อน้ำลายให้หกตลกขำ เริ่มชีวิตคล้ายเศร้าเหงาระกำ ต้องใช้กรรมนำเวรเป็นบันใด เริ่มจากรักชายงามนาม “โศกศัลย์” เริงรำพันวันชื่นคืนสดใส ก้นหม้อข้าวยังดีที่เปลี่ยนใจ ปล่อยหม้อให้ไร้น้ำยามต้มแกง จึงตัดใจไปหย่าหาอำเภอ บังเอิญเจอ “บางพลัด” สะบัดแสง รีบลงชื่อ “สะเลเต” เหล่แสดง แล้วจึงแบ่งสำเนา..ให้เขาไป กลับมาบ้านนอนหง่าวเลยคราวนี้ หนาวฤดีนอนมองจ้องฟ้าใส นายโศกศัลย์ไม่อยู่ดูชื่นใจ แต่ทำไมหงุดหงิดเหมือนฟิตจัง นายโศกศัลย์วันจากฝากกล้วยสุก กินแก้จุกเสียดบ้าง..อย่างห่วงหลัง ให้ผ่อนคลายอารมณ์บ่มพลัง ในบางครั้งแทนตน..คนอาวรณ์ เพียงชั่ววูบอารมณ์ที่ขมปร่า จับกล้วยผ่าให้แบนแค่นทอดถอน เปลี่ยนสภาพไปเลย..เอ่ยงามงอน.. กะทิร้อน เทลง..ปลงบวดชี.. emo_26 "บ้านริมโขง" (http://u7.popcornfor2.com/show/QMq7dbc0.jpg) หัวข้อ: Re: ...เมื่อถึงเวลา... เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 24 กรกฎาคม 2012, 09:41:PM (http://3.bp.blogspot.com/_1NwJznLEHhg/TMzZFpvag4I/AAAAAAAAACM/oGCjBc1GGgQ/s320/1.jpg) นายโศกศัลย์วันนี้ต้องชีช้ำ ต้องกินน้ำบัวบกโถอกพี่ ถูกสาวสวยรวยเงินเดินย่ำยี ดั่งชีวีวอดวายตายทั้งเป็น สิ่งสุดท้ายที่น้องประคองให้ คือกล้วยไข่บวดชีทำทีเล่น แต่หัวใจเฉือนเชือดอย่างเลือดเย็น แค่มองเห็นใบหย่าแทบบ้าตาย “ไพร พนาวัลย์” (http://u7.popcornfor2.com/show/QMq7dbc0.jpg) หัวข้อ: Re: ...เมื่อถึงเวลา... เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 25 กรกฎาคม 2012, 01:21:AM อยู่กันไปใจฝืนควรคืนอิสระ เลิกกันนะ..น้องขอรอจากพี่ เซ็นใบหย่าอย่ารั้งรักครั้งนี้ น้องจะขอบวดชี...หวังหนีช้ำ ---สะเลเต--- (http://www.weddingsquare.com/uploads/moon2919/7BCFD_2ZA4B_F78E7_4455.jpg) ณัชต้องขอโทษแกงขอแจงว่า พี่โศกศัลย์มาหาคราใกล้ค่ำ เขาบอกว่าหย่าแกงใช่แกล้งอำ ถูกแกงย่ำเหยียบใจฟูฟายมา ณัชสงสาร ศัลย์โศกวิโยคยิ่ง ถูกแกงทิ้งขว้างเขาเศร้าหนักหนา ณัชสงสารหัวอกลูกนกกา เลยวิวาห์กับโศกศัลย์วันมะรืน --ณัชชา-- emo_20 หัวข้อ: Re: ...เมื่อถึงเวลา... เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 25 กรกฎาคม 2012, 01:38:AM (http://u7.popcornfor2.com/show/QMq7dbc0.jpg) เพราะบุพเพพบเจอเธอผู้นี้ รับเยื่อใยไมตรี"พี่โศกศัลย์" เรียนรู้ใจไม่นานสานสัมพันธ์ หวังรักมั่นหวานซึ้ง...จึงวิวาห์ ชีวิตจริงทิ้งห่างต่างจากฝัน เนิ่นนานวันนั้นมีแต่ปัญหา เพราะสามวันนั้นอยู่คู่กันมา พบทุกข์ทั้งทิวาและราตรี ---สะเลเต--- "นายโศกศัลย์".อยากลาบวช.เพราะปวดปร่า สู้อุตส่าห์.แบกฝัน.กลับหันหนี การปรับตัว.ช่วงช้ำ.จำต้องมี ถ้าคนดี.เยือกเย็น.ใจเป็นธรรม "นายโศกศัลย์".วันนี้.เห็นทีเข็ด ตัดให้เป็ด.เพราะทำใจ.ไม่เป็นส่ำ เมื่อน้องแกง.แข็งข้อ.ขอรับกรรม เปลี่ยนจากจำ.ชื่อโศกศัลย์...เป็น"ขันฑี" emo_62 หัวข้อ: Re: ...เมื่อถึงเวลา... เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 25 กรกฎาคม 2012, 08:24:AM emo_89 พบโศกศัลย์ฝันเอ๋ยเลยเพริดหลง เข้าป่าดงพงไพรจำไกลหนี มิใช่คู่ชู้ชมสมฤดี จึงให้มีที่เห็นดั่งเป็นไป อันตัวพี่นี้หนอขอเสนอ เพื่อมอบเธอเปรอปรนสนใจไหม? นายคนนี้มีมอบหญิงความจริงใจ มอบนามไว้ให้ชื่นชม" นายตรมตรอม "... emo_32 " บูรพ์ " emo_116 หัวข้อ: Re: ...เมื่อถึงเวลา... เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 27 กรกฎาคม 2012, 01:51:PM (http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTdV4eQyOjTGsIw3a87RhDHtVikj2tUm-V3tbhAkQBoFinsEoCj) "ตอบน้องตะวันฉาย" น้องตะวันนั้นชวนรีบด่วนตอบ คานพี่ชอบใช่หรอกบอกเนื้อหอม ทุกวันนี้พี่พร้อม..อ่ะยอมก็ยอม ไม่อ้อมค้อมอยู่คานทองจองฉับพลัน "ตอบพี่ดง" เซ็งพี่ดง..คงทิ้งสิ่งจองไว้ หรอกให้อยากจากไป..ได้แต่ฝัน จองทิ้งๆขว้างๆอย่างนี้พี่ทิ้งกัน เห็นเรานั้นหรอกง่ายได้แล้วทิ้ง "ตอบท่านไร้นาม" สงสารตับท่านไร้.....จริงหนอ หัวร่อจนตัวงอ......ตับม้าม ไยมิเชื่อคำขอ......หมอสั่ง เตือนอีกออกใบห้าม...โปรดยั้งยามขำ (สงสารตับกะม้าม) "ตอบพี่โขง" ดูคำเตือนไตร่ตรองต้องบอกว่า เสียเวลาผ่าไปทำไมพี่ แบ่งออกครึ่งใครรู้ดูไม่ดี เล่นทั้งหวีดีกว่ากลัวช้ากาล "ตอบลุงไพร" ลุงไพรแค่ใบหย่าบ้าทำไม ใบทวงหนี้ซะที่ไหน...ลุงไม่อ่าน บ้าก็ดีมีเพื่อนร่วมเรือนชาน เพราะแกงบ้าตั้งนาน..ผ่านหลายปี "ตอบนัช" แกงฝากพี่โศกศัลย์นั้นนะจ๊ะ มิผลักไสใช่ผละ..สละหน้าที่ พี่โศกศัลย์ฉันเห็นเป็นคนดี แค่ไม่มี...ตังค์เท่านั้นฉันจึงบาย ตอบพี่...Music ชื่อโศกศัลย์..เป็นขันฑีที่เปลี่ยนใหม่ ชื่อดูดีเปลี่ยนไปได้ความหมาย ขันถี่ถี่ เอ๊ยขันฑี ดูดีจะตาย เปลี่ยนชื่อช้าเสียดายหย่าไปแล้ว "ตอบพี่บูรพ์ " สนใจพี่ตรมตรอมอยากล้อมรัก กลัวอกหักชักดิ้น..หวั่นกินแห้ว น้องดูชื่อของพี่นี้ส่อแวว ตัดใจ,กลัวพี่แจว..แป่วเลยเรา emo_116 ---สะเลเต--- |