|
หัวข้อ: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: อดิตถ์ ที่ 22 กรกฎาคม 2012, 05:29:PM กลอนสุภาพ (กลอนแปด) อีกสักทีค่ะ ไม่เคยแต่งยาวขนาดนี้มาก่อนเลย
มีบางวรรคที่คำลงไปเป็น 9 คำ บางวรรคมีสัมผัสในก็ดูจะครบดีค่ะ แต่บางวรรคคิดไม่ออกก็เลยไม่มี (แหะๆ) ยามพี่อ้อนบอกรักข้าช้ำจิต ยามพี่ชิดเชยใกล้ให้คำหวาน ยามพี่กอดโลมเล้าเยาวมาลย์ ใจข้าแหลกแตกรานปานธุลี ประหนึ่งพี่ลงมีดกรีดใจข้า ให้ดาวดิ้นสิ้นชีวาในครานี้ กดแล้วซ้ำกระหน่ำแยกแตกชีวี มิหมายมีชีพกลับให้ดับไป ฤาก่อเวรยิ่งใหญ่ในชาตินี้ ฤากรรมมีพัดมาแต่หนไหน ฤาเหตุที่พี่สิ้นกลิ่นยาใจ เพียงสมดังที่ว่าไว้น้ำใจชาย คำบุรุษสุดล้ำน้ำคำหวาน กระซิบหว่านหวานรักยามสมหมาย เฝ้าพะนอพ้อชมมิรู้วาย ยามรักกลายกลับขมระทมใจ ไม่มีแล้วดวงแก้วที่แสนรัก ที่เคยหวานหาญหักแลผลักไส สิ้นสวาทขาดแล้วรักสิ้นใย เสน่ห์ไร้ใจช้ำย้ำให้ตรม จำตัดเยื่อตัดใยสายสวาท จะตัดขาดจากรักอันขื่นขม จะลบภาพทรงจำคำเล่ห์ลม จึงปลดปมบ่วงรักแล้วหักใจ มี 8 คำบ้าง 9 คำบ้าง สัมผัสในมีบ้างไม่มีบ้าง.. มันใช้ได้หรือเปล่าคะ? อีกอย่าง.. สงสัยเรื่องการย่อหน้าค่ะ ควรจะย่อหน้าเมื่อขึ้นบทใหม่แต่ละบทไปเลย หรือย่อหน้าเมื่อเนื้อหาเป็นกลุ่มใหม่คะ? กลอนข้างบนนี้ลองย่อแบบจัดกลุ่มค่ะ (ไม่รู้เรียกยังไงเหมือนกัน) emo_126 รบกวนด้วยค่ะ ^^ หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: ไร้นวล^^ ที่ 22 กรกฎาคม 2012, 07:30:PM แต่งกลอนงามหวามหยาดขนาดนี้ อาจไม่มีสักคนติบ่นได้ แม้แต่คำสัมผัสนอกสัมผัสใน ก็คงใช้ประสบการณ์เพิ่มปัญญา เท่าที่ฟังยังรู้กฎครูสร้าง สอนให้วางแปดคำอย่ากังขา ถ้าเจ็ดบ้างเก้าบ้างช่างขวางตา ครูท่านว่ากลอนขมไม่คมคาย กลอนวรรครับจับลงให้ตรงเสียง เป็นสำเนียงจัตวาพาเฉิดฉาย อาจเสียงเอกโทบ้างวางประปราย ตรีเข้าข่ายไร้ค่าดั่งสามัญ ส่วนความงามอร่ามกลอนทุกท่อนถ้อย คงต้องคอยเก่งกล้าถ้าขยัน ตัวข้าน้อยหงอยขื่นทุกคืนวัน เพราะมัวปั่นแต่โคลงกลอนโปร่งเบา...........อิอิอิ emo_85 emo_101 emo_20 หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 22 กรกฎาคม 2012, 09:23:PM ขออภัย ลืมสิ่งสำคัญมากๆๆๆ คือ
ชื่นชมเธอมากๆๆๆ ด้วยความจริงใจ ผิดถูกในการแต่งคำประพันธ์ ไม่สำคัญเท่า กล้าลงมือทำ ๑ ความไม่ชัด - ทำไม "พี่อ้อนบอกรัก" แล้ว "ข้าช้ำจิต" - "ยามพี่กอดโลมเล้าเยาวมาลย์" เยาวมาลย์ เป็น ตัวผู้แต่ง หรือ หญิงอื่น ๒ ด่าว (กลอน) ว. อาการดิ้นอย่างดิ้นแด่ว ๆ ๓ "ในครานี้" ดูคำแนะนำ คุณไร้นาม เรื่องเสียงเอก โท ตรี ๔ "มีชีพกลับ" ภาษาฟังแปลกๆ ๕ ฤๅ เป็น ฤ และ เพียง เป็น ฤ ด้วย ดีกว่าไหม ๖ ที่เห็นๆ "ยามสมหมาย" แล้ว ยากหาชายมา "หว่านหวาน" อีก ๗ "ทรงจำ" คงตั้งใจเป็น ความทรงจำ : ลดคำแบบนี้ อันตราย "ทรง" เป็นคำแสดง ราชาศัพท์ ได้ (เล่าขำๆ : มีผู้แต่งว่า กระทบทั่ง - ตั้งใจว่าเป็น กระทบกระทั่ง มีผู้ตอบกลับว่า โอ๊ย เลือดสาดเลย 555 คงเข้าใจนะ 555) หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 22 กรกฎาคม 2012, 10:19:PM ต่อข้อถาม การใช้ ๗ คำ ๙ คำ ในกลอนแปด ใช้ได้ไหม
ดูฝีมือ (ขออนุญาตอาจารย์ครับ ขอบพระคุณยิ่ง) ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ พ.ศ. ๒๕๓๐ ไม่ต้องแต่งองค์ทรงเครื่องให้เรืองร่า ทำมารยาสวมหน้ากากให้ยากเห็น เพียงยิ้มไว้ใสสะอาดปราศเล่ห์เร้น พึงบำเพ็ญยิ้มให้จากใจจริง ไม่เกลียดโกรธร้ายโลดโหดสาหัส โลภสารพัดอยากได้ไปทุกสิ่ง แม้นเมตตากรุณาไม่ทอดทิ้ง ใจจะนิ่งสงบล้ำฉายฉ่ำทรวง อุชเชณี 23 กุมภาพันธ์ 2009 ---- การแต่งคำประพันท์ใดๆ จะต้องระวัง บริบท(สภาพแวดล้อม) ของเนื้อเรื่องด้วย กล่าวคือ กาล สถาน และบุคคล ต้องให้เหมาะสม โดยทั่วไป "ร่าย" จะเน้น รับสัมผัส โดยให้เป็น วรรณยุกต์ เดียวกัน ดังนั้น หากติว่า ร่ายล่างนี้ "ช้างข้า" ไม่รับสัมผัส วรรณยุกต์เดียวกันกับ "ปัญหา" ....ฮ่องเต้มีพระประสงค์........เจตน์จำนงสอบปราชญ์ ผู้ฉลาดแก้ปัญหา..............."ช้างข้าหนักเท่าไร" วิธีใดก็ตาม........................ซักถามแจงกระจ่างได้ วอนเพื่อนเฉกปราชญ์ไซร้.......แต่งแก้ปริศนา เปลี่ยน ช้างข้าหนักเท่าไร เป็น ช้าง(นั่น)หนาหนักเท่าไร เพื่อรับสัมผัส ปัญหา คงไม่เหมาะ ไม่มีฮ่องเต้ตรัส "นุ่มๆ" แน่ๆ หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 22 กรกฎาคม 2012, 11:09:PM อีกอย่าง.. สงสัยเรื่องการย่อหน้าค่ะ
สำหรับผม ผมยึดหลักว่า ต้องให้ผู้อ่าน สะดวกสบายในการอ่าน การสื่อสารต้องไม่ให้สับสน ประเด็นหนึ่งๆ เป็น ๑ ย่อหน้า ....ร่ายเล่า ครั้งเกิดภัย........แผ่นดินไหว ญี่ปุ่น วุ่นวาย หายนะ..................คลื่นซัดซะ อ่วมเมือง เป็นเรื่อง ! ไฟฟ้าดับ..........รังสีกลับ แผ่คลุม (โรงไฟฟ้านิวเคลียร์) ทุกข์สุม สิอดทน...............จนทั่วโลก นับถึอ เกิดร่ำลือ เรื่องเด่น .................................."ฅน"ควรเช่น ฉะนี้ ขอร่ายชี้ ชัดลง..................ประสงค์ สื่อส่องใจ ผ่องไสว ดังเด็กน้อย............เธอคอย อยู่ในแถว แนวยาว รับอาหาร..............อีกนาน อาจอดได้ อาสา(สมัคร) ให้สงสาร........กวักเรียกขาน ให้มา นี่หนา ส่วนของฉัน..............ปันแบ่ง เธอจงรับ หนูน้อย"ครับ ขอบคุณ".........แล้วเธอหมุน ตัวไป ไวสู่ กองอาหาร..................เหตุการณ์ สุดประเสริฐ แบบอย่างเลิศ"วางลง"..........แล้วตรงกลับต่อคิว อาสาฯลิ่ว เข้าถาม...............ยามคิวถึง ตัวเธอ คงเจอ อาหารหมด..............เธอจะอด แน่นอน ถอนใจ "หนูขอบคุณ............แสนอบอุ่น ห่วงใย แต่ไฉน หนูเอาเปรียบ..........คนอีกเพียบ ทุกข์ท้น หนูอาจค้น ผักหญ้า.............ครั้งหน้า คงได้กิน" อาสาฯผิน หน้าสะอื้น...........เต็มตื้น ประทับใจ นี่แหละไฉน "ญี่ปุ่น"เจริญ......"ฅน"เกิน คำ"ยิ่งใหญ่" เด็กน้อยใส สะอาด..............แล้วแต่วาด ชี้นำ กระทำ คือแบบอย่าง ...................................สรรค์สร้าง ณ บัดนี้ ธรรมะ สิบ่งชี้.....................โลกนั้น เป็นไฉน อ้างอิงได้ดังนี้ :- www.trueplookpanya.com (http://www.trueplookpanya.com) › ... › คลังความรู้ › วิชาภาษาไทย 30 ต.ค. 2009 การเขียนย่อหน้าจะต้องเขียนข้อความที่เป็นใจความสำคัญใจความหนึ่ง และเขียนข้อความอื่นๆ ให้มีเนื้อหาอธิบายขยายใจความสำคัญให้ชัดเจนขึ้น www.sd43.nisit.ku.ac.th/Data/simina48_1/thai%2011june05.ppt (http://www.sd43.nisit.ku.ac.th/Data/simina48_1/thai%2011june05.ppt) นำเสนอความคิดเดียว และเนื้อความในแต่ละย่อหน้าต้องเป็นเอกภาพ. www.school.net.th/library/create-web/10000/.../10000-6285.htm (http://www.school.net.th/library/create-web/10000/.../10000-6285.htm) 10 มิ.ย. 2002 – การจัดย่อหน้า หมายถึง การจัดตกแต่งข้อความที่เขียนให้เป็นสัดส่วนชัดเจน เพื่อความสะดวก ในการทำความเข้าใจเนื้อหา และทำให้น่าอ่าน .. ขออภัยครับที่ต้อง เข้าๆ ออกๆ Computerรุ่นเก่าช้ามาก หาข้อมูลต้องออกไปก่อน และผมพิมพ์ช้าด้วยครับ หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: อดิตถ์ ที่ 23 กรกฎาคม 2012, 02:03:PM ขอบคุณคุณ toshare และ คุณไร้นาม มากค่ะ สำหรับคำติมาทั้งหมด emo_126
พอได้อ่านที่คุณ toshare ติมา ความรู้สึกแรกแรกคือ "วืด" ค่ะ ข้อผิดเยอะมาก รู้สึกว่าแต่งไม่ได้เรื่องอีกแล้ว ทั้งที่ก็ดูคำสัมผัสดีแล้วแท้ๆ อุตส่าห์คิดแทบตายจนไม่เป็นอันทำอะไร (จริง ๆ ทำนู่นนี่นั่นไร้สาระไปด้วย.. หลอกตัวเองไว้ก่อน) แต่พออ่านแล้วคิดอีกที.. ไม่อยากบอกเลยว่า เหมือนคุณ toshare มาแอบดูในสมองตอนแต่งเลยค่ะ 555 - เรื่อง ความไม่ชัดของเนื้อเรื่อง เพิ่งรู้สึกค่ะว่า เข้าใจไปคนเดียวว่าต้องการสื่อเนื้อเรื่องไปแบบไหน และเหมาเอาว่าคนอื่น ๆ ก็ต้องเข้าใจเหมือนกันนั่นล่ะ - เรื่อง ภาษาฟังแปลก ๆ ตอนแต่งก็ว่าแปลกค่ะ มันแวบเข้ามาแป๊ปหนึ่ง แต่ก็แค่แวบเดียวเลยปัดทิ้งไม่สนใจ เพราะคิดว่าร้อยกรองมันก็ต้องแบบนี้ล่ะ อย่าได้แคร์ คนอื่นก็ใช้ - เรื่อง ลดคำ ใช่ค่ะ ตั้งใจให้เป็น "ความทรงจำ" เลยลดคำดู เพราะคิดแค่ตรงหน้าว่าน่าจะใช้ได้ เลยไม่มองบนมองล่างให้ดีก่อน และเหมือนเดิมค่ะ คิดเหมาเอาเองอีกแล้วว่า คนอื่นอ่านก็น่าจะเข้าใจเหมือนเรา.. สิน่า - เรื่อง เสียงของคำ อันนี้ยอมรับอย่างหน้าชื่นเลยค่ะว่า "ลืมคิด" แหะ ๆ อย่างที่บอกไว้ตอนต้นล่ะค่ะ ไม่เคยแต่งยาวตามฉันทลักษณ์ขนาดนี้มาก่อน (แก้ตัวอีก) พอคิดไม่ออก คำไหนที่มันแวบเข้ามาแล้วน่าจะใช้ได้ก็จับมันลงไปเลยโดยไม่คิดหน้าคิดหลังอีกสักนิด แล้วพอเริ่มจะเลือกคำไม่ได้มันก็เลย.. คำไหนเสนอหน้าเข้ามาก่อนก็เอาคำนั้นนั่นล่ะค่ะ รับทราบแล้วค่ะ เดี๋ยวจะลองแก้ไขดู.. ถ้าแก้ไขไม่ได้ก็คงมุขเดิมค่ะ แต่งเรื่องใหม่มันซะเลย emo_101 อย่าเพิ่งทิ้งกันไปซะก่อนนะคะ emo_79 หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 23 กรกฎาคม 2012, 04:03:PM อ๋อ ลืมไปอีกประเด็นครับ
ในการเขียน ไม่ว่าจะเป็น ร้อยแก้ว ร้อยกรอง มีหลักว่า แบ่งเป็น ๓ ส่วน คือ ๑ ส่วนนำ บทนำ เกริ่นนำ ๒ เนื้อเรื่อง มักมี หลายท่อน หลายประเด็นซึ่งเกี่ยวพัน ต่อเนื่องกัน (จึงมีการแยกกลุ่ม แยกบท เพื่อกันความสับสน) ๓ สรุป ข้อคิด --- บทที่แต่ง ดูๆ ไป จะขาด ส่วนนำ คือ เกิดอะไรก่อน ที่ทำให้ ช้ำ --- จำตัดเยื่อตัดใยสายสวาท จะตัดขาดจากรักอันขื่นขม จะลบภาพทรงจำคำเล่ห์ลม จึงปลดปมบ่วงรักแล้วหักใจ ส่วนนี้ ถือเป็น ส่วนสรุป ได้ครับ หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: ไร้นวล^^ ที่ 23 กรกฎาคม 2012, 05:42:PM เราผู้น้อยค่อยเรียนพากเพียรเถิด คงจะเลิศพิไลในวันหนึ่ง คำติเตือนเพื่อนว่าจงตราตรึง เมื่อเดินถึงเส้นชัยอย่าใจแปร emo_85 หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: อดิตถ์ ที่ 24 กรกฎาคม 2012, 04:37:PM กลับไปแก้ไขมาแล้วค่ะ emo_85
เห็นพี่เว้าวอนรักข้าช้ำจิต เห็นพี่ชิดเชยใกล้ให้คำหวาน เห็นพี่กอดโลมเล้าเยาวมาลย์ ใจข้าแหลกแตกรานปานธุลี ดังว่าพี่ลงมีดกรีดเชือดเฉือน ไม่บ่ายเบือนเลื่อนหน้าหลบหลีกหนี กดมีดย้ำใจแยกแตกชีวี หวังนาทีปราณลับจนดับไป ฤ ก่อเวรยิ่งใหญ่ในชาตินี้ ฤ กรรมมีพัดมาแต่หนไหน ฤ เหตุที่พี่สิ้นกลิ่นยาใจ ฤาสมดังว่าไว้น้ำใจชาย คำบุรุษสุดล้ำน้ำคำหวาน กระซิบหว่านวาจาคราสมหมาย เฝ้าพะนอพ้อชมมิรู้วาย สวาทคลายกลายขมระทมทรวง ไม่มีแล้วดวงแก้วเสน่หา หากวาจาแว่วหวานกลับแสนหวง สายสวาทขาดแล้วยังล่อลวง คิดร้อยบ่วงลวงซ้ำให้ช้ำตรม จำตัดเยื่อตัดใยสายสวาท จำตัดขาดจากรักอันขื่นขม จำทิ้งความทรงจำคำเล่ห์ลม ขอปลดปมบ่วงรักแล้วหักใจ รู้สึกว่าผันวรรณยุกต์จะไม่ค่อยแม่นเท่าไรค่ะ บางอันก็ไม่ค่อยแน่ใจ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า "ปัญหาใหญ่สุด" ของตัวเองหนึ่งในหลายอย่าง คือ คำในหัวน้อย (มาก) ลองเปลี่ยนไม่ให้ซ้ำกันอย่างที่คุณงายว่า.. หาคำมาใช้แทบไม่มี พอแก้ไขเสร็จ กลับไปเปิดงานเก่า ๆ ที่หัดแต่งไว้ คำมันไม่ไปไหนเลย ซ้ำ ๆ วน ๆ อยู่แค่นั้นเอง รบกวนอีกสักที emo_126 หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 24 กรกฎาคม 2012, 05:50:PM ดีใจครับ ที่เธอตั้งใจ เอาจริง
แต่คงขอกลับมาดูให้ทีหลังนะครับ กำลังวุ่นวายกับ ฉันท์ของคุณไร้นาม 555 หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 24 กรกฎาคม 2012, 10:28:PM ขอปรับแก้ให้เลยนะครับ เห็นแย้งได้ อย่ากังวล ถามกี่ครั้งก็ยินดีตอบสำหรับผู้ใฝ่รู้
เราทุกคน ควรเรียนรู้ตลอดไป เห็นพี่อ้อน รักใหม่ ให้ช้ำจิต เห็นพี่ชิด เชยใกล้ ให้คำหวาน เห็นพี่กอด โลมเล้า เยาวมาลย์ ใจข้าแหลก แตกราน ปานธุลี ประหนึ่งพี่ ลงมีด กรีดใจข้า ให้ด่าวดิ้น สิ้นชีวา สุดหลีกหนี กดมีดย้ำ กระหน่ำแยก แหลกชีวี สิ้นปรานี หวังปราณลับ จมดับไป ฤ ก่อเวร ยิ่งใหญ่ ในชาตินี้ ฤ กรรมมี พัดพา มาแต่ไหน ฤ เหตุที่ พี่สิ้น ประทับใจ ฤ สมดัง ว่าไว้ น้ำใจชาย คำบุรุษ สุดล้ำ น้ำตาลหวาน กระซิบหว่าน วาจา คราสมหมาย เฝ้าพะนอ คลอชม มิรู้วาย สวาทคลาย กลายขม ระทมทรวง ไม่มีแล้ว ดวงแก้ว สิเน่หา สิ้นวาจา แว่วหวาน สุดแสนหวง สายสวาท ขาดแล้ว ยังล่อลวง คิดร้อยบ่วง ลวงซ้ำ ให้ช้ำตรม จำตัดเยื่อ ตัดใย สายสวาท จำตัดขาด จากรัก อันขื่นขม จำทิ้งความ ทรงจำ คำเล่ห์ลม ขอปลดปม บ่วงรัก แล้วหักใจ ไม่บ่ายเบือนเลื่อนหน้าหลบหลีกหนี - กำลังถูกลงมีด จะแค่เบือนเลื่อนหน้าหนี ? พ้อ ๑ ก. พูดต่อว่าด้วยความน้อยใจ, ตัดพ้อ หรือ ตัดพ้อต่อว่า ก็ใช้. ดังนั้น พ้อ ไม่น่าไปกับ ชม คลอ [คฺลอ] ก. เคียงคู่กันไปอย่างคู่รักหรืออย่างสนิทสนม หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: อดิตถ์ ที่ 24 กรกฎาคม 2012, 11:39:PM ขอบคุณค่ะคุณ toshare พอปรับแก้ให้แล้วรู้สึกว่า เรื่องจะดูครบและเข้าใจได้ดีกว่าที่แต่งอีกค่ะ emo_111
สงสัยค่ะ.. ตรงบทที่ 2 นั้นตั้งใจจะหมายถึงฝ่ายผู้ชายค่ะ ว่าเป็นคนลงมีดโดย.. ยังไงดีล่ะ? เลือดเย็นรึเปล่า? แบบว่าไม่รู้สึกผิดอะไร ไม่ปราณี ไม่กลัว ไม่ ... นั่นล่ะค่ะ เวลาที่แทงมีดลงมาเขาเลยไม่หลบสายตา แต่ถ้าต้องอธิบายเพิ่มแสดงว่า.. แต่งไม่เคลียร์เอง ตรงบทที่ 3 ที่แก้ให้ใช้ว่า "ประทับใจ" แทน "กลิ่นยาใจ" อยากรู้ว่าไอ้กลิ่นยาใจนี่มันสื่อความหมายได้ไม่ดีเหรอคะ? คือ ตั้งใจให้หมายถึงกลิ่นเนื้อนางน่ะค่ะ หรือว่า.. มั่วคำ & แต่งไม่เคลียร์อีกแล้ว สุดท้ายตรงบทที่ 4 อยากสารภาพว่า.. พอได้คำหน้า "เฝ้าพะนอ" มาแล้ว อยู่ ๆ ไอ้ "พ้อชม" มันก็มาจากไหนไม่รู้ค่ะ มากระแซะ ๆ ขออยู่ด้วย ก็เห็นว่ามันคล้องจองกันดีก็เลยใส่ลงไป emo_62 คงได้จดปัญหาใหม่ลงไปอีกข้อค่ะ "อย่ามั่วความหมาย" 555 ไม่เอาละเรื่องนี้ ถ้าแก้ต่อได้มั่วลงคลองแน่ หนีไปแต่งเรื่องใหม่ดีกว่า emo_101 แล้วจะเอามาให้ตรวจอีกค่ะ อย่าเบื่อกันเน้อ emo_126 emo_126 emo_126 หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 25 กรกฎาคม 2012, 02:15:AM ปราณี [ปฺรานี] น. ผู้มีชีวิต, สัตว์, คน.
ปรานี [ปฺรา-] ก. เอ็นดูด้วยความสงสาร. ที่จริง : สิ้นปรานี หวังปราณลับ จมดับไป -- ก็ชัดเจนแล้วนะ ตอบ -- ไม่บ่ายเบือน เลื่อนหน้า หลบหลีกหนี เคยเห็นคนทำร้ายกันไหม (บ้างไม่รู้จักกันเลย) สามารถใช้คำว่า -- ไม่พูดพล่ามทำเพลง หรือ ลุย ... มันเลย -- ที่ ... คือคำไม่สุภาพน่ะ เขาไม่สนใจมาจ้องหน้าจ้องตาหรอก เขาจะจัดการเธอให้ -- เละไปเลย แบบ -- กดมีดย้ำ กระหน่ำแยก แหลกชีวี อีกประการ หลบหลีกหนี ฟังเป็น อาการของร่างกายทั้งตัว ตอบ -- ฤ เหตุที่พี่สิ้นกลิ่นยาใจ ตอนอ่าน ก็เข้าใจว่า หมายถึง กลิ่นเนื้อนาง ครับ แต่ที่เปลี่ยนเป็น ประทับใจ เพราะ ๑ เป็นผู้ชาย ใช้คำด้วย ความรู้สึกแบบที่ผู้ชายเป็น (ไม่รับรองถึงผู้อื่น) คือ คู่ครองที่เลิกลากัน มักไม่ใช่เรื่อง รูปร่างหน้าตา เป็นสำคัญ แต่เป็น ความประทับใจ เคยเห็น ผู้หญิง ตัวดำตัวอย่างยักษ์ แต่มีเสน่ห์ คือ รู้ว่า เมื่อใดควรพูด ควรทำ ครองคู่กันดีมากๆๆๆ ๒ กลิ่นยาใจ นึกไปถึง กลิ่นยา เสียฉิบ 555 อยากแนะ !!! ๑ เวลาแต่ง ให้นึกเห็นภาพ เห็นเสียง ตามไปด้วย จะได้อารมณ์ออกมา ๒ นึกว่าเรา เป็นตัวนั้นตัวนี้ จะได้เข้าใจความคิด ความรู้สึก ของตัวละครนั้นๆ ๓ แล้วมองกลับมา ทำหัวโล่งๆ ไม่ใช่ตัวคนแต่ง อ่านเหมือนเป็น คนโง่ๆ ไม่รู้อะไรเลย หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 25 กรกฎาคม 2012, 06:18:AM (http://image.ohozaa.com/i/gf1/Ma6lk6.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wcxcxk6qu42Thp78) ตีสองแล้ว รีบเข้า เร็วไว มัวนั่งทำอะไร ดึกแล้ว รีบหน่อยอย่าเอะไป ไก่ตื่น ถึงจักง่วงไม่แคล้ว แต่ต้องทำงาน (http://image.ohozaa.com/i/862/e24yEI.png) (http://image.ohozaa.com/view2/wdmQbostvUBfYBCK) หัวข้อ: Re: (กลอนสุภาพ) ตัดใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: อดิตถ์ ที่ 25 กรกฎาคม 2012, 05:23:PM รับทราบค่ะ.. เดี๋ยวจัดเรื่องใหม่มาให้ช่วยสอนอีก emo_101
ที่จริงเห็นกระทู้อื่นมีทั้งฉันท์ทั้งกาพย์ อยากลองบ้างค่ะ แต่ขอเอากลอนให้รอดก่อน 55 |