พิมพ์หน้านี้ - สักวัน

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนห่วงใย+กลอนปลอบใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: ลมหนาว ที่ 20 กรกฎาคม 2012, 11:58:PM



หัวข้อ: สักวัน
เริ่มหัวข้อโดย: ลมหนาว ที่ 20 กรกฎาคม 2012, 11:58:PM
ชีวิตคนบนทางที่ย่างก้าว
ผ่านเรื่องราวมากมายดีร้ายหนา
ความสุขทุกข์คลุกเคล้าหนักเบามา
ร้อนเหน็บหนาวบางคราชีวาคน

เมื่อชีวิตไม่สิ้นต้องดิ้นต่อ
มิมัวท้อฟันฝ่าท้าแดดฝน
ถึงล้มลุกคลุกคลานมารผจญ
สู้ดิ้นรนสิ่งหวังที่ตั้งใจ

อุปสรรคอาจมากมายขวากหนาม
อย่าครั่นคร้ามฝ่าฟันมิหวั่นไหว
ชีวิตคนบนทางก้าวย่างไป
ต้องทุ่มเทเพียงใดจึงได้มา

บนวิถีชีวิตต้องคิดสู้
ผิดเป็นครูบันทึกตรองศึกษา
อาจหลงทางบางครั้งพลาดพลั้งพา
เหน็บหนาวเศร้าอุราน้ำตาริน

ดวงตะวันสีทองเริ่มส่องฟ้า       
แสวงหาความหวังยังไม่สิ้น     
เพิ่มบวกลบพบพานขมหวานจินต์ 
ในชีวินผู้คนล้วนปนเป

 แม้นมิถอยปล่อยฝันนั้นเลือนหาย
 สิ่งมุ่งหมายตั้งใจมิไขว้เขว
สักวันฝันนั้นจะสมคะเน         
 สิ่งทุ่มเทสมหวังดังใจปอง 


หัวข้อ: Re: สักวัน
เริ่มหัวข้อโดย: หนามเตย ที่ 21 กรกฎาคม 2012, 12:43:AM

ต้องมีสักวัน emo_29

สักวันหนึ่งต้องมีสิ่งที่หวัง
ชีวิตยังคงอยู่ต้องผยอง   
ต่อสู้ให้ ได้หา มาครอบครอง
อย่าหมายปอง สิ่งไม่ ใช่ตัวตน

ต้องมีสักวันต้องมี สักวัน
สิ่งที่ฉัน หมายใจ ไม่สับสน
ซักวันหนึ่ง ต้องหนี ที่ความจน
กลายเป็นคน ที่รวย สวยทั้งปี emo_26

 emo_50หนามเตย emo_50


หัวข้อ: Re: สักวัน
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 21 กรกฎาคม 2012, 07:39:AM
(http://image.ohozaa.com/i/2fe/UJ1YcY.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wdmyYIqmgQTIyW0y)
วันเวลา ผ่านไป ไม่หวนกลับ
สายน้ำลับ ไหลลง ไม่คงที่
แต่ตะวัน ลับฟ้า กลับมาที
วันพรุ่งนี้ มีแน่ อย่าแพ้ทาง

ชีวิตคน เหมือนกัน มีผันเปลี่ยน
จากวันเดือน เคลื่อนไป ใช่หม่นหมาง
แม้บางครา มืดมิด สนิทจาง
ใจอย่าร้าง แรมรา กล้าท้าทาย

ต้องมีวัน สุขสม ภิรมย์รื่น
ต้องมีวัน ชื่นมื่น กลืนกล้ำหาย
ต้องมีวัน ภูมิใจ ในปั้นปลาย
วันที่หลาย คนชม นิยมเรา
พันทอง
(http://image.ohozaa.com/i/2fe/UJ1YcY.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wdmyYIqmgQTIyW0y)


หัวข้อ: Re: สักวัน
เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 21 กรกฎาคม 2012, 08:44:AM




 


emo_111


คงสักวันฝันซึ้งคะนึงถวิล
จะชื่นจินต์สิ้นคล้อยความหงอยเหงา
ใช่ภิรมย์ชมชะแง้แต่เพียงเงา
อยู่เคียงเคล้าเศร้าวิโยคโศกอาวรณ์

โอ้จะสบพบพานอีกนานไหม
ด้วยหัวใจใกล้ขาดนิราศสมร
อธิษฐานผ่านฟ้าเมตตาวอน
ได้แนบอรนอนเชยรำเพยพาน...



 emo_126
"  บูรพ์ "


หัวข้อ: Re: สักวัน
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 21 กรกฎาคม 2012, 01:14:PM
(http://image.ohozaa.com/i/951/vpDLV.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wdmyUsGaRZbK3p9o)
รอพี่ชาย หลายปี มิมีหวน
ใจเรวน จริงหนอ ท้อฟุ้งซ่าน
จิตปั่นป่วน ครวญหา ระอานาน
ทรมาน ปานไหน พี่ไม่รู้

รีบมาหน่อย อย่าปล่อย ให้คอยเก้อ
อย่าให้เพ้อ ละเมอหา คราอดสู
หากรักน้อง กลับมา หาโฉมตรู
ยอดพธู รอคอย สุดน้อยใจ
(http://image.ohozaa.com/i/862/e24yEI.png) (http://image.ohozaa.com/view2/wdmQbostvUBfYBCK)


หัวข้อ: Re: สักวัน
เริ่มหัวข้อโดย: ไม่รู้ใจ ที่ 21 กรกฎาคม 2012, 07:01:PM


บนวิถีชีวิตต้องคิดสู้
ผิดเป็นครูบันทึกตรองศึกษา
อาจหลงทางบางครั้งพลาดพลั้งพา
เหน็บหนาวเศร้าอุราน้ำตาริน

ดวงตะวันสีทองเริ่มส่องฟ้า       
แสวงหาความหวังยังไม่สิ้น     
เพิ่มบวกลบพบพานขมหวานจินต์ 
ในชีวินผู้คนล้วนปนเป

แม้นมิถอยปล่อยฝันนั้นเลือนหาย
สิ่งมุ่งหมายตั้งใจมิไขว้เขว
สักวันฝันนั้นจะสมคะเน         
สิ่งทุ่มเทสมหวังดังใจปอง

ลมเพลมพัด
 


เพียรแผ้วถางทางเดินเผชิญโลก
แม้ยามโศกท้อทนทุกข์หม่นหมอง
ยังวาดหวังแววฝันตามครรลอง
โอบประคองหัวใจให้หยัดยืน

มีที่หมายปลายสุดคอยยุดยื้อ
มีสองมือแต้มแต่งเป็นแรงขืน
มีหนึ่งใจอุ่นเอื้อเป็นเชื้อฟืน
ผ่านวันคืนสู่หวังอันรังรอง

ไม่รู้ใจ

(http://image.ohozaa.com/i/525/1PJRKQ.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wdqoIiwWysBGHAqF)




หัวข้อ: Re: สักวัน
เริ่มหัวข้อโดย: blues ที่ 23 กรกฎาคม 2012, 12:57:AM
http://www.youtube.com/watch?v=jpzO8hYKZeg&feature=related

เมื่อสิ่งมีชีวิตเล็กเล็กก่อเกิดขึ้นบนโลก เราเรียกตัวเองว่ามนุษย์
และเรียกสิ่งที่ไม่ใช่พวกเดียวกับเราว่า เป็นสัตว์ สัตว์ประเภทต่างๆ

และเราเลือกที่จะกินมัน กินเพื่อประทังชีวิตของพวกเรา
มันไม่ต่างกับสัตว์ที่กินเนื้อ ที่จะไล่ล่าและกินสัตว์ที่ตัวเล็กกว่า

ปลาใหญ่กินปลาเล็ก สัตว์ใหญ่กินสัตว์เล็ก
ในห่วงโซ่อาหาร มนุษย์อยู่บนสุด เพราะฉลาดกว่า และกินไม่เลือก

แต่ใช่ว่ามนุษย์ในโลกทุกคน จะมีความสุขกับการได้กิน
มีเด็กและผู้ใหญ่หลายล้านคน ตายเพราะไม่มีอะไรจะกิน มันเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร

ในโลกที่แสนวิไล ความเจริญเข้าถึง เรามีน้ำมัน มีรถ มีเครื่องบิน มีการศึกษา อินเตอร์เน็ต มีตึกสูงใหญ่
แต่มันไม่ได้ช่วยอะไร ที่จะทำให้มนุษย์มีจิตใจสูงขึ้นกว่าแต่ก่อน สูงกว่าตอนที่เราได้ถือกำเนินมาพร้อมกับสัตว์ต่างๆพวกนั้น

ตอนนี้เราไม่ต้องไล่ล่า แค่ทำอย่างไรก็ได้ เพื่อให้ได้เงินมา ซื้ออาหารพวกนั้น เพื่อที่ชีวิตจะได้อยู่รอดไปวันๆ
และสนองตันหาของแต่ละคนด้วยความอยากทั้งหลาย

ทรัพยากรของโลกกำลังจะหมดไป เพราะฝีมือ หรือการเห็นแก่ตัวของมนุษย์
แต่สัตว์หรือมนุษย์ที่ด้อยกว่า กำลังจะสูญพันธุ์ และตายไปอย่างช้าๆ

และมันคงมีสักวัน ที่โลกใบนี้ จะไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่เลย
ตราบใดที่ความต้องการ ไม่มีที่สิ้นสุด

(http://www.qzub.com/bar_154.gif) (http://www.qzub.com)

 emo_126

bluesky

(ด้วยแรงบันดาลใจจากหัวข้อ ภาพ และเพลงประกอบ)


หัวข้อ: Re: สักวัน
เริ่มหัวข้อโดย: Prapacarn ❀ ที่ 23 กรกฎาคม 2012, 01:14:AM
(http://img140.imageshack.us/img140/5407/w12q.jpg)

ขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ bluesky....
I have nothing to complain จ้ะ
 emo_79
แซม